Rustig weekje

De afgelopen week is er eigenlijk weinig gebeurd. Ik heb het rustig aan moeten doen vanwege mijn been, dus ik heb voor mijn doen redelijk veel binnen gezeten. Ik heb veel uitzendingen gemist gekeken op de computer, want wat moet je anders doen. De Amerikaanse televisie kan me gestolen worden, het is 7 minuten uitzending en 3 minuten reclame. Verschrikkelijk, niet om naar te kijken. Ook het skypen heb ik de afgelopen week weer eens goed bij kunnen houden. Eindelijk heb ik Margareth te pakken kunnen krijgen. We zijn elkaar al twee weken proberen te pakken te krijgen, maar op de een of andere manier wil dit maar niet lukken. We hebben deze keer dan ook lekker lang voor de laptop gezeten. Het was (te) lang geleden dat we elkaar niet meer gesproken hadden, maar hier gaan we verandering in brengen. We hebben afgesproken dat er niet meer zoveel tijd tussen mag zitten.

Bibi en Lars zitten in het atletiek seizoen. Bibi traint iedere dag en Lars 3 dagen. Ook zijn afgelopen week de wedstrijden begonnen. Bibi had zaterdag een wedstrijd op de high school van Bethlehem en maandag een thuiswedstrijd. Zij heeft het erg naar de zin met discuswerpen en het gaat ook steeds beter.
Lars had donderdag zijn eerste wedstrijd in Colonie. Het was niet zo goed georganiseerd, maar het gaat hier vooral om het meedoen. Echter toen Lars als enige over de 1,4m ging kwamen veel jongens en meisjes kijken en moedigden hem aan. Ook de coaches waren erg enthousiast en zeer onder de indruk. Helaas bleef het bij de 1,4m, maar dat zal niet lang meer duren.

Zaterdag hebben Bibi en Lars ’s morgens eerst hun Nederlands huiswerk moeten maken. Afgelopen maandag had ik een fikse aanvaring met Bibi, omdat ze de citotoets niet ingeleverd had. Gelukkig kreeg ze nog een kans en heeft ze de toets alsnog kunnen maken. Ze had er “gewoon” geen zin in om die te maken. Ja sorry hoor, maar je komt nog wel vaker dingen in je leven tegen waar je geen zin in hebt, maar dan zal het toch moeten gebeuren. Helaas werkt het niet op de manier hoe Bibi erover denkt. We dachten dat het kwartje gevallen was, maar blijkbaar hadden we ons vergist. Hopelijk is het alsnog gevallen.

’s Middags hebben we met oma Wiesje geskypt. Oma werd 72 jaar die dag. Eric was er ook nog, dus met hem hebben we ook nog kunnen praten. Na het skypen zijn we naar Lake George gereden om het startbewijs voor de halve marathon van Leon op te halen. We hebben nog samen wat boodschappen gedaan en verder hebben we niet veel uitgevoerd die dag.

Zondag ging om 5.45 uur al de wekker. Het was vroeg opstaan die morgen want Leon ging de halve marathon in Lake George rennen. Lars wilde ook mee gaan, dus hij moest die morgen ook vroeg uit de veren. Om 6.45 zaten we in de auto op weg naar Lake George, want om 8.00 uur was de start. Leon had zijn tijd al bijgesteld, want er zaten erg veel hoogte verschillen in. Om 8.00 ging de groep er vandoor. Het waren niet zo heel veel deelnemers. Het was de tweede keer dat het georganiseerd werd. Het moet dus nog groeien. Lars en ik hebben foto’s gemaakt en aangemoedigd. We stonden bij de finish te kijken en toen zij Lars dat pap eraan kwam. Snel snel het fototoestel pakken, want ik had Leon nog niet verwacht. Eerder dan hij zei finishte hij over de streep in een tijd van 1.26.45. Super blij was hij, want het was lang geleden dat hij een halve marathon had gerend. Afgelopen jaar was erg druk op het werk, dus trainen is er het laatste jaar bij ingeschoten. Hij is uiteindelijk 6e in van de gehele groep en 1e in zijn leeftijds klasse geworden. Een mooie plek dus.

Om 12 uur waren we thuis en zijn we samen met Bibi, die ondertussen gedoucht en aangekleed was, ergens gaan lunchen. Na de lunch heb ik iedereen naar huis gebracht en ben ik zelf nog een paar boodschappen gaan halen. De afgelopen week is weer omgevlogen. Voor vele van jullie is deze week een korte week ivm koninginnedag, maar helaas wordt deze in Clifton Park niet gevierd.



Jack Claessen, noe wets dig wao dae mosterd te vinje is. Höbs se unne leuke verjoardig gehad? Det zal ongetwiefeld good gevierd zien.

Els, leuke foto’s. Ig zal dees waek uns in ut schjaap van de Price Chopper kieke of ig dig ken vinje in de beukskus.

Ome Jo, det waas neet zonne goeije start, maar hopelik geit ut noe allein maar berg opwaarts.

Mam, 72 joar. Dit joar höb geur de verjaordig neet in Amerika gevierd maar oppe Ruiver.

Babs, kens dig mig de steunkous aan en oet komme doon? Ig zal neet sannikke as se 5 minute te vreug of 5 minute te laat bös.

Joep Weijers, wie is ut gegaon aafgelaupe waek? Höb geur efkus kenne geniete?