De week van de handtekeningen

Zondag zijn we met Laurance naar Gore Mountain gaan skiën. Ondanks dat het een strak blauwe lucht was met een zonnetje, was het ontzettend koud. Lars heeft zich weer goed kunnen uitleven op de piste.

Maandag was het weer tijd voor de kapper. Toen ik klaar was ben ik boodschappen gaan doen. De caissière zei me, dat de mensen allemaal over de sneeuwstorm aan het praten waren die eraan zat te komen. Sneeuwstorm?? Toen ik de winkel inliep was er buiten niks aan de hand. Nou, had ik dat maar niet gezegd, want na een half uurtje winkelen, lag er al een behoorlijk pak sneeuw. Het is zo raar hier. Er ligt hier binnen een mum van tijd een witte deken. Zo is er nog niks aan de hand en je hebt nog niet met je ogen geknipperd of het is totaal omgeslagen. Hetzelfde geld voor regen, zon, en warmte. Het is in no time veranderd.
Ik heb dus zitten ploeteren om thuis te komen, maar met mijn 4-wheele drive tuttelfrutteltje ging dit perfect. ’s Middags heb ik nog eventjes met Lil geskypt.
Lars kwam rond 4 uur uit de bus, en ik zag al aan de manier van lopen dat er iets was. Hij kwam binnen en zat helemaal onder het bloed. Matt die langs hem in de bus zat, was met zijn elleboog per ongeluk, met iets uit de tas pakken, uitgeschoten in het gezicht van Lars. Een flinke bloedneus dus. Matt was zich ontzettend geschrokken, want dit was natuurlijk niet de bedoeling. Het was zo erg, dat de chauffeur een doos tissue’s heeft gegeven, zodat ze alles konden opruimen. Lars moest ook nog een formulier ondertekenen waar hem een paar vragen werden gesteld. Onder andere of hij geen enge ziektes had. OMG.

Dinsdag was ik jarig. Ik had een paar dames van de Engelse les uitgenodigd om koffie te komen drinken. Helaas kon Ceciel niet komen, want die zat met haar rug in de lappenmand. Rond 10 uur kwam Sandra als eerste, en niet veel later kwamen, Marianne, Laurence, Chiho, Tracy en Elisabeth. We hebben een hele gezellige morgen gehad. We hebben ook nog met Kumi uit Japan geskypt. Kumi had me een chatberichtje gestuurd met de vraag of ik tijd had om eventjes met haar te skypen. Ik heb haar een berichtje terug gestuurd, en gezegd dat ze een half uurtje moest wachten. Kumi wist natuurlijk niet dat haar vrienden uit Amerika er dan bij zouden zijn. Toen iedereen er was, heb ik naar Kumi gebeld. Ze was helemaal van haar à propos. Het was een complete verrassing voor haar, dat ze iedereen zag. Geweldig hoe haar speeldogen wijd open gingen. We hebben eventjes met elkaar gepraat en gelachen, maar toen werd het voor Kumi tijd om te gaan slapen. Het was voor haar ondertussen 1 uur ’s nachts. We zitten met een tijdsverschil van 14 uur.
Om half 3 ging Chiho als laatste de deur uit. Ik heb snel een beetje opgeruimd en nog geen half uur later stond Connie op de stoep. Gezellig. Niet veel later kwamen Bibi en Leon thuis. We hebben koffie gedronken en een uurtje later stond Lars op de stoep. ’s Avonds zijn we gaan eten en hebben we Connie gevraagd of ze zin had om met ons mee te gaan. Ze was alleen thuis want Leonard haar man, zat in New Jersey. Voor Connie was dit een aangename verrassing. Gezellig toch, beter dan alleen thuis maar wat zitten te kniezen. Trouwens nog iedereen bedankt die aan mijn verjaardag heeft gedacht, op welke manier dan ook. Ik heb veel kaartjes, ecards, berichtjes en skype momentjes gehad. Erg leuk, dank je wel.

Woensdag zijn Laurence en ik naar de skiles geweest. Het was ’s morgens al behoorlijk warm. Het zou die dag rond de 15 graden worden, dus dat was voor te skiën niet echt ideaal. Het was mistig, dus ook het zicht was niet zo denderend. Omdat we vroeg skiles hadden, hebben we nog geluk gehad. Lars zou ’s avonds met school gaan snowboarden. Helaas voor Lars was de sneeuwconditie verre van ideaal. Jammer.
’s Middags ben ik met Bibi op zoek gegaan naar een jurkje. Zach, een jonge die ze kent van highschool had Bibi gevraagd of ze mee ging naar banquet. Heel leuk natuurlijk, maar wat trek je dan aan. Geen idee. Uiteindelijk hebben we een jurkje gevonden. Gelukkig, weer rust.

Donderdag is Leon foto’s gaan ophalen. We hadden een paar kinderfoto’s van Lars laten ontwikkelen, want op school hadden ze een foto nodig voor in het jaarboek. Toen Leon in de winkel stond, kreeg hij niet alleen de foto’s maar ook een formulier dat hij moest tekenen, omdat er kleine kinderen op de foto’s stonden. Ja??? zei Leon, dit is mijn eigen zoon.

Om 6 uur heb ik Bibi afgezet bij Red Robin en Lars bij de Y (sportschool). Ja, deze keer ging het afspreken wel goed. Toch weer iets geleerd dus. Rond 8 uur ging de telefoon, het was iemand van de Y. Ze wilden ons eventjes mededelen, gewoon ter info zonder dat Lars het wist, dat hij een behoorlijke bloedneus had gehad. Ja, dat komt wel vaker voor hoorde ik Leon zeggen. We vonden het wel erg attent dat ze de ouders op de hoogte brengen. Ze zeiden al, dat Lars alles netjes had opgeruimd en dat hij weer gewoon aan het sporten was. Rond half 9 ging weer de telefoon. Nu was het Lars, of ik hem kon komen halen. Dat heb ik dus maar weer gedaan. In de auto zei hij meteen dat hij wéér een bloedneus had gehad. Hij had per ongeluk op de een of andere manier zelf een basketbal tegen zijn gezicht gegooid. Vraag niet meer hoe, maar het was gebeurd. Zijn pink was dik, en zijn heup deed pijn. Kneusje dus. Basketballen is volgens mij niet zijn sport. Toen hij bij de Y wegging heeft hij een formulier moeten tekenen, dat het zijn “eigen” schuld was, en natuurlijk ook weer de vraag over eventuele ziektes. Ik zei al, jammer dat je dat gedaan had, anders had je er nog geld van kunnen maken. Nee, grapje natuurlijk, maar ik vind dit voor de tweede keer in een week een beetje over de top eerlijk gezegd.

Zaterdag is Bibi naar het banquet geweest. Het was een sjieke bedoeling geweest met een heerlijk diner. Rond 1 uur kwam mevrouw thuis. Ze hadden met hun vriendengroepje veel plezier gehad en het was dus een geslaagde avond geweest.
Zondag hebben we haar maar in bed laten liggen. Het was eigenlijk de bedoeling dat ze mee zou gaan skiën, maar als je pas laat in bed ligt, en je moet om 6 uur alweer eruit, lijkt me niet zo’n goed plan om op het snowboard te gaan staan. We zijn dus met z’n drietjes gegaan. Het weer was perfect. We waren rond 6 uur thuis en toen was Bibi alweer gevlogen. Ze was bij Emily, ons over buurmeisje. Ze gingen met hun vrienden naar de Super Bowl kijken.

De afgelopen dagen waren rustig. De gewone dagelijkse dingen gedaan. Boodschappen, wassen, strijken, poetsen. Deze handelingen komen ook iedere week terug. Verder nog wat mailtjes de deur uit gedaan, telefoontjes gepleegd en afspraken gemaakt voor het een en ander. Gelukkig kon dit allemaal van huis uit en hoef ik de deur niet uit. Het is koud buiten.

Donderdag ben ik boodschappen gaan doen. Ja, hamsteren. Ze voorspellen héél slecht weer, dus ik wil de komende dagen de deur niet meer uit. In de winkels was het ontzettend druk. Het leek wel of iedereen “kerst inkopen” ging doen. De winkelwagentjes waren afgeladen vol.

Vrijdag hadden Bibi en Lars een snowday. Deze vrije dag hadden ze te danken aan de sneeuwstorm die zou komen. Het heeft af en toe een beetje gesneeuwd, maar het begon pas echt te sneeuwen rond een uur of 4. Lars heb ik naar de Y gebracht. Hij ging met Osama weer een poging doen om te basketballen. Het is gewoon leuk. Ze treffen er andere jongens en hebben een leuke middag. Bibi werd rond 5 uur opgehaald en is een hapje gaan eten. Vervolgens is ze nog een dvdtje gaan kijken en rond half 10 werd ze thuis gebracht. Het was ondertussen écht slecht weer geworden. Lars is na dat hij van de Y terug kwam, naar Matt en Chris gegaan. Daar is hij ook blijven slapen.

Voor degene die vastelaovend gaan vieren, veel plezier.


Mieke wat een suprise. Eindelik wets se os te vinje. Inderdaad, binnekort weer met ut krenske same skype. Trouwens det vriendje is neet mier, maar waarschienlik höbs se een paar verhaolkus gemis.

Oma Custers gefeliciteerd 81 jaor.

Wim, Mien en Kim natuurlik auch.

Margareth, Jack en Marina, nog bedankt veur uch mailtje. Joamer van Hoondervel, veur hadde ut hur gegund, maar wat höbbe ze ut good gedaon. Ze zien de Koelkraker gewaore. Wins Bert proficiat van os. Det waerd zaoterdig een Hoondervel moment as se op de bühne staon.

Hans-Jürgen, Annemarie en Meike, dat zijn nog eens prijzen winnen. Gefeliciteerd.

Henk, nog bedankt voor je mailtje.

Max, dae smile zuut dör prachtig oet. Höbs se dien pekske al klaor ligge veur dees daag? Rustig aan he

Paulien, Ferd probeer dae striekstek maar uns te vinje.

Familie Brands, hals und beinbruch.

Brenda, ik ben benieuwd wat de keuze van Remco wordt.

Maja, wat een lang verhaal heb je weer. Altijd leuk om te lezen. Geweldig. Je kunt bijna beginnen af te tellen.