Kerstmis in New York

Vrijdag hadden we een kerstviering met de klas. Emi (Japan) had me gevraagd of ik tiramisu wilde maken, en dat heb ik voor haar gedaan. Kom ik er lekker makkelijk vanaf deze keer, want tiramisu maken is een kwestie van 10 minuutjes en dan is het klaar. We waren niet alleen met de groep van Saratoga, maar ook de groep van Clifton Park was gekomen. Leuk om Judy weer eens te zien. Iedereen had iets bij zich om te eten, zoals gewoonlijk weer veel te veel. Het was een gezellige morgen, en we hebben weer goed ons Engels kunnen oefenen.

Bibi heb ik rond half 4 op school gehaald. Ze had geen atletiek, maar moest wel iets langer op school blijven, omdat er een of andere test werd gedaan bij biologie. Toen ik Bibi had opgepikt, ben ik gelijk samen met haar Connor gaan halen. Hij woont gelukkig recht tegenover de school, dus dat gaat in een moeite door. Ze konden elkaar maar eventjes zien, want rond 6 uur werd Bibi alweer verwacht bij een vriendin van atletiek. Zij had een pasta party georganiseerd, voor de meiden van de atletiek. Ik had nog snel een pasta salade in elkaar geflanst en heb Bibi naar de party gebracht.

Zaterdag morgen zijn we op ons gemak naar NY gereden. We wilden graag de kerstversiering zien. Aangezien we nog niet weten of we volgend jaar nog hier wonen, was dit weekend onze laatste kans. We waren rond de middag bij het hotel en hebben vervolgens gelijk de bus gepakt naar Time Square. Wat een ellende. Een ritje van normaal 20 minuten, duurde nu anderhalf uur. Het stond tjok en tjok vol overal. Het leek wel of iedereen dezelfde gedachten had als ons. Eenmaal in de stad zag je overal Kerstmannen. Het leek wel carnaval. Gelukkig zitten wij niet meer in de kleine kinderen, maar ik kan me voorstellen, dat de kleintjes er helemaal niks meer van begrijpen. De ouders hebben heel wat uit te leggen. Zoveel Kerstmannen in de stad, was wel heel grappig en gezellig om te zien. De versiering viel ons vies tegen. We hadden gedacht dat er veel versierd zou zijn, maar dat was absoluut niet zo. Het was alleen mooi versierd rond de 5th ave en Rockefeller Center. Bij Rockefeller was het ontzettend druk, want iedereen wil natuurlijk een glimp van de beroemde, grote, verlichte kerstboom opvangen. Tjonge jonge, wat een mensenmassa. Verschrikkelijk. We hebben een foto geknipt en toen zo snel als kon weg. We hebben de boom gezien, prima zo. Speciaal voor kerst hoef je hier dus eigenlijk niet naar toe.

Zondag zijn we na ons ontbijt naar Woodbury gereden. Het was een druilerige, donkere dag. We moesten nog een paar kleinigheidjes hebben. Toen we alles bij elkaar hadden, zijn we weer richting Clifton Park gereden. We waren dus op tijd thuis.

Maandag ben ik begonnen met alles te wassen en te strijken. Ik wil alles schoon hebben voordat we woensdag in het vliegtuig stappen. Het is een raar idee, dat we over een paar dagen in Nederland zijn. Ik ben alvast begonnen met het een en ander klaar te leggen voor in de koffers. Het valt allemaal reuze mee. Ondertussen zijn we experts geworden met koffers inpakken. We hebben al zoveel koffers moeten pakken, daar draaien we onze handen niet meer voor om.

Dinsdag hebben we alles in de koffers gestopt. Bijna alles zit erin. Op het laatste moment komen er altijd nog een paar kleinigheidjes bij. ’s Middags nog met mam en Esther geskypt. Connor kwam nog afscheid nemen van Bibi. Ja, die zien elkaar nu 2 weken niet. Kunnen ze alvast oefenen hoe het voelt om een lange afstand relatie te hebben. Nee, dit is geen grapje. Het is natuurlijk niet leuk als je elkaar 2 weken niet kunt zien, maar het is nu eenmaal zo.

Woensdagavond om 19 uur vliegen we van Albany naar Detroit en vervolgens van Detroit naar Amsterdam. Voor degene die het leuk vinden om ons te volgen, ons vluchtnummer is DL 248. Donderdag rond de middag zullen we landen. Dan snel de auto oppikken om vervolgens richting os schjoene Limburgse landj te kachele. Ik ben benieuwd of het weer voelt als thuis komen. Vorig jaar in ieder geval wel. Natuurlijk zijn jullie van harte welkom. De koffie staat klaar. See you.