Telefonisch gesprek met Nederlandse school

Afgelopen dinsdag hebben Leon en ik een telefonisch gesprek gehad met Edufax. Dit is de online Nederlandse school van Bibi en Lars. We hebben gekeken naar de mogelijkheden die er zijn als we terugkeren naar Nederland. Dit valt nog niet mee kan ik vertellen. We hebben aardig wat mogelijkheden de revue laten passeren, maar we zijn er nog niet uit. Over 14 dagen hebben we dus weer een afspraak gepland, en hebben we in de tussentijd met Bibi en Lars kunnen praten over wat allemaal mogelijk is, en wat er niet mogelijk. Het is een zéér moeilijke keuze, vooral voor Bibi. In december krijgen Bibi en Lars twee testen die ze moeten maken, en waarschijnlijk dat we dan iets meer weten. Laat ons dat hopen. We moeten ook nog afspraken maken met scholen in Venlo, om te kijken wat de mogelijkheden zijn. Ook dit moet in onze “vakantie” gepland worden.

Woensdag was een rustige dag. Ik heb wat gepoetst en een hele tijd met Diny geskypt. Lars had zijn laatste cross country wedstrijd, en zijn sportseizoen is nu afgelopen. Ik hoef dus niet meer iedere dag naar school te rijden om hem op te halen. Dit is van korte duur, want het seizoen van Bibi begint over twee weken. Dan mag ik haar iedere dag ophalen. Lars moet nu wachten tot januari, dan begint voor hem het snowboarden. Leon had samen met zijn Nederlandse groepsleider, die nu voor zaken in Amerika is, een gesprek om te kijken welke mogelijkheden er binnen ASML voor hem zijn als we terugkomen. Langzaam komen we weer in de malle molen die we 2 jaar geleden ook hebben gehad met verhuizing naar NY, alleen is het geregel nu andersom.
s’Avonds heb ik Bibi naar een football wedstrijd gebracht. Denk nu niet dat ze daar fanatiek op de bank zit aan te moedigen, want dat is het niet. Ze gaat meer voor gezelligheid om met vrienden en vriendinnen te kunnen kletsen. Rond 9 uur was de wedstrijd afgelopen, en ook het football seizoen is nu ten einde.

Donderdag heb ik eens een paar uitzendingen gemist bekeken op de laptop. Ik zie trouwens meer Nederlandse televisie dan Amerikaanse. Daar is niet naar te kijken en het hangt van herhalingen aan elkaar. Bibi heb ik laat op de middag naar hockey gebracht. Ashley, een vriendin van haar, moest de laatste wedstrijd van het seizoen spelen. Ze heeft haar fototoestel meegenomen, want ze moest ook nog foto’s maken voor school. Twee vliegen in een klap dus.

Vrijdag was de babyshower van Marina. Ik was samen met Laurence en Sandra iets eerder naar Saratoga gereden, om een beetje te versieren. Ik had van alles gekocht. In een kwartiertje tijd hadden we versierd, de tafel gedekt, en de koffie gezet. Teamwork noemen ze dit. Marina was helemaal verrast. We hebben een hele gezellige ochtend gehad. Marina heeft veel leuke kado’s gekregen, en ze was helemaal overdonderd. Dat moeten we hebben, dat is het leukste. Een geslaagd feestje dus. Omdat ze dicht bij de bibliotheek woont, komt Marina altijd te voet, maar op het einde van de ochtend heeft de lerares haar naar huis gebracht met de auto vol kado’s en ballonnen. Tomomi (Japan) is ook weer terug bij de Engelse les. Ze is 1,5 maand in Japan geweest. Het was fijn om haar weer te zien. Verder kwam er nog iemand nieuw uit Frankrijk. Het is toevallig een vriendin van Laurence.

Bibi heb ik naar de bioscoop gebracht. Ze ging samen met een vriend die ze van highschool kent naar de film. Het was een geslaagde avond, leuke film en nog gezellig gekletst. Natuurlijk mocht ik de taxi weer uit de garage rijden om haar te gaan halen.

Zaterdag is Leon wéér gaan werken. Het komt me de keel uit. Dit wordt echt te gek. Er is ook nog iets anders dan ASML. Ik vind het lang prima, maar op een gegeven moment is het helemaal klaar wat mij betreft. Ik kan snappen dat het allemaal belangrijk is, maar eventjes zelf op rust komen is misschien af en toe nog wel veel belangrijker. Je kunt toch niet meer helder denken als je dag en nacht werkt en Lucy 24 uur per dag door je hoofd zit te spoken.
Bibi en Lars hebben huiswerk gemaakt en rond 6 uur kwam Ashley naar ons toe. Ik heb Bibi en Ashley weer naar de bioscoop gebracht. Nu hadden ze met een paar vriendinnen afgesproken.

Zondag is Leon thuis gebleven. Eindelijk. Het was hard nodig. Je kunt geen werkweken van 80 uur (of meer) draaien en dat zoveel weken achter elkaar, inclusief de weekenden. Dat houdt niemand vol. We hebben samen weer eens aan tafel gezeten en gezellig met ons viertjes kunnen praten. Na de lunch is Bibi nog huiswerk blijven maken en hebben we Lars naar zijn vriendinnetje Nicole gebracht. We zitten voor de gein altijd te zeggen dat Bibi maar met vriendjes moet wachten tot we terug in Nederland zijn, maar Lars denkt daar blijkbaar anders over. Leon en ik zijn een stuk gaan wandelen. Laat op de middag zijn we nog heel eventjes naar de Mall gereden. Ik moest iets terugbrengen en Lars moest nog een broek hebben. Die broek is niet gelukt, maar we zijn met een paar skies voor mij terug gekomen. Een paar weken geleden heb ik me opgegeven voor skilessen. Ik ga het nog eens proberen, samen met Laurence. Het is voor mij al zeker 10 jaar geleden dat ik op zo’n latten heb gestaan. Als ik er aan denk, sta ik al te bibberen op mijn knieën. Lars heeft nog nieuwe snowboard schoenen gevonden.

Vandaag heb ik als eerste de site van de school gecheckt. De bussen komen gewoon, maar misschien dat ze vandaag eerder de school uit hebben. Zoals jullie op het journaal gehoord hebben is er een zeer zware storm Sandy of Frankenstorm op komst. Zaterdag kregen we via de telefoon een bandje te horen met de voorzorgsmaatregelen die je moet nemen. Ondertussen hebben we al 2 hurricanes doorstaan, vorig jaar Irene en afgelopen zomer Isaac, dus een beetje ervaring hebben we al. Ik ben zaterdag dus toch nog maar voor de zekerheid naar de winkel gegaan om ingeblikte groeten te kopen, you never know of het nodig is. Als de stroom hier namelijk uitvalt (en dat is met regelmaat), kan er niet gekookt worden. De electriciteit loopt hier allemaal boven de grond, dus als er een boom op één van zo’n electriciteitskabels valt is het kassa. Gisteren op het nieuws hoorden we dat er uit andere staten meer dan 200 auto’s en 800 mensen die bij electriciteitsbedrijven werken op weg zijn naar NY. Ik hoop dat het allemaal met een sisser afloopt. Het is op dit moment letterlijk stilte voor de storm. Het is ongeveer windstil, maar dat kan in één keer knipperen met je ogen zo veranderd zijn.




Diny, dat shoppen valt wel mee. Het enige wat interessant is, is kleding, en daar hebben we genoeg van in de kasten hangen. Elektrische apparaten en meubelen hoeven we niet te kopen. De apparaten hebben een andere voltage en de meubelen zijn nog te oubollig om naar te kijken. De Bisbis in Reuver heeft modernere spullen staan. New York is geen Hollywood (nog lang niet). En dat eten, ja, dat moeten we iedere dag weer, of we nu in Reuver wonen of Amerika ;-)

Tilla en Jo, camperen in Amerika is totaal anders dan in Europa. Inderdaad, iedereen is om 7 uur in de caravan (villa op wielen) om vanuit hun luie stoel te zappen op de tv. Ik las dat jullie naar Key West gingen. Super mooie lange routetrip er naartoe, met aan een kant van de weg de Atlantische Oceaan en aan de andere kant de Golf van Mexico. Ik ben benieuwd hoe het jullie bevallen is.

Carla en Jan jullie ook proficiat met jullie 3e plaatsen in de Bridge to Bridge loop.