President Obama

Vorige week maandag kregen ze bij Leon op het werk te horen dat president Obama dinsdags naar CNSE (College of Nano Sience and Engineering) zou komen. CNSE is een afdeling van de universiteit en die de eigenaar van Lucy is. Nu zou je misschien denken, leuk, maar niets is minder waar. Die maandag mochten er al geen pakketjes meer in en uit het gebouw. Dat is natuurlijk erg vervelend als je met smacht aan het wachten bent op een onderdeel uit Nederland. Het erge was, dat de beveiliging van Obama, met honden het hele gebouw ging doorzoeken, dus ook de cleanroom. Met honden de cleanroom in, kun je het je voorstellen??? De cleanroom (net als een operatie kamer, maar dan nog schoner) is een stofarme ruimte waar je aparte stofvrije overalls aan moet trekken. Je ziet er dan uit alsof je naar de maan vertrekt, en nu lopen ze hier zomaar met honden doorheen die overal aan snuffelen. Alles, maar dan ook echt alles moest open gemaakt worden en gecontroleerd worden, met als gevolg dat de hele machine en gebouw compleet ontregeld is. Vanaf dinsdag morgen 7.00 uur mocht er niemand meer in en uit het gebouw. Het vliegveld van Albany was gesloten van 9.00 tot 14.00 uur, de snelwegen waren ook afgesloten. Leon is die dinsdag niet naar de universiteit gegaan, maar gewoon naar zijn kantoor. ’s Avonds op de televisie zag hij dat Obama met een hele delegatie door de cleanroom liep, zonder dat ze cleanroom pakken aan hadden getrokken. Dit is neet mier normaal, dit ken gewuun neet. Abnormaal. Hij was zich aan het ergeren, want Leon zag natuurlijk de bui al hangen. Lucy (de machine) is helemaal ontregeld. Met dank aan Obama. Eventjes op bezoek komen, jullie willen niet weten wat dit een geld gekost heeft. Nu mogen de mannen er weer voor zorgen dat Lucy weer op de rit komt, en dat is veel werk. Hééél vééél werk. Thanks Obama.

Donderdag had Lars een atletiek wedstrijd op Shen. Samen met Bibi ben ik gaan kijken. Connie was er ook. Ze wilden wel eens zien hoe dat hoogspringen ging. Er stond helaas een vieze koude wind. Om 18.00 uur moest Bibi zich melden op school. We hadden namelijk een week ervoor een brief van school ontvangen, dat ze een award kreeg die dag. Om 18.30 begon de ceremonie. Er werden allerlei awards en scholarships uitgedeeld aan leerlingen, en Bibi ontving er ook een. Ze kreeg de effort award voor haar Spaans. Bibi heeft nu 1 jaar Spaans, en ze doet ons allemaal met de mond vol tanden staan, hoe goed dat ze dit al kan. Toen we in Puerto Rico op vakantie waren heeft ze ons blij verrast met de Spaanse taal. Het is inderdaad iets waar ze trots op mag zijn, en dat vond haar lerares dus ook, anders had ze deze award niet in ontvangst mogen nemen. Geweldig. Chapeau.

Vrijdag hadden we een BBQ bij Rick en Sharon. Samen met nog wat andere collega’s van Leon hebben we een gezellige avond gehad.

Zaterdag zijn Ria en Eveline aangekomen. Leon en ik hebben hun van het vliegveld opgehaald. Ik was naar binnen gegaan om ze op te wachten. We waren druk aan het kletsen en in één keer komt Leon naar binnen toe, en zegt dat Ria en Eveline zich moesten melden aan de balie. Er was namelijk omgeroepen dat “Maria Vossen” en “Eveline Minkenberg” zich moesten melden. We vonden wel dat het redelijk lang duurde met de koffers, maar later bleek dat we bij de verkeerde band stonden te wachten. Uiteindelijk hebben ze dan toch hun koffers gekregen. We zijn naar huis gereden, hebben nog iets gedronken en zijn toen nog ergens een hapje gaan eten. Natuurlijk hadden Ria en Eveline niet zo heel veel honger, want voor hun was het op dat moment midden in de nacht. We hebben het dan ook niet te laat gemaakt, want de volgende dag wilden we graag vroeg naar NYC rijden.

Zondag ging al vroeg de wekker, want we wilden om 7.30 uur al in de auto zitten richting NY. We zijn tot New Jersey gereden en hebben onze auto bij het hotel geparkeerd waar we normaal gesproken blijven slapen als we een weekendje NYC boeken. Van het hotel uit zijn we met de bus naar NYC gereden. Het is een ritje van een klein half uurtje en dan sta je midden in NY. Het was niet druk in NY. Nou ja, wat heet niet druk. Niet zo druk als normaal, laten we het daar maar op houden. Normaal gesproken moet je op Times Square voetje voor voetje lopen, maar nu was er gelukkig plek genoeg. We kwamen bij toeval uit bij een film opname. Een man van de filmset wist ons te vertellen dat Ben Stiller meespeelde. Bibi geloofde haar oren niet. Dit ken neet waor zien. Miene held. Ich geluif ut neet wat dae man zeat. Maar jawel hoor, het was Ben Stiller. We hebben Ben Stiller in levende lijve gezien. Dit ken ich dus auch weer van mien bucketlist aafvinke. Bibi was helemaal happy, want het is serieus waar dat Ben Stiller haar favoriete acteur is. Hopelijk zien we ook nog een keer Zach Galifianakas (speelt in The Hangover), want deze meneer staat ook nog op haar bucketlist. Wat een lucky day.
Het was een vermoeiende dag. We hebben weer veel gezien en veel gewandeld. Ria had de blarenpleisters al bij zich. Ze was deze keer goed voorbereid. Gelukkig hebben we ze niet nodig gehad.

Maandag hebben we het rustig gehouden. We hebben pas laat ons ontbijtje gegeten. Ria heeft nog een paar telefoontjes moeten plegen met haar klanten. Midden in de nacht belden ze Ria op om een afspraak te maken. Ja, tijdsverschil is af en toe lastig. Na de middag zijn we eventjes in Clifton Park geweest. De eerste inkopen om mee naar Nederland te nemen zijn al gekocht. Er zullen er nog meer volgen denk ik zo.

Dinsdag zijn we ’s morgens naar het outlet van Woodbury gereden. We zijn vroeg vertrokken want we moesten twee uur in de auto zitten. Toen we aankwamen werd in de eerste winkel al door beide dames een handtas en beurs gekocht. Ik stelde voor om de eerste inkopen eventjes in de auto te leggen, want anders sjouw je hier de hele dag mee en ik weet al precies hoe het gaat, er volgen hoogstwaarschijnlijk nog veel meer tassen. We hebben de hele dag gewinkeld. Het was hier dan ook ideaal weer voor want het heeft de hele dag geregend. Op het einde van de dag hadden we het gevoel dat onze voeten overbelast waren. Rara, hoe kan dat. Rond 21 uur waren we thuis. Bibi heeft meegeholpen om de tassen van Ria en Eveline uit de auto te halen. Ze hebben natuurlijk gelijk weer alles moeten showen. Uiteindelijk zijn we pangaar op de bank geploft en niet veel later lagen we in bed.

Woensdag hebben we een rustige dag ingelast. Lekker ontbijtje en nog gezellig gepraat en na dat Ria en Eveline met het thuisfront geskypt hadden zijn we na de middag rustig naar Lake George gereden. We hebben wat gewandeld en ergens een lekker kopje koffie gedronken. Op de terugweg ben ik nog bij één winkel gestopt, maar dat had ik achteraf misschien beter niet kunnen doen. De dames gingen weer met een dikke tas vol kleren naar buiten. We zijn in de regen weer terug naar Clifton Park gereden want we moesten Bibi en Lars van het sporten ophalen. Omdat de atletiek trainingen op school voor Bibi zijn afgelopen, gaat ze nu met een paar vriendinnen naar de sportschool. Helaas ging het dag één al fout. De dames liepen van high school naar de sportschool en onderweg viel Bibi op de stoep. Ze weet nog steeds niet hoe het heeft kunnen gebeuren. Ze knakte haar voet om en had behoorlijk veel pijn. Ze zei nog, net toen ig op de grondj loog kwame dör 3 schjoelbusse aan die stil ginge stoan. Ik zei toen tegen haar dat ze morgen met de foto op facebook zou staan, want iedereen heeft met zijn mobiel een foto van haar val geknipt.



Wouter, hiel väöl succes de komende waeke mit sjoel. Ondanks dien exames toch unne leuke verjäördig.

Clim wat leuk van dig des se os de groetjes duis. Höbs se same mit oma achter de computer gezaete? En det hertje waar hiel erg lief.

Bas en Maud, gefeliciteerd, de familie wordt steeds groter.

Jan gefeliciteerd mit diene verjaordig.

Mam, Eric en Jack, koekjes höbbe veur inderdaad neet mier in hoes. Die lollies wat geur nog urgus gevondje höb, die zien zeker euver de datum, maar zoe te zeen op de foto die Bibi op de mobiel kreeg ware ze nog erg lekker.

Jens bus se geslaag veur dien verkiersexamen?