Op zoek naar een kado

Komende zaterdag hebben we bij Rick en Sharon Zachgo een kerstavond met een “white elephant”, een soort van surprise avond met de vrienden groep. Het is de bedoeling dat we ieder een kado van 25 dollar kopen en dit wordt, zoals wij het begrepen hebben, door middel van een spel aan iemand gegeven. Ik ben dus op pad geweest voor deze avond en ben weer met lege handen thuis gekomen. Ik weet bij god niet wat ik kopen moet. Ik heb het er al eens met Leon over gehad, en hij zei, koop iets wat jij zelf heel erg leuk zou vinden om te krijgen. Ik zou het je niet kunnen zeggen, wat ik hier zou willen kopen. Decoratiespullen hebben ze genoeg, maar door mijn ogen gezien, zijn deze erg ouderwets of kitsch (het kan natuurlijk ook aan mijn ogen liggen). Ik heb gelukkig nog eventjes de tijd, en hopelijk vind ik nog iets.

Leon is donderdag naar IBM in Fishkill gereden met 3 andere collega’s. Leon moest er een presentatie geven over Lucy. Ze waren op tijd vertrokken, en ik was er vanuit gegaan dat het een late zou worden, maar dat viel gelukkig mee.

Vrijdag heb ik Leon en Rick naar een cafeetje gebracht. Ze hadden met nog een paar collega’s een borrel. Ze hadden namelijk nog te vieren dat zowel Leon als Youri 12,5 jaar bij ASML in dienst waren. Het is voor beide heren al een tijdje geleden, maar zoals beloofd aan de collega’s is het er afgelopen vrijdag dan toch van gekomen. Beter laat dan nooit. Ik heb ze dus gebracht en ben weer naar huis gegaan om te koken. Lars had me al dagen gevraagd wanneer ik weer eens kip in boursinsaus ging maken. Dat heb ik vrijdag dus maar gedaan, aangezien ik niet voor Leon hoefde te koken, kwam dat goed uit. Leon is namelijk niet zo’n liefhebber hiervan. Silvie bleef wel eten, en zij vond het zo te zien erg lekker. Na het eten zijn Bibi en Silvie naar het huis van Silvie gegaan. Er kwamen nog een paar vriendinnen van school, dus het was natuurlijk erg gezellig. Rond 20.00 uur heb ik Rick en Leon weer opgehaald, en heb ik Rick naar zijn huis gereden. Ook zij hadden het erg gezellig gehad.

Zaterdag hebben we nog wat inkopen gedaan voor onze “vakantie”. Ik geloof dat we nu toch echt alles hebben. Gelukkig zijn we ook voor een winterjas voor Lars geslaagd. We waren hier al een hele tijd naar op zoek. Omdat hij zo’n lange armen heeft, is het moeilijk iets te vinden. Hij moet een maat groter dan normaal voor de lengte van de armen, maar als we dit doen, wordt de jas net een hobbezak. Eindelijk zijn we nu dus wel geslaagd.

Zondag kwamen Tammie, Paul en Sammy naar ons toe. We hadden ze uitgenodigd voor te komen eten. Ik had een Indonesische rijsttafel gemaakt. Dit is iets wat Tammie en Sammy nog nooit hadden gehad. In eerste instantie zouden ze rond 14.00 uur komen, maar tegen de middag kregen we een telefoontje dat het later werd, omdat er een kortsluiting was bij Lucy. Als er een kortsluiting is, is Paul degene die dit op moet lossen. Het kwam dus niet zo gunstig uit. Alles bij elkaar werd het 4 uur later dan gepland. Het was gezellig en lekker. Rond 21.30 gingen ze weer naar huis. Tammie was heel erg moe, maar dat is ook niet zo gek. De afgelopen week is ze geopereerd . Tammie had de afgelopen dagen haar medicijnen niet ingenomen, omdat ze anders niet naar de zus van haar vriendin mocht rijden en dat wilde perse. Deze vrouw had afgelopen woensdag een hersenbloeding gekregen en de vooruitzichten waren erg slecht. Zo slecht zelfs dat ze afgelopen zaterdag is overleden, één dag na dat ze 52 jaar was geworden. Een uur na dat ze overleden was stond er al een helicopter klaar om organen te komen halen. Ze heeft alles afgegeven wat ze konden gebruiken. De lever, nieren, longen, hart, en iets bij het gehoor. Dat laatste weet ik eventjes niet meer hoe het heette, maar het is in ieder geval zoals Tammie zei, dat doven kinderen weer kunnen horen. Voor deze vrouw was het helaas te laat, maar ze heeft heel veel families intens gelukkig gemaakt. Ze heeft van zeker 10 mensen het leven kunnen redden. Ik denk dat dit voor de nabestaanden een heel mooi idee is.





Pascal en Linda väöl Plezeer in Curacao.

Maurice, det is neet verkierd om nao Florida te motte veur ut werk. Lekker waerke.

Liza baeterschap mit dien kneen.

Ruud, dat pokeren duurt dus nog wel eventjes. Rick komt pas over een half jaar. Je kunt dus wel al flink oefenen.

Tilla, nog van harte gefeliciteerd.

Ilse Bongers, als ich ut good onthaaije höb waas dich afgelaupe maondig jäörig. Gefeliciteerd.