Las Vegas - Zion National Park

Van Las Vegas uit zijn we donderdag richting de Hooverdam gereden. Pfff, wat een dam. Er is zoveel beton gebruikt voor deze dam, dat je een voetpad van meer dan een meter breed rond om de aarde kunt maken, dus dat is nogal. De Hooverdam trekt veel bezoekers. Toen we uit de auto stapten, werden we bijna bevangen door de hitte. Gelukkig dat het nog een beetje waaide, anders had je er echt niet kunnen lopen. We hebben er een rondleiding gemaakt, en die was erg interessant. Van de Hooverdam uit zijn we eerst nog lekker een plons gaan nemen in Lake Mead. Het bevindt zich aan de Colorado River, tussen Nevada en Arizona. Dit is het grootste meer van Amerika, dat ooit door mensen is gemaakt. We zwommen bijna alleen in het geweldige meer, met schitterend uitzicht op de bergen. Na onze aangename, welkome, verfrissing zijn we richting St. George in Utah gereden.

Vrijdag na ons ontbijtje zijn we naar Zion National Park gereden. Je mag niet met de auto het park inrijden, dus je moest ergens in het dorp parkeren, en van daaruit werd je met de schuttle bussen het park ingereden. We hebben vrijdag de Emerald Pools gelopen. Een behoorlijke klim en het viel dus ook best wel tegen. Je zit er hoog, en het is snikheet. Niet echt de ideale omstandigheden om een berg op te klimmen, maar het heeft zich geloond. Aan het einde van onze tocht was een mooi water te zien. We dachten hier te kunnen zwemmen, maar dat mocht helaas niet. Shit. We hebben onze lunch gegeten en zijn toen aan onze afdaling begonnen. Die was gelukkig (voor mij) iets gemakkelijker dan berg op.

Zaterdag hebben we de Narrows in Zion National Park gelopen. Dit is een wandeling door een smalle kloof. Je battert met stokken en op waterschoenen door het water, over gladde stenen. Soms komt het water je tot het middel. Ik was er een beetje bang voor, want zo heel sportief ben ik niet aangelegd. Het was behoorlijk zwaar, maar het was een onvergetelijke wandeling met verbazingwekkend uitzicht. Het was soms echt ploeteren, maar ik had het voor geen geld willen missen. Het is een absolute aanrader als je ooit naar Zion gaat. Het is een wandeling die je ooit in je leven gedaan moet hebben. We hebben de hike niet helemaal gedaan, want dat is 26 kilometer lang. Als je de hele wandeling wilt maken moet je trouwens een permit hebben. Je mag niet zomaar deze tocht gaan wandelen, zonder dat je er toestemming voor hebt. Doordat je (bijna) de hele tijd door het water moet lopen, was het gelukkig wel een stuk koeler dan de dag ervoor. Lars had de vaart er goed in en die lag natuurlijk al ver vooruit. We hebben alles bij elkaar denk ik wel zo’n 5 uur gewandeld, dus je kunt je wel voorstellen, dat we die nacht als een blok geslapen hebben.

Zondag hadden we een rustdag ingepland. We zijn naar Quail Creek State Park gereden, maar daar waren we het na een half uur al moe. Het water was “vies” van de rode zand die er overal ligt, en er waren watersporters, die zich niet aan de regels hielden. Omdat ik in Key West een ongeluk met een jetski van dichtbij heb gezien, hebben we er voor gekozen om weg te gaan. Ik heb geen zin om nog eens zoiets te moeten meemaken. We zijn dus weer in de auto gestapt, en zijn uiteindelijk bij het hotel op een heerlijk ligbedje gaan liggen voor een paar uurtjes. Het weer was trouwens niet zo heel erg fijn die dag. Het was wel warm, maar ook bewolkt met zelfs een beetje regen. Voor ons dus goed uit te houden.

’s Avonds zijn we naar de Kolob reservoir gereden. We dachten hier kale rode bergen te zien te krijgen, maar dat bleek niet het geval. Het was groen, met boven op de berg een prachtig meer. Zeer verrassend dus.