Toch nog iets geleerd

Donderdag is Leon 's morgens met Bibi naar de eerste hulp geweest. We hebben haar voet toch maar eventjes laten checken, want het zat op een gekke plaats. Ze hebben foto’s gemaakt, en gelukkig was het niet gebroken. Flink gekneusd dus, maar daar kun je ook flink last van hebben. Ria, Eveline en ik zijn naar Crossgate Mall gereden. Ze hebben toch weer het een en ander gekocht (ik had ook niet anders verwacht). Voor we het wisten was het alweer laat. We hebben niet alle winkels gehad, maar onze voeten deden pijn. Ria zei al, ik höb ut idee det dör un orkest in mien bein zit te speele (The Emotionals oet Roggel?). Inderdaad dat gevoel had ik ook, en eentje die flink kan drummen (hè Peter). Misschien hadden we ook eventjes langs de eerste hulp moeten gaan, want een orkest in je benen is toch ook niet helemaal normaal. We zijn naar huis gereden en daar heb ik nog macaroni in elkaar geflanst. We hebben die avond iets later gegeten, want Lars had zijn laatste atletiekwedstrijd in Saratoga. Voor hem zit het atletiek seizoen er nu ook op. ’s Avonds hebben we nog wat naar de televisie gekeken. Toen het weer erop kwam zei Ria; In Nederland is ut auch lekker waer. Ik dacht bij mezelf, hoe komt ze daar bij, want we hebben nog nooit de landkaart van Nederland op de televisie gezien. Jao, in Amsterdam is ut rondj de 25 graden. Oh ja Ria, wakker worden, dit is Amsterdam in NY. Het ligt ongeveer 30 miles van Clifton Park. Ooohhh, det wis ich neet, en we hebben er flink om moeten lachen. ’s Avonds belde Connie nog op. Ze vertelde me dat Bibi met een foto in de krant stond. Er waren leraren van de Amerikaanse Internationale school uit Jamaica op bezoek. Zij hebben een samenwerkingsverband met de school in Clifton Park en zij bezochten de ESL (English as a second language) klas van Bibi.

Vrijdag zijn Ria en Eveline met me meegegaan naar de Engelse les. Ze vonden het leuk. Er kwam iemand van het toeristenbureau van Saratoga vertellen over bezienswaardigheden en activiteiten in Saratoga. Zelf vond ik het jammer dat het geen "gewone" les was, zoals we die normaal gesproken altijd hebben. Dan wordt er veel meer gelachen. Nu was alles heel serieus, en dat zijn we normaal gesproken namelijk verre van. Er wordt dan meer gelachen dan geleerd. Na de les zijn we met een groepje gaan lunchen. Ria en Eveline zijn natuurlijk meegegaan en we hebben flink gelachen. Ik vind het wel leuk dat ze nu weten over wie ik het heb. Soms als ik aan het skypen ben heb ik het over Chiho, Sandra of wie dan ook, en nu kunnen ze zich hier een voorstelling van maken. Na de lunch heb ik nog een paar boodschapjes gehaald en toen zijn we naar huis gereden en hebben lekker in het zonnetje gezeten. Rich, de eigenaar van het huis, was het zwembad schoon aan het maken. Over een weekje is het zover, dan kunnen Bibi en Lars weer plonzen. ’s Avonds zijn we met z’n allen als afsluiting van de vakantie, naar de Vietnamees gaan eten.

Zaterdag hebben Ria en Eveline de koffers weer moeten pakken. Dit nog erin en dat nog erin en voordat je het weet is het tjok vol. Gelukkig kon alles mee en was het gewicht goed. Pfff, ik had er een hard hoofd in, maar het is gelukt. Buiten hebben we nog heerlijk eventjes van het zonnetje genoten. Rond 13.15 uur zijn we richting vliegveld gereden. We hebben weer afscheid genomen (wat natuurlijk niet mijn sterkste punt is) en toen Ria en Eveline door de douane waren, zijn wij weer richting auto gelopen. Jammer dat het zo snel voorbij vliegt zo’n week, maar het was weer een mooie week om nog eens aan terug te denken.

Zondag hebben we genikst, nou ja, genikst. We hebben binnen en buiten het een en ander gedaan. Laat ik het zo zeggen, we zijn nergens naartoe geweest. Leon hebben ze om 5.00 uur ’s morgens uit bed gebeld, Lucy had kuren. Toen ik wakker werd en naar onder ging, was Leon al 3 uur aanwijzingen aan het geven aan een van z’n collega’s. Dat is zo’n beetje de hele dag doorgegaan. Om de haverklap ging de telefoon en moest Leon weer het een en ander regelen. Een rustige zondag heeft hij dus niet gehad. We hebben nog eventjes geskypt met Ria. Ze hadden een goeie vlucht gehad en waren weer op Nederlandse bodem. Zoals ik begrepen heb van Ria, had Eveline ut piepke laeg. Eveline, het ergste komt nog. Waarschijnlijk heb je afgelopen nacht met de ogen open in bed gelegen en heb je vandaag overdag geslaapwandeld. Dit duurt nog wel eventjes, helaas ik kan je geen beter nieuws brengen.



Diny en Wim wat verschrikkelik wat gebeurt is bie uch. Haopelik kumpt ut allemaol weer good.

Math Gubbels, höbs se unne leuke verjaordig gehad? Uch kennende is det ongetwiefeld gelökt.

Mien en Sjra, wat fijn det alles good is. Eindelik geit ut langzaam de goeije kantj op. Gelökkig.

Wouter, wat kens dig emus loate schrikke. Ig weit zeker det dig dit noeijt mier euverkumpt. Nog efkus. De helf zit dör op.

Peter, Bibi is al aan ut oefene mit telle. Det zuut ut al hielmaol veur zich.

Maja en Loes, nog eventjes. Het bedje is gespreid.