Bekomen van de schrik

We zijn weer een beetje van de schrik bekomen. Ondanks dat het een hel tijdens de Boston marathon was, hebben we toch redelijk goed geslapen. Nou ja, wat heet. Ik werd met migraine wakker, iets wat ik al héél lang niet meer heb gehad. Het zal de stres wel zijn geweest van de dag ervoor. Dinsdag heb ik dus eigenlijk niet veel uitgevoerd. Ondanks dat de migraine gelukkig ’s middags weg was, kwam ik niet vooruit. De marathon blijft toch door je hoofd spoken. Wat als…..

Woensdag morgen belde Margareth al in alle vroegte op. Ze was benieuwd hoe alles was afgelopen in Boston. Leon moest van kantoor naar de universiteit, en kwam eventjes thuis om iets op te halen. Hij heeft ook nog heel even met Margareth kunnen praten, maar moest toen weer snel naar het werk.
Verder ben ik die dag naar de de les geweest. We hadden geen Engelse les, maar we hadden een babyshower georganiseerd voor Liat (Israël). Ik had door alle hectiek van de afgelopen dagen niks gemaakt, en gelukkig hoefde ik ook niet op pad voor een kadootje, want daar had Laurence voor gezorgd. Fijn, dat scheelt me weer een hoop tijd. We waren met en klein maar gezellig groepje. Omdat het die dag zo’n mooi weer was, zijn we na de babyshower met z’n vijven nog ergens op een terrasje gaan zitten in Saratoga.

Donderdag heb ik geskypt met Wilma Fogl. Ze had de dag ervoor al geprobeerd om me te bereiken, maar dat was niet gelukt. We hadden hele slechte verbinding en hebben vaak opnieuw naar elkaar moeten bellen. Gelukkig werd het beeld en geluid later beter en konden we een normaal gesprek met elkaar voeren zonder dat er vertraging in het geluid was. Dat praat een stuk prettiger. Na dat ik met Wilma geskypt had belde Kumi uit Japan. Het was in Japan op dat moment al middernacht. We hebben ons gesprekje kort gehouden, want voor Kumi was het eigenlijk tijd om naar bed te gaan. Na het skypen ben ik als een speer naar de kapper gereden en vervolgens naar de tandarts voor controle. Gelukkig niks aan de hand. Dat kan ook bijna niet meer, want de laatste 2,5 jaar is mijn gebit aardig onder handen genomen. Rond half 6 ben ik Bibi op gaan halen van de atletiek. Lars was al thuis gebracht door de ouders van Matt en Chris. Toen snel snel naar huis, opfrissen en weer naar Saratoga. Leon had een vergadering op het werk en was later thuis. In Saratoga was een expositie van poem’s (gedichten), die geschreven waren door mensen die op de Engelse les zitten.

Vrijdag avond was er op de school een Science and Health night. ASML stond er ook met een stand. Leon heeft er met een paar collega’s geholpen. Het was ontzettend druk. Bibi was samen met Marta en Ashley op pad voor een prom jurk voor Ashley. De prom jurk van Bibi en Marta hadden we de week ervoor al gevonden. Bibi heeft een super mooie jurk gevonden, die haar echt geweldig goed staat. Zach moet zijn kostuum aanpassen aan de kleur van de jurk van Bibi. Maar ook Zach is geslaagd voor zijn prom outfit. Ik denk dat ze er beide super mooi opstaan. We laten ons verrassen op 1 juni.

Zaterdag is Leon ’s morgens gaan rennen bij de YMCA. Veel renmaatjes waren opgelucht om hem weer te zien. Lars heb ik ’s middags ook naar de Y gebracht want hij had afgesproken met een paar jongens om te gaan basketballen. Om 4 uur moest hij bij de kapper zijn. Tegen de avond zijn we nog naar Albany gereden. We hebben het snowboard van Lars naar de sportwinkel moeten brengen. Ze gaan de binding repareren. We zijn ook nog eventjes de mall ingelopen.

Maandag ben ik naar Claudette gereden. Ze was jarig en wilde dit graag met onze groep vieren. Het was zoals altijd erg gezellig. Iedereen had weer iets meegebracht en het smaakte heerlijk. Voordat ik het wist was het laat en ben naar huis gereden. Lars heb ik opgepikt bij het sporten en Leon heeft Bibi opgehaald in East Greenbush waar ze een wedstrijd had. Maddy, een vriendin van Bibi, had een renwedstrijd in Clifton Park. Na de wedstrijd konden mensen in een bepaald restaurant in Clifton Park eten, en de opbrengst hiervan ging naar de stichting van de ziekte van Crohn. Bibi is er samen met Zach en nog een paar andere vrienden en vriendinnen naartoe gegaan en hebben dus een klein steentje bijgedragen aan de stichting. Ik heb nog gekookt voor Leon en Lars en zelf hoefde ik niks meer. We hadden namelijk pas laat bij Claudette geluncht.

Dinsdag had ik een massage op het programma staan. Na alle toestanden van de afgelopen weken, kwam die massage als geroepen. De vorige keer had ik een Swedish massage, maar nu had ik een Thai massage. Dit was iets totaal anders dan de keer ervoor, maar het was ook nu weer, erg aangenaam. Ik werd met handen en voeten gekneed en mijn armen en benen gingen van hot naar haar. Na de massage had ik nog een modderpakking. Heerlijk wat een verwennerij. Toen ik helemaal was ingepakt, zei ze dat ze om de 10 minuten kwam kijken of alles nog ok was. Na 10 minuutjes kwam ze kijken, en ik was net een paar seconden ervoor wakker geworden van mijn eigen gesnurk. Ze vroeg of ze om de 10 minuutjes moest blijven komen, of dat ze pas weer moest komen als de pakking uitgewerkt was. Nou, doe dat laatste maar. Ik heb heerlijk een dutje kunnen doen. Over relaxen gesproken.

Woensdag had ik golf les. Inderdaad, golf les????? Laurence en Dominique hadden me gevraagd of ik met hun mee wilde gaan. Ok, ik ga met jullie mee. Om 1 uur was het dan zover. We kregen een uur les, en dat viel me nog vies tegen. Het is voor mij (en waarschijnlijk voor iedereen die golft) een hele onnatuurlijke houding. Je moet met zoveel dingen rekening houden. Het ziet er zo makkelijk uit, maar doe het maar eens. We hebben wel lol gehad samen, en het uur is omgevlogen. Volgende week weer.

Donderdag ben ik met Laurence, Dominique en Isabelle naar de toko in Albany gereden. Dominique heeft 5 jaar als expat in Japan gewoond, en was op zoek naar bepaalde kookspullen, die ze in de supermarkt niet kon vinden. Ze heeft het in de toko wel kunnen vinden, en ze was helemaal happy.

Vrijdag had ik weer les. Na de les zijn we met z’n drietjes naar de driving range gereden en hebben geoefend met golfen. OMG, wat valt het tegen. Gaten in de lucht en het gras vloog me om de oren. Dominique had een filmpje opgenomen en Leon kon dit via de mail zien. Hij zei al tegen me, dat ik niet mocht oefenen in onze tuin. Hoezo?? Wat is het probleem?? Zoals Esther al zei heeft dat alleen maar voordelen. We hoeven dan niet meer het gras te verticuteren en de mollen steken hun kop ook niet boven het maaiveld uit.

’s Avonds zijn we naar Voorheesville gereden. Sammy had een rol in de musical Guys and Dolls van school, en we wilden dit wel graag zien. Er was veel belangstelling en het was erg leuk in elkaar gezet. Een leuke musical en de jongens en meiden speelden het erg goed. Na afloop hebben we nog eventjes met elkaar kunnen kletsen, niet te lang, want we moesten nog terug naar Clifton Park rijden.

Zondag zijn we met Laurence en Philippe gaan wandelen. Ze wisten een mooie wandelroute, en aan het einde van de route had je op de top van de berg, overzicht over Lake George. We hebben gelopen en gelopen, maar konden de plek niet vinden. We hebben dus ergens anders gepicknickt dan wat eigenlijk de bedoeling was. Na de picknick zijn we weer naar onder gelopen. Laurence gaf Philippe de schuld, en Philippe gaf Laurence de schuld. Maakt niet uit, we hebben toch een flink stuk gelopen en gezellig gehad. Bijna bij de auto aangekomen bleek dat we helemaal in het begin, al na 100 meter, de verkeerde richting hadden gekozen. Voordat we terug naar Nederland gaan, moeten we deze wandelroute nog een keertje met ze lopen. Het ligt dus nog in de planning. Na onze wandeltocht hebben we een mooi plekje aan het water gevonden.

Maandag om 11 uur hadden we onze 2e golfles. Het was frisjes en we hadden zelfs wat regen. We moesten nu met een andere club oefenen dan de keer ervoor. OMG wat een ellende, er ging in het begin alleen maar gras de lucht in (of helemaal niks). Gelukkig na een tijdje kreeg ik het een beetje door hoe het moest, en als je het net onder de knieën begint te krijgen, is de les alweer afgelopen. Wat vliegt een uur voorbij.

Dinsdag heb ik via you tube een klein stukje van de troonwisseling gezien. Ze zagen er mooi uit. Ben trots op ons kikkerlandje, dat alles rustig is verlopen en geen gekke dingen zijn gebeurd met zoveel mensen op de been. Good job. ’s Avonds kwam een collega van Leon bij ons eten. Ik had zelf tagiatella gemaakt/gedraaid en zelf pizza’s gemaakt. Heerlijk, wat lekker en vers. Mark heeft goed gegeten en zei, dat dit de eerste keer in bijna 2 maanden was, dat hij lekker gegeten had. Mark zit al bijna 2 maanden in een hotel. Volgende week vliegt hij weer terug naar Nederland en kan hij zelf weer koken.

Woensdag heb ik met Bas Fogl gechat. We hebben gezellig zitten kletsen over ditjes en datjes. Erg leuk. Zo leuk, dat ik bijna was vergeten dat ik naar de Engelse les moest. Bas, ig bön gelökkig neet als spijbelair opgeschreve. Ig waas waal te laat, maar ig had een hiel good excuus. Ut waas gezellig om “effe” mit dig te waazele.
Na de les had Dominique ons uitgenodigd bij haar thuis te gaan lunchen, om vervolgens na de lunch naar de driving range te gaan om te oefenen.

Donderdag ben ik naar Connie gegaan. Lars had een atletiekwedstrijd in Ballston Spa. Bibi zou die dag met Leon naar de DMV gaan voor haar theorie examen. Helaas ging dat niet door. Omdat we op een visum in Amerika verblijven moet er een speciaal formulier in Albany gehaald worden, en als ze dat heeft, mag ze op voor haar theorie examen. Fijn dat ze je dit niet zeggen, als je hiervoor belt een paar dagen van te voren. Balen, maar het is nu eenmaal niet anders. Leon heeft Bibi toen naar Connie gebracht, en zelf is hij doorgereden naar Ballston Spa om naar de wedstrijd van Lars te gaan kijken. Lars had zich opgegeven voor de 400 meter, estafette en natuurlijk zijn favoriete onderdeel hoogspringen. Uiteindelijk heeft hij helemaal niet kunnen sporten, want hij is geblesseerd. Hij heeft shin splint en dat doet behoorlijk pijn. De komende tijd dus rustig aan doen met sporten, en veel koelen.