De eerste week van januari 2012

De eerste week van januari zit er alweer op. We hebben heel veel bliksembezoekjes gekregen, en zijn zelf ook nog naar een paar vrienden geweest. Je kunt in twee weken tijd, waar ook nog feestdagen in vallen, niet iedereen bezoeken. Helaas. Bibi hebben we de afgelopen twee weken in Nederland, bijna niet gezien. Ze had het druk met sociallising, zoals ze dat zelf steeds zij. Nou ik kan zeggen, dat heeft ze goed gedaan en goed onderhouden. Ook zij heeft helaas niet iedereen kunnen zien en spreken. Er zijn heel wat vrienden en vriendinnen afscheid komen nemen thuis of ergens anders. Mooi om te zien dat ze gewoon de draad weer oppakken waar ze vorig jaar geëindigd zijn. Dit geld voor zowel Bibi als voor Lars. Lars is veel met Max op pad geweest. Ze hebben samen leuke dingen gedaan.

Donderdag is Leon gaan werken in Veldhoven. Hij had nog het een en ander te regelen voor zijn werk in Amerika. Om 11.30 uur was ik samen met Lars in Veldhoven. Bibi was thuis gebleven, want Kamil zou nog afscheid komen nemen. Dit is een jongen bij ons uit de buurt, die zelf die dag nog het vliegtuig moest hebben richting Polen. Lars en ik hebben Leon, Henk, Hans-Jurgen en Matthijs opgepikt en zijn toen samen gaan lunchen bij de Hema in Veldhoven. Toen Leon nog in Veldhoven werkte, gingen ze met regelmaat hier eventjes een kopje koffie drinken. Het was leuk om iedereen weer eens te zien en te spreken. Leon is na de lunch nog eventjes terug naar ASML gegaan, want hij had nog een bespreking met Ruud Ghielen. Lars en ik hebben in Veldhoven nog een paar boodschapjes gedaan voor Amerika en rond 15.00 uur hebben we Leon weer op het werk opgepikt om naar huis te rijden.

We hebben net als vorig jaar nog de verjaardag van opa Jan kunnen meepikken de dag erna met z’n allen gaan wokken. Erg lekker. Na dat we klaar waren met eten zijn we nog snel naar Venlo gereden om naar de training van Scopias te gaan kijken. We hadden ons vergist in de tijd van de training, met als gevolg dat we Bas, Jacco, Yves en Paul Klein Tuente op de fiets al tegen kwamen ter hoogte van Den Hulster. We hebben nog een hele tijd met elkaar staan te kletsen. Bibi heeft nog gebeld naar Wouter, maar die was al thuis in Tegelen. Jammer, want het was leuk geweest om hem ook nog een keertje te zien. Na een tijdje komt dan toch het afscheid, het blijft zuur. Verkleumt van de kou zijn we de auto weer ingestapt en richting Reuver gereden. Toen we in de auto zaten zei Bibi al dat ze Wouter ging bellen. Dit heeft ze dan ook gedaan. Ze heeft Wouter vrijdags gebeld en is toen naar Tegelen gefietst om samen met hem nog iets leuks te gaan doen. Ze hebben samen een hele gezellige middag ervan gemaakt. Ze zijn naar Venlo gefietst om nog eventjes de stad in te gaan. Ik weet niet of Wouter zo van shoppen houdt, maar ik denk dat ze meer gekletst en gelachen hebben met elkaar, dan geshopt. Helaas komt ook aan zo’n gezellige middag een einde. Na afscheid genomen te hebben van elkaar en van de rest van de familie Eijssen, is Bibi weer richting Reuver gefietst. Ze heeft een leuke dag gehad, waar ze mooi op terug kan kijken.

Lars is vrijdags met een Max en de Scopias vrienden Sjoerd, Tim en Juul gaan zwemmen op de lommerbergen. Ze zijn van s’ morgens tot ’s avonds weg geweest. Met ogen rood van de chloor en moe van het zwemmen kwam Lars rond 21.30 uur thuis. Ook dit was een hele gezellige lange dag geweest. Wij hebben van ’s morgens tot ’s avonds bezoek gehad, Nel Balendonck, Marieka Verfürth. Mieke Thijssen, Liza, oma Wiesje en Renske met Noor, Sien en Saar. Leon, Bibi en ik hebben deze avond nog een heerlijk frietje van Keuben gegeten. Ik had al tegen Leon gezegd dat voordat we terug naar Amerika zouden vliegen, ik nog een heerlijke frikandel speciaal wilde hebben. Toen ik mijn bestelling doorgaf, zag ik Leentje al kijken. Is ut det noe of neet. Jao det is ut. Oh, ich laes dien verhaole, wat leuk en voordat je het weet sta je een tijdje te kletsen over New York, een stad die bij haar ook nog op het lijstje stond om ooit eens naartoe te gaan. Wie weet.
Vrijdagavond hebben we een gezellige avond gehad met Jack, Margareth, Marina, Jack, Eshter en Jules. Heelijk om weer eens gezellig bij elkaar te zitten. Jammer dat we dit niet vaker kunnen afspreken, maar dat komt wel weer.

Zaterdag was ik al vroeg opgestaan om de laatste kleine wasjes te draaien en de koffers in te pakken. Op de laatste dag is het toch een beetje de zoete inval. Er zijn nog mensen die afscheid van je willen nemen, en het is fijn dat ze nog de moeite nemen om eventjes langs te komen. We moesten dus zorgen dat we op tijd klaar waren met alles, want anders komt er niks meer van. ’s Morgens begon het al. Eerst Nicole en Jens vervolgens Joep Weijers en oma Wiesje nog eventjes, en Max Janssen kwam ook nog om afscheid te nemen van Bibi. We hebben zoveel kadootjes gekregen van iedereen, dat we een extra koffer hebben moeten bijboeken. Abnormaal. ’s Middags kwam de lopersgroep van Leon nog op de koffie. Erg gezellig. Jos Reinders had ons als gesmst dat we alleen maar voor de koffie hoefden te zorgen, de rest nam hij mee. Geweldig Jos, je had het goed voor elkaar. Je had werkelijk aan iedereen en alles gedacht. Opa en oma kwamen nog eventjes binnen wandelen en om 18.00 uur zijn we nog gaan uit eten met oma Wiesje, Eric en Janneke. Het werd toch nog haasje repje om op tijd te zijn, maar het is gelukt. We zijn ergens in Roermond gaan eten. Het was erg gezellig en natuurlijk ook erg lekker. Toen we klaar waren en met dikke tranen afscheid genomen hadden van Eric en Janneke, zijn we richting auto gelopen. In een keer begint Leon te vloeken en te godverre, iets wat ik niet van hem gewend ben. Wat bleek nu, ze hadden de ruit ingeslagen en de GPS gestolen (van onszelf, die we vanuit de states mee hadden genomen). Wat een domper, en wat een ellende. Welkom in Nederland. Na een uur bellen en van het kastje naar de muur gestuurd te zijn, kwam er dan toch na 1,5 uur iemand om een noodruit erin te zetten. Hij heeft het glas opgeruimd, dat tot op de achterbank lag. We zijn na bijna 2 uur oponthoud richting Reuver gereden en zijn toen nog mee naar binnen gegaan bij oma Wiesje. We moesten namelijk nog online aangifte doen van het hele voorval, want een politie komt hier niet meer voor. Over een klantonvriendelijk site gesproken. Ga eens digitaal aangifte doen, dan weet je wat ik bedoel. Je wordt om de haverklap uit het programma gegooid, met als gevolg dat we rond middernacht eindelijk klaar waren met de hele handel. Nou, een mooi afscheid, we hadden het ons anders voorgesteld.

Zondagmorgen moesten we al op tijd weg richting Schiphol. Oma Wiesje, oma en opa, Jack, Esther en Jules, Max en Sten en Justin waren bij ons om ons uit te zwaaien. Er komt dus weer een moment dat je afscheid moet nemen. Verschrikkelijk. We hebben er zelf voor gekozen om nog 1,5 jaar in Amerika te wonen, maar het is gewoon niet leuk. Natuurlijk weer met dikke tranen stappen we dan toch in de auto. Als je eenmaal op weg bent naar Schiphol valt het allemaal wel weer mee, maar het moment dat je gaat valt zwaar. Je gaat wel met een heel ander gevoel dan vorig jaar. Er zijn een heleboel onzekerheden weg, die je vorig jaar wel nog had, om er maar een paar te noemen zoals, school, taal, vrienden en vriendinnen en huis. Je weet dat die onzekerheden nu weggenomen zijn, dus je gaat met een gerust hart.

Op Schiphol aangekomen hebben we eerst de auto weer moeten inleveren. Daar mochten we ook nog eventjes 500 euro betalen voor de ruit. Eigen risico werd ons gezegd. Nou, fraai is dat. Toen dat allemaal geregeld was, hebben we ingecheckt, het ging gelukkig allemaal beter en sneller dan de vorige keer. Om half 2 ging het vliegtuig dan toch echt de lucht in. Nog een laatste blik op Nederland vanuit de lucht, en dan richting the USA. We kunnen terugkijken op twee bijzondere weken met een heel speciaal gevoel. We hebben ervan genoten, maar dat gaan we nu ook weer doen in Amerika. Het komende anderhalf jaar willen we nog een paar dingen van ons to do lijstje wegstrepen. We hebben nog veel dingen die we willen zien, en dat gaat ook zeker gebeuren.



Marij, we waren inderdaad al weg. Ich höb ut via Esther gehuurd. Thanks

Esther, zoe zit ze oppe Ruiver en zoe zit ze weer op skype. Wie maf ken ut zien. Noa twieje waeke det we elkaar väöl gezeen en gespraoke höbbe, ware we nog neet biegekletst. Wie ken det toch?

Bedankt idderein veur euch leeve mailtjes, bezeuk en kedootjes.

Janneke, de volgende keer gewoon op een stoel gaan zitten in plaats van op het balkon.

Mariel en Pieter, zet dae skype maar aan. Ut geit lökke.

Mevr. Stevens, ut is gelökt om te reageren, weam had det gedacht.

Jeroen, proficiat met dien resultaat in de Annadaallaop. Un prachtige 2e plek, wat jaomer van die 3 secondes.