Hieperdepiep

Sorry trouwe lezers, ik ben een beetje laat met mijn verhaaltje deze keer. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik het vergeten ben om op de site te zetten.

De verjaardag van Bibi hebben we rustig gevierd. Ik hoef natuurlijk niks in huis te halen want bezoek komt er niet. Trouwens iedereen bedankt voor het sturen van kaartjes. Erg leuk om te zien dat jullie haar nog niet vergeten zijn. Dat is een fijn idee. Bibi heeft mogen kiezen waar we gingen eten, en ze had gekozen voor de Vietnamees. Dit restaurant ligt sinds een paar maanden in Clifton Park en we zijn hier met grote regelmaat te vinden. Het is verschrikkelijk lekker, een goeie keuze dus.

Als kadootje wilde ze graag een nieuwe mobiel, want haar “oude” mobiel leek op een dinosaurus zoals ze zei. We zijn dus met haar naar de winkel geweest, maar helaas bleek dat de mobiel die Bibi graag wilden hebben alleen maar te koop was met een 2 jarig contract. Nou…, dat gaat dus niet gebeuren, want we wonen geen twee jaar meer in Amerika. Het enige dat we als advies kregen was, om de mobiel online te bestellen, dan kon het wel zonder contract. We hebben dit dus maar gedaan, maar het was wel een beetje sneu dat ze maandag dus niks uit te pakken had. Gelukkig vond Bibi het zelf niet erg, en wacht ze gewoon nog een paar dagen. Volgens haar wordt de wereld dan weer een stukje kleiner als ze haar nieuwe mobiel heeft, want dat kan ze pingen, whatsApp en weet ik niet wat allemaal met haar Nederlandse vrienden. Ik heb hier totaal geen verstand van, dus het zal wel.

Woensdag belde Connie me nog op om me te feliciteren met Bibi. Ik heb Connie gelijk gefeliciteerd met haar zoon Len, want die is een dag na Bibi jarig. Toevallig dat Bibi nog onder het eten zei, dat Len ook jarig was, maar we wisten niet meer of het een dag ervoor of erna was. Ik heb het deze keer kort moeten houden aan de telefoon, want ik moest gaan sporten. We hebben wel nog afgesproken dat Connie volgende week koffie komt drinken, dan kunnen we weer lekker bij klesten.
’s Middags is het gaan sneeuwen.

Donderdag morgen heb ik eerst op de site van Shenendehowa gekeken of Bibi en Lars naar school moesten. Er stond op de site dat 29 februari de school gesloten was ivm de sneeuwstorm. Ja, wat moet je nu, 29 februari is geen 1 maart, en omdat Shen altijd heel erg precies is met info geven hebben we Bibi dus maar wakker gemaakt om 6.00 uur. Er was dus geen snowday. Ik kon het eigenlijk niet geloven, want het sneeuwde die morgen nog steeds. Ze heeft zich dus maar aangetrokken en zich verder klaar gemaakt voor de bus. Ze had nog eventjes tijd over en die paar minuten worden dan gebruikt om facebook te checken. In een keer komt ze naar ons toe, dat het wel een snowday was. De leerlingen schreven dit op facebook. Ja, sorry hoor, wij checken de site van school en geen facebook. Dit kunnen wij natuurlijk niet ruiken. Ze was natuurlijk nukkig dat ze nog ik bed had kunnen blijven liggen, maar ze was eigenlijk toch ook wel blij dat ze een dag niet naar school hoefde te gaan. Erg vervelend, maar het is nu eenmaal zo gelopen. Volgende keer zullen we facebook, schoolsite, hyves, mail, skype, sms, brievenbus en televisie checken voordat we haar wakker maken.
Lars had dus meer geluk, want die kon wel uitslapen.
Rond 11.00 uur ben ik met Bibi en Lars naar West Mountain gereden. Een snowday is een ideale dag om te gaan snowboarden. Het was totaal niet druk. Lars is bijna de hele dag op de piste geweest en Bibi kwam een paar keer naar binnen om op te warmen.

Vrijdag moesten ze weer gewoon naar school. Ik ben samen met Elisabeth (Frankrijk) naar Saratoga gereden. We hebben die morgen afscheid moeten nemen van twee meiden die weer terug naar Brazilië gaan en van Sonia die gaat verhuizen naar California. Jammer, maar het is nu eenmaal zo. ’s Avonds zijn we naar een dodgeball toernooi op de high school gaan kijken waar Bibi aan mee deed. Het was gezellig en vooral erg fanatiek. Er deden 32 teams mee, en één team bestaat uit 10 jongens en 10 meisjes. De meeste meiden waren vooral bezig met hoe goed ze in de groep lagen (daar bedoel ik eigenlijk mee, hoe krijg ik de aandacht van de jongens). Ze stonden onder de wedstrijd hun nepnagels te bekijken en hadden het erg druk met hun extensions, in plaats van een wedstrijd van 3 minuten mee te spelen. Wat een overdreven gedoe. Ze zijn vooral heel erg aanwezig, door overdreven hard te praten, lachen en schreeuwen en dan vooral kijken naar de tribune (en de jongens) of het goed overkomt. Ik moet hier niet teveel naar kijken, want daar word ik bloednerveus van. Het zal wel aan mijn nuchtere karakter liggen. Na de wedstrijd zei Leon tegen Bibi; Ik moet je een compliment geven, want je bent één van de weinige meiden deze avond, die serieus meespeelt. De rest staat er voor Jan Joker bij. Helaas hebben de dynastie’s geen finaleplaats weten te halen, maar ze hebben wel een leuke avond gehad. Bibi is met 4 vriendinnen blijven slapen (nou ja slapen) bij Ashley. Daar heb ik haar zaterdag morgen om 10.30 uur opgehaald. Toen ik aankwam lag ze nog in bed. Jammer dan, ik had gezegd dat ik haar op tijd kwam halen omdat ze nog huiswerk voor de Nederlandse school moest maken. “Fris” als een hoentje met de pupsen nog in de ogen, zat ze langs me in de auto. Thuis aangekomen heeft ze gelijk een douche genomen en na een half uurtje was ze weer aanspreekbaar.

Zaterdag middag zijn Leon, Lars en ik naar de garage geweest. We hebben in twee auto’s een proefrit gemaakt. Het beviel eigenlijk allebei wel. We willen in de komende weken nog een paar auto bekijken en dan moeten we een keuze gaan maken. We hebben nog eventjes de tijd.

Zondag zijn we met Laurence naar Gore Mountain gereden. Leon heeft geskied en Lars gesnowboard. Het heeft in Gore Mountain bijna de hele dag gesneeuwd. Voor te skiën is dit natuurlijk minder fraai, maar het weerhield de mannen er niet van om te stoppen. Laat op de middag kwam nog eventjes het zonnetje door. Om half 7 waren we weer thuis.




Rietje Reijnen, ich höb de groetjes gekregen via os mam. Waas ze nog op tied toes? Det zal toch waal. Doot de groete aan Ella (en de rest natuurlik auch)

Tante Mien, gaer gedaon.

Eric en Janneke, die foto zoog dör good oet. De verhaole huure veur waal. Kiek maar oet.
Janneke, wat kan je me laten schrikken. Ik dacht dat een van jullie tweetjes met de gipsvlucht terug naar Nederland kwam.

Monique, det is een good plan om koffie te goan drinke met Esther. Trek dao maar unne daag veur oet. Vaöl plezeer same.

Scopias miense, bedankt veur uch groetjes. Eshter wis niet mier van waem ut allemaol de groetjes mos doon. Ut waare dör zoeväöl. Dank je wel.
Wat een succes afgelaupe zondig. Natuurlik haaije veur dit bie op de site en laeze veur dit in de Limburger.

Jaqueline, Ton, Elaine en Anique van harte gefeliciteerd mit Dion. Geweldig. Geniet dör van. Jaqueline zoe als ze al in diene mail schreefs gelökkig neet op 29 februari. Ut had neet väöl geschjaelt. We schriefe os schjnel weer.

Fam. Brands, dankjewel veur de email.

José, leuk dig weer gesproake te höbbe.

Mieke, wat mot ig huure, Verschrikkelik des se euvervalle bus. Ig höb dit waal in de krant gelaeze, maar höb dör natuurlik gen moment bie stil gestaon des doe det waas. Det zal toch wel hiel erg schrikke zien gewaes. Gelökkig is ut allemaol good afgelaupe.