skiles

Ik weet eventjes niet meer wat we de afgelopen twee weken allemaal hebben uitgevoerd. Ik dacht dat ik al een stukje geschreven had, maar ik kan het nergens meer vinden. Er zit dus niks anders op, dan helemaal opnieuw te beginnen, maar dat valt niet mee. Het wordt dus een beknopte versie deze keer.

Wat ik kan vertellen is dat ASML Leon alweer gevonden heeft. We waren nog geen 24 uur in Amerika, of de telefoon ging alweer. Welcome home.

Bibi en Lars gaan weer naar school, en zijn weer blij om hun vrienden te zien. Ze moeten de komende tijd wel lessen inhalen. Af en toe worden ze door de leraren gematst. Zelfs de gymlessen moeten ze hier inhalen. De ortho hebben we ook alweer gezien.

Woensdag heb ik Lars naar school moeten brengen. Voor hem begint eindelijk het snowboarden. Het heeft te lang geduurd voor hem, maar nu is het dan zover. Hij kon niet wachten tot het zover was. Zelf ben ik, na dat ik Lars op school had gedropt, naar Laurence gereden, want wij hadden onze eerste skiles die morgen. Nou ja, eerste. Het was niet mijn eerste les, maar het was wel al meer dan 12 jaar geleden dat ik op de latten had gestaan. Iedereen zei, dat je dit niet zou verleren, maar ik moest het eerst zien en dan pas geloven. Inderdaad. Het ging niet slecht. We hebben een groepje van 5 vrouwen en de eerste les hadden we 3 skileraren. Wat een luxe, bijna privéles. Het ging goed, en ik vond het zelfs leuk. Dat had ik niet gedacht, want zo sportief ben ik niet aangelegd, maar dat hoef ik jullie niet meer te vertellen. Laurence vond het ook leuk, maar haar handicap is hoogtevrees. Hoe hoger we gingen, hoe meer zij op slot ging. Hopelijk komt hier verandering in de komende weken.

Donderdags ben ik nog naar Connie geweest en heb natuurlijk moeten bijpraten. Ik over Nederland en Connie over de bruiloft. Het is een hoop geregel als je dat zo hoort. Een Amerikaanse bruiloft is toch heel anders dan in Nederland.

Natuurlijk ben ik ook weer naar de Engelse les geweest. Het was fijn om iedereen weer te zien, en ze waren warempel blij dat ik weer terug was.

Zaterdags waren we uitgenodigd bij Laurence. De party’s kunnen weer beginnen. We waren met een grote groep, maar zoals gewoonlijk was het weer erg gezellig. We hebben het niet laat gemaakt want Bibi voelde zich niet lekker. Ze heeft maar een klein beetje gegeten en viel bijna in slaap. Het zal ook nog wel te maken hebben met de jetlag.

Zondag morgen moest Bibi al om 6 uur opstaan (fijn in het weekend). Om half 7 moest ze op school zijn, want ze had met atletiek een wedstrijd in Albany. Rond half 3 heb ik haar weer opgepikt op school. Snel snel onder de douche en toen naar de verjaardag van Marta. Marta komt uit Spanje en is voor één jaar in Amerika. De familie had een sweet sixteen party voor haar georganiseerd. Veel zin had Bibi niet om er naartoe te gaan, want ze voelde zich nog steeds belabberd. Rond 6 uur was ze alweer thuis.
Leon, Lars en ik zijn ergens gaan eten, en Bibi is thuis gebleven. Ze had geen honger en geen zin om mee te gaan. Ze is die avond vroeg naar bed gegaan.

Afgelopen week ben ik bij Marian geweest. We hadden weer van alles met elkaar te bespreken en voordat we het wisten was het laat.

Van dinsdag op woensdag heeft het gesneeuwd. Ik heb eerst Lars naar school gebracht met zijn snowboard en ben toen weer naar Laurence gereden. Gelukkig was de autoweg goed te rijden en viel het mee met de gladheid. We hadden ons dik ingepakt, want het zag er buiten erg koud uit. Na 10 minuten les, kwamen we erachter dat we weer veel te dik aan waren. Wat een geklim en geklauter. Het zweet staat je op de rug. De les was erg gezellig en leuk.

Vrijdag is Bibi na school met Ashley naar Panera een broodje gaan eten. ’s Avonds is Bibi rond 9 uur nog haar pyjama komen halen, want ze bleef bij Ashley slapen. Eigenlijk was dit vorige week het plan, maar toen was ze veel te beroerd.
Lars heb ik naar Cooper gebracht. Hij moest rond half 6 bij Cooper zijn. Ze zouden dan wat eten en rond half 11 heeft de vader van Cooper hem weer naar huis gebracht. Het was erg leuk geweest.

Zaterdag heeft Leon Bibi rond 12 uur opgehaald bij Ashley. Bibi moest nog huiswerk maken en Leon, Lars en ik zijn naar Lee gereden. Lars moest nieuwe schoenen. Gelukkig hebben we er gevonden. Op de terugweg zijn we langs Jiminy Peak gereden. Dit is een skiresort. Erg mooi om te zien. We hebben er wat rondgewandeld en nog iets gedronken.

Vandaag heb ik met Ria geskypt. Gelukkig gaat het weer beter met haar oog, maar lezen is nog steeds lastig. We zijn weer bijgepraat. Leon is gaan zwemmen vanmorgen en Lars en Bibi hebben wat zitten hangen vandaag. Niks actiefs dus, gewoon een luie dag. Dit is ook af en toe heerlijk.





Ed, het oranje shirt veel neet in de smaak. Sterker nog, ut heat ut shirt neet gegaeve. Bibi heat dör un punt achter gezatte.

Familie van den Beucken wat leuk ug reactie. Doa is gen durve aan, gewuun doon.
Op de vraog van Sander kenne we dees waek pas een antjwoard gaeve. Komende dinsdig weite veur mier.

Frank en Nicole, op noa de volgende 25 joar. Gefeliciteerd.

Babs, past Emma det sjölkske nog? Ig had gaer een cupceekske wille preuve. Kieke of die net zoe lekker zien as van Dunkin Donuts. Ig dink det Emma unne beatere bekker is.

Diny en Wim, veur höbbe de saucijzenbreudjes aug gemaakt. Veur vonje ze teage valle. Volgende kier maak ig ze toch angus.

José, haet Peter al get gehuurd?

Els, deze kier is mien verslaag neet zoe oetgebreid.