De uitslag van de testen

Afgelopen week hadden Bibi en Lars op maandag vrij van school. Het was Martin Luther King day. We hadden met Laurence en Philippe afgesproken om naar Gore Mountain te gaan skiën. Bibi had geen zin om mee te gaan en is thuis gebleven. We waren al om 8.30 uur in Gore Mountain en ik kan jullie zeggen dat het verschrikkelijk koud was. Omdat we zo vroeg waren konden we de auto bijna tot op de piste parkeren. Wat een luxe. Leon en Lars zijn al een paar keer de berg op en af geweest en rond half 11 kwam Laurence met de rest van de family. Het was totaal niet druk en ze hebben heel wat afdalingen kunnen maken die dag. Op het moment dat we naar huis gingen begon het te sneeuwen, dus we zaten net op tijd in de auto. Fijn dat de sneeuw de hele dag is weggebleven, want skiën met sneeuw is niet fijn.

Dinsdag was de grote dag. Om half 9 ging de telefoon en hadden we een gesprek met Edufax. We kregen de resultaten van de testen. De uitslagen waren eigenlijk zoals we verwacht hadden. Na 1,5 uur gepraat en een hoop info, zijn we gaan bakkeleien. We zijn tot de conclusie gekomen dat we zoals het er nu naar uit ziet we in de zomer terug naar Nederland gaan. Het is een rollercoaster van emoties op dit moment. Voor ons allemaal. Wel, niet, wel, niet, wel, niet. Het spookt de hele dag door je hoofd. Dit weekend gaan we met ons viertjes bij elkaar zitten en de voors- en tegens eens op een rij zetten.
Bibi heb ik ’s avonds nog naar Silvy gebracht. Ze had afgesproken met een paar vrienden en vriendinnen. Ze heeft de groep verteld dat, zoals het er nu uit ziet, we in de zomer terug naar Nederland zouden gaan. En toen was het stil. Niemand zei meer iets. Iedereen was in schok. Leuk zo’n avond, waar iedereen in rouwstemming is. Ze had het beter op het laatste moment kunnen zeggen, maar dat is allemaal achteraf.

Woensdag ging het snowboarden met school niet door vanwege het slechte weer dat ze verwachten voor die avond. Het was een ijzige wind en het was te koud, en aangezien de jeugd gewoon doorgaat en niet de tijd neemt om af en toe eens op te warmen, wilde de school niet het risico nemen dat er vervelende dingen zouden gebeuren. Groot gelijk. Mijn skiles ging wel gewoon door, maar dat was s’morgens. Voor mij was het prima. Het was wel koud, maar het zonnetje scheen lekker.

Donderdag heb ik eens flink gepoetst. Voor mijn gevoel was het hard nodig, maar als ik af en toe de huizen van Amerikanen van binnen zie, dan denk ik bij mezelf, waar heb ik het over. Je breekt er hals, nek, en nieren voordat je ook maar één stap binnen hebt gezet. Wat een rotzooi, rommel en stof. Ik hoef hier gelukkig niet in te wonen, ik zou gillend gek worden. Connie belde nog op om te vragen wat de resultaten waren. We hebben een paar keer opnieuw met elkaar moeten bellen, want om de haverklap hadden we een stroomstoring. Dat is hier met regelmaat, maar de afgelopen week hebben we er veel gehad. Lastig is dit, want je moet steeds opnieuw de computer opstarten en alle klokken weer op de juiste tijd zetten.

Vrijdag heb ik Bibi rond 4 uur naar Red Robin gebracht. Ze ging samen met Marta en Ashley een hapje eten en ze zouden van daaruit naar een hockeywedstrijd gaan. Lars had die middag met Nicole afgesproken. Rond 6 uur heb ik Lars naar Wendy’s moeten brengen want hij had met Osama afgeproken om daar iets te gaan eten. We zijn eventjes in de auto blijven zitten, want Osama was er nog niet. Het duurde en het duurde en we zagen maar geen Osama. Nou lekker afspreken. Om kwart voor 7 hadden ze afsproken om met Steven en Michael naar de Y te gaan om te basketballen. Ook daar was niemand. Fijn afpreken zoiets. Alles bij elkaar ben ik een uur weggeweest en kwam Lars gewoon weer mee naar huis. We waren nog geen minuut binnen of hij kreeg een smsje waar hij bleef. Ja sorry hoor, ik breng je niet meer, leer maar eerst eens fatsoenlijk afspraken te maken. Jammer dan, volgende keer (misschien) beter. Leon had Lars nog naar de Y willen brengen, maar hij had zelf geen zin meer om te gaan.

Stijn ig huur des se te buurt onveilig maaks mit de skelter.

Wendy, ut skiën geit mig gelukkig weer goot aaf.

José, det höbs se good begreepe. Veur zulle auch os vingers kruutse veur Peter. Hopelik good nietjs veur ug.

Mien en Sjra, die miense die nieks truuk zegge, sannike den aug neet. Good om te huure det alles good geit. Det waas de letste tied waal uns angus.

Ed, volgens mig had geur mit ug voetbalteam un angere kleur, en zo as ze wets is Leon (gelökkig) allang gestopt mit voetballe. Det wilt neet zegge det dör mier vrieje tied heat. Ig weit niet wat beater waas.