Prom

Woensdag 22 mei was de promjurk van Bibi klaar, dus er moest opnieuw gepast worden. Helaas bleek al snel, dat de jurk niet goed vermaakt was. Hij was nog iets te lang voor ons gevoel. Bibi kreeg toch wel een beetje stress want ze had nog maar een week voor dat ze de jurk aan moest naar de prom. We hebben dus een andere datum moeten prikken en de jurk moest voor de tweede keer ingekort worden. Hopelijk gaat het nu wel goed.

Donderdag 23 mei hadden we met een paar renmaatjes van Leon een “Boston reünie” Ze hadden met elkaar afgesproken om nog eens bij elkaar te komen en te praten hoe alles verlopen was. Een goed idee om dit te doen want het was tenslotte een marathon om nooit te vergeten.

Vrijdag was Leon jarig. Dit jaar voor de 47ste keer. Bibi en Lars hadden die dag toevallig vrij van school en Leon heeft alleen ’s morgens gewerkt. Het was verschrikkelijk slecht weer. Dit hebben we al jaren niet meer gehad op zijn verjaardag. ’s Middags kregen we een telefoontje van de DMV, dat Bibi na lang wachten door de keuring was gekomen. Ze kon eindelijk haar permit gaan halen bij de DMV.

Zaterdag morgen is Leon samen met Bibi een stukje gaan rijden. De eerste keer dat ze achter het stuur zat. Raar om te zien. Ze zijn op het terrein bij Shen gaan oefenen. ’s Avonds is Bibi naar het concert in Saratoga geweest van Dave Matthews Band. Het was een mooi concert geweest, maar helaas heeft het pijpenstelen geregend. Jammer, maar het weer heb je nu eenmaal niet zelf in de hand.

Zondag zijn we naar NY gereden. We waren rond 11 uur in het hotel. We konden nog niet inchecken want dat was te vroeg. Ik ben nog snel naar de wc gegaan en toen vlug vlug naar de bus die we moesten hebben. Toen ik door de deur liep, zag ik niet dat er een stoepje was voor rolstoel gebruikers, met als gevolg dat ik vol op de grond viel. Vraag niet hoe, want dat weet ik zelf niet. Wat ik wel weet, is dat ik flink gevallen ben. Knie kapot, blauwe plekken en alle knopen van mijn jas waren beschadigd. OMG, daar lig je dan, voluit, in het zicht van 15 mannen die in de lobby van het hotel zaten te wachten. Hoe voel je je dan. Bescheten kan ik je vertellen. Je zou eigenlijk verwachten dat er wel iemand naar buiten komt om je overeind te helpen, maar dat is verkeerd gedacht. Ook in Amerika, laten ze je gewoon liggen. Het is dus niet anders dan in Nederland. Door deze hele consternatie, hebben we ook nog onze bus gemist, dus dat werd een uur wachten. Jullie kunnen dus wel nagaan dat ik flink heb zitten balen.

Eenmaal in de city zijn we naar MoMa (museum of modern art) geweest. Dit museum stond nog op mijn bucketlist. Het is een mooi gebouw, maar daar heb je ook bijna alles mee gezegd. De moderne kunst die er was viel ons ontzettend tegen. Ik had zelf verwacht dat er meer abstract zou zijn, maar het was door mijn “kunstenaars ogen” gezien, veel oude bagger. Jammer. Ik heb er 2,5 jaar naar uit gekeken en het viel vies tegen. Een collega van Leon had ons al gewaarschuwd. Ook een vriendin van Connie had dit al gezegd, maar als je het niet zelf hebt gezien, kun je er ook niet over meepraten.

Dinsdag zijn we weer naar Colonie gereden om de promjurk van Bibi op te halen. Gelukkig was het deze keer wel goed. Het feest kan beginnen.

Woensdag hadden we héél slecht weer. Er was een tornado waarschuwing, iets wat in NY eigenlijk nooit voorkomt. Leon was samen met enkele renners van de zaterdag naar een 5km wedstrijd. Onder de wedstrijd begon het al wat te spetteren, maar eenmaal gefinished ging het er echt op los. Flinke onweer, wind en regen. Laat de prijsuitreiking voor deze keer maar zitten. Om 7 uur was het pikke donker en het waaide en regende als een gek. Ik ben niet snel bang voor het weer, maar dit zag eruit, alsof de wereld verging. Gelukkig is de tornado niet over Clifton Park gekomen, maar het had niet veel gescheeld.

Zaterdag was het dan zover. PROM. Een feest waar een heel jaar naar uitgekeken word. ’s Middags is een vriendin van Bibi haar haren komen invlechten. Toen snel de jurk aan en niet veel later stond Zach op de stoep. Zach was strak in het pak en had zijn outfit aangepast aan de kleur van Bibi’s jurk. Wauw, hij zag er blits uit. Een half uurtje later kwamen de ouders en de zus van Zach om foto’s te knippen. Het leek wel een bruiloft. Om half 5 kwamen de vrienden van Bibi met hun ouders om ook foto’s te knippen. Ze zagen er allemaal super mooi uit. Het was die dag bloed heet, dus ik had wel een beetje medelijden met de jongens die hun pak aan moesten. Rond half 6 zijn ze naar Saratoga gereden. Daar was het feest. Het begon met een dinner en het eindigde met dansen. Het was een geslaagde avond geweest. Om 12 uur was het afgelopen en hebben ze nog een after party bij Ashley thuis gehad.

Dinsdag had Peggy (lerares Engels) een goodbye party voor mij georganiseerd. Ik had haar al gewaarschuwd dat ze tissues in huis moest hebben. Om half 12 werd ik verwacht. Toen ik binnen kwam begon iedereen te klappen. Wauw, dat is een mooie binnenkomer, maar geef me maar gelijk een zakdoekje, want die heb ik hard nodig. Ik had verwacht dat ons hechte groepje er zou zijn, maar dat was verkeerd gedacht. Peggy’s huis was tjok vol. Meer dan 50 mensen waren er. Ik werd er stil van, en dat ben ik niet vaak. Op het einde kreeg ik nog cadeau’s, bloemen een fotoalbum en vele lieve woordjes. Zoooo, breng maar weer een doos tissues. Iedereen was foto’s aan het knippen, ik werd er een beetje bang van. Ik zal nu wel op facebook staan in Japan, Brazilië, Frankrijk, Bosnië, Korea, Polen, Taiwan en ik weet niet waar nog overal. Het voelde een beetje alsof ik over de rode loper moest lopen die dag, maar gelukkig was het voor mij maar een paar uurtjes ipv iedere dag in de spotlight staan. Heel eerlijk gezegd zou ik het liefste met de stille trom vertrokken zijn, maar dat kun je natuurlijk niet maken ten opzichte van je vrienden. Dan maar eventjes door de zure appel heen bijten en de tranen laten rollen. Alles bij elkaar was het een mooi afscheid.

Bibi had die middag haar mondeling examen van Nederlands. Gelukkig heeft ze dit nu achter de rug. Ze moet nog één schriftelijke opdracht inleveren deze week en dan is ook dit hoofdstuk afgesloten. Ze heeft de afgelopen 2,5 jaar haar Nederlands bij gehouden, maar dat ging niet altijd van een leien dakje. Het was voor haar (en voor Lars) een vak wat niet motiveerde en wat natuurlijk ook een beetje te begrijpen is als je ver weg woont. Leon en ik hebben de laatste maanden vaak als “politieagent” moeten spelen en met die taak waren wij niet blij. Gelukkig kunnen zowel Bibi als Lars het nu afsluiten, maar helaas voor hun gaat het op het Valuas gewoon verder, maar dan zitten ze wel in een andere situatie. Ik hoop dat het dan iets meer motiveert.

Woensdag ben ik na de Engelse les nog een uur gaan golfen met Laurence, Dominique, Chiho en Nancy. Het zal wel bijna een van mijn laatste lessen zijn, want de komende tijd zal ik veel thuis moeten inpakken.

Donderdag was eindelijk de dag dat Lars zijn beugel eruit kreeg. De laatste weken heeft hij afgeteld, en nu was het dan zover. Net als bij Bibi moest ik ook bij Lars eventjes wennen en zijn kaarsrechte tanden. Het ziet er fantastisch uit.

Vrijdag ben ik zoals gewoonlijk naar de Engelse les geweest. Ik ben gelijk na de les naar huis gegaan, want ze zouden de verhuisdozen komen brengen. Toen ik de auto in de garage parkeerde, zag ik dat ze al gebracht waren. Het eerste wat door mijn hoofd ging was; Is dit alles????? Ik kreeg het er een beetje benauwd van. Gelukkig vertelde Leon me, dat als we nog dozen nodig hadden we dan het bedrijf moesten bellen. Ze zouden ons dan dozen komen brengen. Wat een romp slomp. Breng ons toch gewoon de dozen waar we recht op hebben, en die we niet nodig hebben neem je gewoon weer mee als ze de verhuisdozen komen ophalen voor transport. Zo zou ik het doen, of zie ik dit verkeerd? ’s Middags heb ik nog met Wilma geskypt. Tim en Bas kwamen er ook nog bijzitten. Helaas was Bibi niet thuis want zij had haar laatste schooldag. Jammer, want ik weet dat ze dit gezellig vind. Volgende keer heeft ze hopelijk meer geluk. Tim nog effe, ut zoel fantastisch zien als ut dig lökt. Zet um op, den kenne we in augustus aug doa op prooste.