Afscheidslunch Emi

Afgelopen maandag waren we al om 8 uur op school. We hadden een afspraak om het een en ander te bespreken over Lars. Omdat hij dyslectie heeft, houden ze hem goed in de gaten en krijgen we met regelmaat feedback van school. Gelukkig ging alles perfect. Hij was zelfs met grote sprongen vooruit gegaan. Waar dit aan ligt?? Geen idee, maar waarschijnlijk door hem af en toe wakker te schudden en dat hij weer een jaartje "verstandiger" is geworden. Laat het ons daar maar op houden.
Het atletiek seizoen is weer geopend, dus Bibi is weer begonnen. Dat houdt in dat ik weer iedere dag naar school mag rijden om haar op te halen.

Dinsdag was Sandra jarig, en zij had ons uitgenodigd om te komen lunchen. 's Morgens moest ik eerst nog op pad voor een kadootje. Voordat ik naar Sandra ben gereden, heb ik eerst thuis de ijstaart die ik gemaakt had opgehaald. Snel, snel naar Sandra en daar weer in de diepvries gestopt. De taart was een groot succes. Fijn, kan ik dit de volgende keer weer maken en kom ik er lekker makkelijk vanaf want het is maar 5 minuten werk. Ik heb niet meer met Eshter geskypt die dag, want ik was laat thuis en zij kreeg bezoek. We slaan het gewoon een weekje over.

Woensdag morgen stond ik al vroeg bladerdeeg hapjes klaar te maken om mee te nemen naar Laurence, want we hadden die dag een afscheidsluch georganiseerd voor Emi. We zijn eerst een paar uurtjes gaan skieen en rond 12 uur waren we weer terug. We hebben ons snel, snel omgekleed en niet veel later was de hut vol. Het was weer een bont gezelschap deze keer. China, Japan, Frankrijk, Bosnie, Canada, Brazilie en natuurlijk Nederland waren van de partij. We hebben een paar gezellige uurtjes gehad, maar het afscheid nemen kwam er natuurlijk ook weer aan. We hadden geld bij elkaar gelegd, en voor Emi een mooi kettinkje gekocht. Nu laten Japanners niet snel hun emoties zien, maar deze keer hield ze het toch echt niet droog. Ze was er stil van. Mooi om te zien dat ook Japanners niet overal gevoelloos voor zijn. Ja, en als er eentje begint te huilen is het in 10 seconden de hele groep. Je steekt elkaar aan, en je deelt allemaal hetzelfde gevoel. Doffe ellende, maar gelukkig konden we er ook om lachen.

Donderdag had ik eindelijk (na bijna een jaar) een afpraak gemaakt voor een massage. Samen met Laurence (dit was nog haar verjaardags kado van vorig jaar, op 26 maart is ze weer jarig, dus het werd langzaam tijd) zijn we naar Albany gereden. We hadden een massage van ieder een uur. Heerlijk, ik kan het iedereen aanraden. Lekker relaxen en de spieren zijn weer helemaal los. We kunnen er weer tegenaan. Over een maand heb ik nog eens een massage, maar dan samen met Bibi. Ik kijk er nu al naar uit.

Vrijdag begon de dag voor Bibi en Lars goed. Ze konden 2 uur langer in bed blijven liggen want er was een delay van 2 uur. Het had 's nachts flink gesneeuwd. Bibi zei de dag ervoor al, dat ze hoopte op een snowday, want dat had ze nodig. Nou, ze kon wel in de glazenbol hebben gekeken, want haar wens kwam ook nog uit. Ik kon ook lekker thuis blijven, want mijn Engelse les was ook gecanceld. Fijn, dat kwam voor mij ook goed uit want veel zin had ik niet om te gaan. Ik heb het huis weer eens onder handen genomen, want daar was met al het gefeest afgelopen week weinig van terecht gekomen.

Zaterdag hebben we Lars samen met Matt en Chris naar West Mountain gebracht. Ze hebben lekker kunnen skieen. Leon en ik zijn vervolgens naar Saratoga gereden. Er was een beurs georganiseerd over buitenactiviteiten. Vorig jaar zijn we hier ook naartoe geweest. Het was niet zo heel bijzonder, maar toch leuk om gezien te hebben. Eric en Janneke hebben we nog op skype gehad. O,o,o,o, Ja, das kan mann laut sagen. Dao liks se den, mit dien bein. Het was met skypen ondertussen voor Eric en Janneke 1 uur 's nacht, dus tijd om te gaan slapen. Lars werd rond half 7 thuis gebracht door de moeder van Matt en Chris.

Zondag zijn we naar Lake Placid gegaan. We moesten vroeg uit de veren want het is 2 uur rijden. Er kwam ook nog eens bij, dat de klok hier in de VS al op zomertijd is gezet, dus dat was helemaal pech hebben. We zijn met z'n viertjes een dagje op pad geweest. Kaoru (de man van Chiho) en Katsu waren ook gekomen. Voor Bibi was het dit seizoen de eerste keer dat ze weer op haar snowboard stond. We gingen gelijk helemaal naar boven. De eerste 5 minuten was een beetje stuntelen, maar toen ging ze als een trein. Ze heeft ons positief verrast, echt waar, dat moet gezegd worden. 's Middags heeft ze nog een les gepakt. We hadden haar voor een groepsles ingeschreven, maar uiteindelijk waren er 2 skileraren die haar privéles wilde geven. Bibi mocht kiezen welke leraar, maar dat deed ze niet (verstandige keuze). Uiteindelijk hebben de ski leraren kop of munt gedaan. Grappig.

Maandag heb ik veel gewassen en gestreken en boodschappen gedaan. Ik heb Lars van school gehaald en hem naar de ortho gebracht. Vervolgens ben ik Bibi nog gaan halen op school en ben met haar ook naar de ortho gereden. Leon is Lars weer op komen halen, want hij wilde nog naar de Y gaan sporten met vrienden. Bibi heb ik na het ortho bezoekje weer terug naar school gebracht. Er was een bijeenkomst van track and field (=atletiek). Ik had het geluk dat ik haar niet hoefde te halen, want ze is door Zach naar huis gebracht. Samen met Leon heb ik nog wat gegeten en toen is hij zijn tas gaan inpakken. Hij had namelijk nog een ritje van 2,5 uur voor de boeg naar Wilton in Connecticut. Leon is drie dagen van huis want hij heeft een cursus project management. Hij zou eigenlijk 's midddags al zijn vertrokken, maar omdat er op het werk problemen waren is dit pas half 8 's avonds geworden. Eigenlijk te laat, maar het is nu eenmaal niet anders.

Dinsdag was ik uitgenodigd bij Chiho voor een lunch. In Japan vieren ze op 3 maart Hina Matsuri oftewel "meisjesdag" en dat wilde ze graag met ons groepje vieren. Het was dan wel allang 3 maart geweest, maar dat maakte voor ons natuurlijk niet uit. De dag is bedoeld om de meisjes geluk te wensen en een van de gewoontes is het uitstallen van een verzameling poppen in kostuum. Dit had Chiho dus ook gedaan. Leuk dat ze dit met ons wil vieren. Ze had lekker gekookt, en de rest van de groep had zoals gewoonlijk ook weer vanalles op de tafel gezet.


Woensdag had ik een afspraak bij de kapper. Om 9 uur kon ik gelukkig al terecht. Van de kapper uit ben ik naar Albany gereden om t-shirts op te halen die Bibi nodig had voor het jaarlijkse dodgeball (trefbal) toernooi. We hadden er in Clifton Park al 11 gekocht, maar we kwamen er nog 9 tekort. Aangezien dezelfde winkel in Albany ligt, en ze daar wel nog op voorraad waren, heb ik ze daar dus maar opgepikt zodat iedereen hetzelfde shirt heeft. Toen ik in Albany was ben ik snel nog eventjes door de Mall gelopen en heb nog een A&F bon gehaald voor de sweetsixteen party die Bibi zaterdag heeft. Uiteindelijk ben ik snel snel weer naar Clifton Park gereden, want de shirts moesten naar de drukker worden gebracht. Er moest nog een tekst op de voorkant van het shirt en de achternaam op de achterkant. Hoezo alles op het laatste moment??? Ik had afgesproken om met Wilma Fogl te skypen, dus van de drukker uit linea recta weer naar huis gereden. We hebben weer gezellig gekletst, maar helaas hadden we niet zo'n goeie verbinding. We hebben een paar keer opnieuw moeten bellen, en uiteindelijk is het toch nog goed gekomen.

Donderdag ben ik naar Marian gegaan. Het was de bedoeling om te gaan wandelen, maar omdat haar zoon Max ziek thuis was, hebben we gewoon gezellig koffie gedronken. Wandelen doen we, zoals we nu geplands hebben, volgende week. Rond 5 uur belde Bibi dat er een bijeenkomst van atletiek was, voor de ouders op school. O jee, niet aan gedacht. Hup de auto in en ik was gelukkig nog op tijd. Rond half 7 waren we thuis. Ik heb snel nog iets in elkaar geflanst en een half uurtje later zaten we te eten. Leon was ondertussen ook thuis gekomen van de cursus.

Vrijdag hadden we een gesprek op school. Er wordt vanalles besproken over de mogelijke resources (ondersteuning) voor Lars op de highschool. Een voorstel van plan van aanpak, vakkenpakket, etc. etc. voor de highschool. Natuurlijk zijn we naar het gesprek geweest, maar we hebben nog steeds geen idee, of Lars volgende jaar naar de highschool gaat. We hebben nog steeds geen definitieve keuze gemaakt. Ja ik weet het, we worden er zelf ook bijna gek van. We hopen dat we na volgende week de kogel door de kerk kunnen schieten. Spannend.

's Avonds zijn we naar Highschool geweest. Bibi had samen met Ashley een dodgeball team bij elkaar gekregen. Connie heeft ze weten te strikken voor coach. Er waren 32 teams (een team bestaat uit 10 jongens en 10 meiden) die tegen elkaar moesten spelen. De wedstrijd duurt maar 3 minuten, dus het gaat allemaal erg snel. Het was één grote happening.

Ik zet deze week nog foto's op de site, maar het lukt me op de een of andere manier niet om dit nu voor elkaar te krijgen.


Guusje, 4 joar. Proficiat, noe höb ig de datum waal good. Höb se auch väöl kadootjes gekregen? Bibi heat mig nog leuke foto's van dig, Stijn en Sepp laote zeen. Wat good van dig des se een medalie höbs gewonne mit skije. Det doot ig dig neet noa, zoe schnel bön ig neet.

Dion Frencken, 1 joar alweer. Time flies.

Margareth en Wendy, geur auch weer een jäörke aaijer.

Eric, hals und beinbruch mos se neet te letterlijk opvangen. Sterkte dör mit.

Frans, dig höbs de gemiddelde laeftied in Florida get omlieg gekrikt. Inderdaad, in de wintjer zien dör allein maar snowbirds (euverwinterraers) in Florida te vinje.

Albert, fijne daag donderdig. Ut kaertje kumpt dink ig net neet op tied. Ig waas iets te laat mit verstuure. Maar beater laat den noeijt toch?

Daan, fijn des se un kamer heas kenne vinje in Nijmegen. Det schaelt dig unne hoap gereis iddere daag.

Mien en Sjra, natuurlik vergaete veur Chantal noeijt. Det heat een speciaal plekske bij os.

Ome Hay, wat verschrikkelik, veur weite effe neet wat we hie op motte zegge. Doa kens se nieks op zegge, want doa zien gen waord veur te vinje. Ondanks alles, maak dör ut beste van, maar det zal neet altied meivalle.

Maja, bijna thuis, nog 2 dagen. Spannend om na zo'n lange tijd weer in Tegelen te zijn. We zijn benieuwd naar je keuze. Ik hoop dat je het voor elkaar krijgt en lukt dat niet, dan komt er wel iets anders op je pad. Doe je de groetjes aan Loes?

En natuurlijk alle deelnemers aan de Venloop veel succes en plezier komende zondag.