Sorry, iets later dan normaal

Ja, sorry ik weet het, ik loop een weekje achter. Ik kan nu wel zeggen druk druk druk, maar dat is geen enkel excuus. Dat woord heeft iedereen vooraan in de mond liggen en het is o zo gemakkelijk om te gebruiken. Ik zeg gewoon eerlijk, ik had geen zin.
Ik moet dus voor mijn verhaal eventjes twee weken terug in de tijd. Op woensdag 30 mei is Laurence ‘s morgens op bezoek geweest. Dat was al een hele tijd geleden, want Laurence is de afgelopen weken erg druk geweest met haar familie en vrienden. Ze heeft veel visite uit Frankrijk over de vloer gehad. Nadat we samen ’s middags een kopje soep gegeten hadden is ze naar huis gegaan en heb ik ’s middags nog met de familie Frijsinger geskypt. Normaal gebeurt dit zoals jullie weten op de dinsdag, maar we hadden het voor een keertje verschoven naar de woensdag. We hebben het deze keer kort gehouden, omdat ik ’s middags ook nog met Connie had afgesproken. Ik heb Bibi opgepikt op school en we zijn toen naar Connie gereden. Lars ging na school gewoon met de bus naar huis. Bij Connie was het gezellig, met het gevolg dat we op rond 18.30 pas thuis waren. Eigenlijk iets te laat voor mijn gevoel, maar wat maakt het uit.

Op vrijdag waren we uitgenodigd voor een “afscheids” bbq bij Brian en Frankie. Brian is een collega van Leon, en hij vertrekt samen met zijn zoon, voor 3 maanden naar Nederland. Brian heeft daar een training bij ASML. Frankie zal zich dus veel alleen moeten vermaken, maar gelukkig wonen er nog een paar Amerikaanse stellen in Eindhoven waar hij af en toe ook terecht kan. Het was een gezellige avond. Er waren niet alleen collega’s, maar ook veel buren waren gekomen.

Op zaterdag waren we bij Laurence uitgenodigd. Duitsland, Frankrijk, Israel, Japan en Nederland waren vertegenwoordigd die avond. Het was dus weer een gemixt gezelschap. Rond middernacht ging Dina met haar man en kinderen naar huis. Nog geen 5 minuten later werd er bij de voordeur aangebeld, of de mannen konden helpen, want ze was met achteruit rijden, de greppel ingereden. De auto stond op z’n onderkant te balanceren. In no time stond iedereen buiten en hebben de mannen geprobeerd de auto uit de greppel te duwen. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan, want er kwam geen beweging in. Het was ook nog eens pikke donker, dus zoeken naar het een en ander me een klein zaklampje schiet dan ook niet op. Na een paar pogingen hebben ze uiteindelijk de Mercedes uit de greppel getrokken met de auto van Philippe. Alles bij elkaar waren we 3 kwartier verder. Gelukkig is het dus goed afgelopen en is er verder geen schade aan hun spik splinter nieuwe Mercedes.

Zondag zijn Lars, Leon en ik rond 9.00 uur al naar Green Bush gereden. We hadden Brian en Frankie beloofd om ze naar het vliegveld te brengen. Toen we de straat in kwamen rijden stonden de heren al buiten te wachten met hun koffers. Snel nog alles een keertje checken, inladen en hup naar het vliegveld. Ze waren ruim op tijd, dus geen gestress. We hadden ze al gewaarschuwd, dat het in Nederland die dag erg koud was. Dat hadden we ’s morgens al gelezen in de telegraaf. Een dikke trui bij de hand kon dus geen kwaad. We hebben ze nog geholpen met hun koffers, nog een laatste foto gemaakt en toen was het tijd om afscheid te nemen voor 3 maanden. Ik weet zeker dat ze het leuk gaan vinden.

Dinsdags ben ik weer naar de les geweest. Deze keer hadden we geen Engelse les, maar computer les. Er zijn een hoop “studenten” die iets meer van een computer willen weten. Er kwam die morgen ook nog een nieuwe “student”. Hij kwam uit Portugal. Judy de lerares koppelde mij aan hem, zodat ik hem de computer en de taal kon uitleggen. Nou, dank je wel. Hoe leg je iemand iets uit, die niet kan lezen en schrijven, want daar was ik na de eerste minuut al achter. Nou sorry hoor, ik ben geen lerares. Het was voor mij dus een erge lastige les, en ik voelde me een beetje ongemakkelijk dat ik er achter kwam dat hij analfabeet was. Het moet voor hem toch ook niet fijn aanvoelen denk ik zo. Gelukkig kwam voor mij na een uur de reddende engel. Ik moest een Engelse test maken. Ik moest dus mee naar een ander lokaal en kreeg een mondeling examen. Op dit moment zijn de leraressen iedereen aan het testen. Gelukkig ben ik geslaagd. Meneer Willemsen van MAVO Pro Vita zoel dit noeijt van mig gedach höbbe. Maar het is echt waar.
’s Middags heb ik eindelijk met Wendy geskypt. We hadden elkaar een paar keer gemist met skypen en nu was het er dan toch eindelijk van gekomen.

Woensdag ben ik eerst weer naar de tandarts geweest voor controle van mijn kies. Hij heeft me nu doorverwezen voor een second opinion. Hij wil afwachten wat hier voor resultaat uitkomt en gaat dan pas een beslissing nemen. Wat een gedoe de hele tijd met de tandarts. Ik hoop dat het snel afgelopen is allemaal, want leuk is anders.
Toen ik bij de tandarts klaar was ben ik naar school gereden om de boeken van Bibi te brengen. Hoe kan het nu dat je je boeken vergeet? Van school uit ben ik naar Saratoga gereden want daar beginnen ze nu met een conversatie klas. De leraressen hadden gevraagd of we hier interesse in hadden, en natuurlijk zeggen we daar geen nee tegen. Dit is waar het, wat ons betreft om draait, gewoon kletsen over leuke alledaagse dingen.

Vrijdag avond werden we bij Sandra verwacht. Sandra en haar man Marcello hadden een wijnproeverij geregeld voor die avond. Er kwam een vrouw vertellen over wijnen. Natuurlijk gaat het er die avond ook om, dat je wijn bestelt. Och ja, laat ons maar een paar flesjes kopen. Wat maakt het uit. Het was een geslaagde, leerzame avond, en we hebben er weer van alles van opgestoken. Leuk om te weten.

Zaterdag zat Leon om 12.00 uur voor de buis, want Nederland-Denemarken moest voetballen. Ondanks dat het hier natuurlijk niet zo leeft dan in Europa, wordt het gelukkig toch uitgezonden op de televisie. Als dit niet zo zou zijn, had Leon natuurlijk achter zijn laptop gezeten om de wedstrijd te kijken. Ik denk dat de buren hem goed hebben kunnen horen, want af en toe ging het er in huize Teeuwen aardig tegenaan. Helaas heeft het aanmoedigen niet mogen baten want de wedstrijd eindigde in een 0-1 nederlaag voor Nederland. Wouter Schuwer had op facebook nog staan dat Nederland met 1-0 voor stond, want als je de score op de televisie las van rechts naar links was dat inderdaad zo. NED 0-1 DEN. Grappig, maar helaas niet waar.

Na de wedstrijd zijn Leon, Lars en ik nog eventjes naar Crossgate Mall gereden. Lars moest hoognodig nieuwe broeken. Het is abnormaal hoe die aan het groeien is. Maar ja, dat krijg je ook wel als je 12 boterhammen per dag eet en dan nog het nodige van de rest naar binnen werkt.



Els, heb je de caravan alweer op de plaats van bestemming staan. Nog een paar weekjes en dan heb je weer lekker vakantie.

Wouter, höb se dien pekske al klaor ligge veur ut gala. Hiel vaol plezeer.

Noud Huijben, bienao jaorig. Hoppelik is ut fijn waer.

Wilma en Stef, hiel vaol plezeer zoaterdig. Hoppelik zien we dör volgend jaor bie as Sarah veur de deur steit, maar det zal waarschienlik net neet lukke, want den zitte we nog in de VS.

Pascal en Linda, we loate uch nog weete of veur zondig op en neer nao NY gaon. Ut zoel leuk zien om ug dao te treffe.

Ton, Jacqueline, Elaine, Anique en Dion veur höbbe afgelaupe zondig aan uch gedach.