Theorie examen

Op 3 mei had Lars zijn semi. Dit is een soort van prom, maar dan voor de schoolverlaters van middle school. Rond 6 uur kwamen ze bij elkaar en werden er eerst foto’s gemaakt. De moeder van Sydney bracht ze vervolgens naar school, waar het feest rond 7 uur zou beginnen. De dj was volgens Lars goed. Hij draaide niet alleen maar meiden muziek, maar ook muziek waar hij van hield. Ik ben Lars op het einde gaan halen en zag, net als 2 jaar geleden, de meisjes met hun hakken in de hand en de jongens met de stropdassen om het hoofd naar hun ouders lopen. Het was een leuke avond geweest. Er was nog een after party geregeld bij iemand thuis, maar Lars had geen zin om daar naartoe te gaan. Oke, fijn, dan ga je lekker met mij mee (nog beter zelfs).

Na het weekend was het de grote dag voor Bibi. Haar beugel mocht er eindelijk uit. Om 10 uur was het dan zover. Binnen 3 kwartier kwam ze met een big smile de wachtkamer weer in. Oooo, ik moet er eventjes aan wennen. Wat een verschil in een keer. Het is echt, maar het lijkt bijna fake zo recht staan ze. Super mooi, en Bibi is helemaal blij.

Eenmaal klaar bij de tandarts is Bibi samen met Leon naar Albany gereden, voor het formulier te krijgen, dat ze nodig heeft voor haar theorie examen. Het is gelukt. Hup, snel de auto weer in en terug naar Clifton Park. Eerst langs de DMV voor het theorie examen, maar daar stond een veel te lange rij. Leon heeft Bibi dus naar school gebracht, en ze proberen het een dag later nog eens. Laat op de middag mocht ik voor de tweede keer die dag naar de tandarts. Lars moest voor de laatste keer op controle en Bibi kreeg haar retainer.

Dinsdag ging Bibi voor de derde keer naar de DMV voor haar theorie examen. Gelijk om 8 uur stonden ze op de stoep. Deze keer is het wel gelukt en ze is geslaagd. Yes!!! Maar helaas, ze krijgt haar permit nog niet, want er moet een goedkeuring vanuit Albany komen. Normaal duurt die goedkeuring 25 minuten, maar bij Bibi duurde en duurde en duurde het maar, met als gevolg, dat ze de volgende dag terug moesten komen. Oke, geen probleem. Een dag meer of minder is ook niet erg.

De dag erna lukte niet, want Bibi had een fieldtrip met school, maar donderdag lukte het wel om te gaan, maar helaas, het systeem lag er nu uit, dus weer geen permit. Vrijdag nog geen goedkeuring. Nu begint ons geduld bijna op te raken.

Op dinsdag was voor Bibi ook de laatste atletiekwedstrijd voor dit schooljaar. Het sporten zit er alweer op. Jammer, want ze hebben altijd veel lol onder elkaar. Beetje bij beetje ben je al afscheid aan het nemen van bepaalde dingen, want je weet dat dit je allerlaatste atletiekdag is in de VS. Volgend schooljaar zijn we er niet meer. Toch een gek gevoel. De meiden wilden nog allemaal met Bibi op de foto, eerst samen en toen nog allemaal een keertje alleen met Bibi. Ja, ik kan het begrijpen. Voor veel meiden waarschijnlijk een van de laatste foto’s met hun Dutch friend. Ze gaat voorgoed terug naar Nederland. Mixed feelings.

Woensdag had Bibi een fieldtrip met school. Ze moest al om 6.15 uur op school zijn. Ze gingen naar Bronx Zoo in NY. Het was slecht weer, koud en veel regen. Gelukkig hebben de jongens en meiden hier weinig tot geen last van gehad. Voor hun maakt het niet uit dat het regent, het gaat erom dat ze plezier hebben met elkaar en dat hebben ze gehad. Het was een leuke dag geweest.

Donderdag om half 9 stond er iemand van het verhuisbedrijf bij ons op de stoep. Hij had een afspraak en kwam inventariseren wat er allemaal mee terug naar Nederland moest. Hij stond binnen 15 minuten weer buiten, want we waren zo klaar. Zoveel hoeft er niet mee terug, want er is bijna niks van onszelf. We hebben weinig gekocht dat we mee terug naar Nederland willen nemen. De meubels zijn veel te ouderwets hier, en de apparatuur kunnen we niet gebruiken omdat het een andere voltage is.

In het weekend hebben we niet veel uitgespookt. We zijn zaterdag naar Albany geweest om het snowboard van Lars op te halen en zondag zijn we naar Queensburry gereden. Leon, Lars en ik zijn een uurtje naar de driving range geweest om wat te oefenen. ’s Avonds zijn we met z’n viertjes lekker gaan eten. Omdat het moederdag was mocht ik kiezen welk restaurant. En ja, jullie raden het al, dat is niet moeilijk, het is de Vietnamees geworden. Het was tjok vol. Er waren dus meer moeders die dit idee hadden.

Dinsdag had Lars een fieldtrip. Normaal gesproken gaan ze naar Six Flags, maar dit jaar kon dat op de een of andere manier niet doorgaan. Jammer. Nu heeft de school gekozen voor een rondvaart over Lake George. Hmmm?? Het klinkt voor mij een beetje hetzelfde als met de Henry Dunant van de Zonnebloem, over de Rijn. Niet echt iets voor pubers. Lars had dan ook totaal geen zin om te gaan. Ik kan het me een beetje voorstellen eerlijk gezegd. Ondanks dat hij geen zin had om te gaan, was het toch nog wel leuk geweest, maar dat kwam vooral omdat ze chicken wings, onion rings, en mac and cheese hadden. Lars heeft zo’n beetje de hele tocht gegeten. Ja, wat moet je anders?

Woensdag had Alina (Polen) me uitgenodigd voor koffie te komen drinken. Ze vroeg of ik Laurence en Sandra ook wilde uitnodigen. Geen probleem, ik vraag ze wel. In de middle of nowhere, midden in de bossen, arriveerde ik precies om half 11, de afgesproken tijd. Wauw, wat een rust. Mooi, maar voor mij iets te rustig. Je hoort alleen vogels fluiten en verder komt er werkelijk niemand. Laurence kwam gauw genoeg na mij en van Sandra hoorden we niets. Vreemd? Ze is het toch niet vergeten? Na 3 kwartier ging de telefoon. I am lost. Ja, dat is niet zo moeilijk hier om de weg kwijt te raken. Gelukkig zat ze redelijk dicht in de buurt en heeft Alina haar naar via de telefoon naar haar huis kunnen praten. Een uur later dan afgesproken arriveerde gelukkig ook miss Brazil. I no time was de rust verdwenen, want als Sandra eenmaal aan het praten is, hoef je niks meer te zeggen.

Ik dacht dat Alina had gezegd dat we koffie zouden drinken, maar dat was eventjes anders. Ze had uitgebreid voor ons gekookt. Pff, daar hadden we niet op geteld. De tafel was sjiek gedekt. Ze had ontzettend haar best gedaan en het was heerlijk. Om 3 uur was ik weer in Clifton Park. Het was een geslaagde “koffie”.

Vrijdag 17 mei had Bibi weer een sweet sixteen party. Zoals het er nu uitziet, is dit de laatste party voor haar. Ondertussen is bijna iedereen jarig geweest. Ook deze verjaardag werd in het Hilton gevierd. We beginnen het bijna “normaal” te vinden, dat een verjaardag in een hotel wordt gevierd. Om 7 uur werd ze door een vriendin opgehaald en is ze samen met haar naar het feest gegaan.

Zaterdag had Lars zijn laatste atletiekwedstrijd. Ondanks zijn blessure wilde hij toch meedoen. Ok, omdat het de laatste wedstrijd is. Ik heb Lars om 8 uur naar school gebracht en van daaruit gingen ze met de schoolbussen naar Saratoga. Leon was rennen en was rond half 10 thuis. Snel douchen en toen zijn we samen met Bibi naar de wedstrijd gaan kijken. We waren nog net op tijd en hebben hem nog zien hoogspringen. Hij is tweede geworden. Eigenlijk zou hij nog de 800 meter rennen, maar hij had teveel last van z’n schenen en heeft besloten om dit niet te doen. Verstandige keuze.

Zondag werden we om half 2 verwacht bij Laurence. Ze had een BBQ georganiseerd. Jammer dat het weer slecht was. De BBQ stond buiten, maar de rest allemaal binnen. Iedereen had weer iets meegenomen.