Weekendje Boston

Zaterdag zijn we met z’n allen richting Boston gereden. We zijn later vertrokken dan in de planning zat, omdat Leon ’s morgens nog een conference call had, en omdat Lucy flink aan het tegen sputteren was. Het zag er naar uit dat Leon niet mee kon gaan, maar uiteindelijk is het toch nog gelukt. De telefoon van Leon heeft de hele dag gerinkeld en hij heeft dus veel moeten regelen vanuit Boston.
De eerste dag in Boston hebben we door de stad gelopen en zijn richting de Harvard universiteiten gelopen. Wat een grote campus is dat en wat een mooie gebouwen hebben ze daar. Wat ik wel vreemd vond was, dat je gewoon de gebouwen van de universiteit in kon lopen zonder dat er controle was. Gek, want normaal is check, check dubbel check. We zijn die dag ook nog naar het stadium van Baseball club de Red Sox gelopen. Helaas viel dit iets tegen. We hadden gedacht dat we het stadium van binnen konden bekijken, maar dat was helaas niet mogelijk die dag, omdat Roger Waters er een optreden had. Och ja, we hebben het in ieder geval van de buitenkant gezien, en ik kan jullie vertellen dat het een hele trip is om er al rond omheen te lopen, en dat ook nog met 32 graden op je hoofd. Pff, wat zal het afzien zijn voor de sporters, binnen in zo’n stadium. Laat op de middag zijn we nog wat door de stad gelopen en hebben bij Quincy Market iets gegeten. Daar hebben ze keuzes genoeg. Je weet gewoon niet meer wat je pakken moet. Toen we allemaal de buik vol hadden zijn we richting de auto gelopen om naar het hotel te rijden. Bibi, Lars en Jules zijn nog heel eventjes gaan zwemmen en Leon heeft nog gewerkt vanuit de hotelkamer, want hij had zijn laptop meegenomen. Nadat iedereen was opgefrist zijn we onder in het hotel nog iets gaan drinken en vervolgens kaput wie hund naar bed.

Zondag morgen had Leon eerst weer een conference call. Toen dit achter de rug was zijn we gezamenlijk gaan ontbijten. Tijdens het ontbijt hebben we besloten dat we géén walvissen gingen spotten. Erg jammer, maar niet iedereen wilde mee. Oké, dan moeten we zoeken naar een alternatief, en die zijn er in zo’n grote stad als Boston genoeg. We hebben besloten om naar de haven te gaan, omdat daar de havenfeesten bezig waren. Je zag in de stad overal kadetten lopen, dus het is misschien wel leuk om daar eens een kijkje te gaan nemen. We waren weer vroeg in Boston, en zijn richting de haven gelopen, maar toen we langs de kassa van de Whale watch liepen, keken we elkaar aan en hebben we besloten om toch met z’n allen de walvissen te gaan spotten. Hup, snel tickets kopen voordat iemand zich weer bedenkt. Ik heb een dubbele portie reistabletten ingenomen, want die had ik uit voorzorg al in Clifton Park gekocht. Ik ben namelijk ooit eens zo verschrikkelijk ziek geworden op een boot, ondanks dat er toen geen golfje te zien was, dat ik er echt bang voor ben geworden. Zeebenen heb ik dus duidelijk niet. Om 2 uur ging de boot de zee op. Ik was wel bang dat de pillen niet zouden werken, maar gelukkig lieten de pilletjes me niet in de steek. Het was heerlijk op het dek van de boot. De zon scheen heerlijk en de wind ging door je haren. Zalig. Na anderhalf uur varen op zee, ging de boot minder hard varen en werd er omgeroepen dat er hier walvissen zouden kunnen zitten. Het is dan natuurlijk nog de vraag of je ze ook daadwerkelijk te zien krijgt. Ze komen namelijk niet op commando naar boven zoals in Seaworld. Iedereen op de boot was in eerste instantie muisstil, en aan het zoeken waar de walvissen waren, maar na een paar minuten hoorde je het water omhoog blazen en zagen we de eerste walvis. Ooooohhhhh, waaauuuw. Iedereen op de boot was enthousiast. Niet veel later kwamen er ook nog dolfijnen. Super was het, echt geweldig om te zien. Wat een rare gewaarwording om zo’n walvissen en dolfijnen vlak bij je boot te zien zwemmen. Net voordat we weer richting wal zouden varen, kwamen er ontzettend veel dolfijnen tevoorschijn. Het waren er misschien wel 50. Helemaal super was het. Rond 6 uur waren we weer in de haven. We waren blij dat we deze tocht gemaakt hadden. It was amazing!!!

Maandag ben ik met Jack de huurauto terug gaan brengen en ben ik met hem vervolgens boodschappen gaan doen. Esther is thuis gebleven, want die voelde zich niet lekker. Ze was verkouden en hees van de airco’s die overal veel te koud aanstaan. We zijn lekker thuis gebleven en hebben gezwommen, want daar was het heerlijk weer voor. Leon was die avond pas heel laat thuis, want het ging nog steeds niet goed op het werk. Flink balen is dit, want net op het moment dat Jack en Esther hier zijn, heeft Lucy kuren.

Dinsdag hebben Esther en ik ’s morgens in de keuken gestaan, om het een en ander als vast voor te bereiden voor de dag erna. We hadden voor de volgende dag namelijk een bbq georganiseerd, zodat Jack, Esther en Jules konden zien wie onze “Amerikaanse” vrienden waren. Ze horen namelijk iedere dinsdag met skypen namen, en nu weten ze welke persoon erbij hoort. ’s Middags hebben we achterom in het zwembad gelegen. Het was weer bloed heet die dag.

Woensdag was de 4th of July en had Leon gelukkig ook een vrije dag. We hadden afgesproken met oma Wiesje en oma Custers om te skypen. Esther heeft ongeveer een half uurtje gekletst, en oma Custers is dus weer gerustgesteld. Ze heeft Esther, Jack en Jules weer kunnen zien en hun verhalen kunnen horen. Na het skypen hebben we nog wat gegeten en zijn ons klaar gaan maken voor de parade. Ich kom veur de roze poedels zei Esther tegen me, maar helaas zaten die er dit jaar niet bij. We hebben wel flink gelachen, want af en toe zie je toch mensen lopen of zitten, dat je bij jezelf denkt, hoe is dit in gods naam mogelijk. OMG. Na een uur zijn Leon en Jack naar het kantoor van Leon gereden om daar een paar statafels op te pikken en ik ben met de rest nog eventjes langs de winkel gereden om ijsklontjes te kopen. Eenmaal thuis hebben we nog het een en ander gemaakt voor de bbq en rond 4 uur kwamen de eerste gasten. Niet veel later kwam de rest ook. Er stond weer van alles op tafel en Leon heeft gezorgd dat er genoeg vlees op de bbq lag. Het was erg gezellig. Wij hebben veel kunnen praten en de jeugd heeft zich kunnen vermaken in het zwembad. Ze hebben de hele middag in het water gelegen. Nadat we alles hadden opgeruimd, zijn we nog naar het vuurwerk gaan kijken bij de sportvelden van Clifton Park. Ieder jaar is er vuurwerk te zien op de 4th of July. Ook dit jaar was het weer mooi om te zien. Een mooie afsluiter voor een geslaagde dag.

Vrijdag hebben Esther en ik s’morgens het huis gepoetst. Alles is weer spik an span. Jules en Lars hebben de hele dag wat rond gehangen en gezwommen en Bibi hebben we naar Nathalia gebracht. Ze ging mee helpen met verhuisdozen in pakken. Van Nathalia uit zijn Jack, Eshter en ik naar Albany gereden om de boterhammen naar Leon te brengen. Ja, ook Leon vergeet deze wel eens mee te nemen, dus Lars heeft het van geen vreemden. Van Albany uit ben ik samen met Jack en Esther door gereden naar Lee. Met ons drietjes hebben we de hele middag geshopt, en zijn Jack en Esther zéér goed geslaagd. Rond 7 uur waren we thuis en niet veel later werd Bibi thuis gebracht. Ze kwam snikkend en huilend naar binnen. Ik schrok er een beetje van, want zo ken ik haar helemaal niet. Ze had definitief afscheid moeten nemen van Nathalia, die de dag erna naar Colorado zou verhuizen. Ik vond het heel zielig om te zien, maar gelukkig was het na een tijdje gezakt en kon ze gelukkig weer lachen.