Thanksgiving

Maandag heb ik Bibi en Lars van school gehaald, en van daaruit zijn we naar Crossgate Mall gereden. Bibi moet nog een paar nieuwe spijkerbroeken, maar aangezien het deze week Thanksgiving is, en dus de wel bekende Black Friday eraan zit te komen, hebben we alleen maar gepast, de nummers opgeschreven en niks gekocht. We wachten dus op Black Friday, want dat is de dag waar heel Amerika op zit te wachten. Er komen dan waanzinnig grote aanbiedingen. We gaan natuurlijk op Black Friday niet naar de winkel, maar proberen het online te bestellen. We wagen ons niet in de hysterische mensenmassa. Het is complete waanzin. Ik zei al tegen Leon, het lijkt wel of er na Black Friday niks meer te krijgen is. De winkels gaan hier donderdag nacht om 00.00 uur open. Als je op dit moment in de winkels komt staat alles huizenhoog opgestapeld.

‘s Avonds heeft Leon een begin gemaakt met het invullen van de formulieren voor ons nieuwe visum. Gelukkig heeft hij het visum van vorig jaar gekopieerd, dus het is iets gemakkelijker nu. Het is verschrikkelijk veel werk (uren) om voor ons viertjes alle formulieren goed in te vullen, want ze vragen je werkelijk het hemd van het lijf. Hij heeft deze avond alleen het visum van zichzelf af gekregen, nu de rest nog.

Dinsdag belde Tammie naar Leon. Ze had via het werk kaartjes gekregen voor naar het concert van André Rieu te gaan. Ze vroeg of we zin hadden om met haar, Paul en Sammie mee te gaan. Och ja, waarom niet. Dit lijkt me wel leuk. We moeten nu natuurlijk wel bordjes maken met Oppe Ruiver en Sjwaame (daar woont Paul). André Rieu geeft het concert a.s. zondag in Times Union in Albany. Motte veur in New York gaon kieke nao een concert van unne Mestreechtenaer. Kenne we zoe get neet in Nederland doon?

Bibi heeft ‘s middags nog eventjes geskypt met haar lerares Nederlands. Af en toe is het toch lastig dat je niet in een “echte” klas zit waar Nederlands gegeven wordt. Ze moet het nu vaak zelf vaak uitvogelen, en dat is niet altijd gemakkelijk. Ze kan hulp vragen aan haar lerares, maar dan zit je natuurlijk weer met het tijdsverschil te koekeloere. Je moet dit dus echt plannen. Gelukkig kan ze hulp vragen via mail en skype, maar als je iets niet weet, en je bent net met je huiswerk bezig en moet stoppen, schiet dit niet altijd even hard op. In de tussentijd dat Bibi aan het skype was ben ik gaan koken. Er stond, na bijna een jaar, bami op de menukaart. Ik had hier al zolang zin in, en in Reuver maakte ik dit met regelmaat, maar ik kon hier nergens bami vinden. Zelfs niet in de toko. Toen ik de vorige week bij Monique was, en zij me vertelde dat ze bami kreeg, keek ik haar met grote ogen aan. Waar heb je die dan gevonden? Monique vertelde dat ze ging proberen om bami te maken van fettuccine (brede spaghetti). Het is natuurlijk een raar idee, dat je Indisch wilt koken en dat je er Italiaanse pasta voor nodig hebt. Ik heb dus maar eerst afgewacht of het gelukt was. Toen bleek dat de bami bij Monique gelukt was, en fettuccine dus een goed alternatief was, ben ik naar de winkel gegaan om dit te kopen. We hebben dus bami gegeten van pasta het was HEERLIJK. Ik ben dus weer helemaal blij dat ik weer een product van mijn Nederlands zoeklijstje weg kan strepen. Je blijft toch zoeken naar bepaalde ingrediënten, en dat is soms best wel lastig. Vele zullen misschien denken, maak dan iets anders klaar, maar zo werkt het niet. Iedere buitenlander in Amerika die ik ken, is op zoek naar bepaalde ingrediënten die in hun land gebruikt worden, dus wij zijn niet de enige die zoektochten in de supermarkt hebben.

Woensdag moest ik op controle met mijn been. Ik moest er al op tijd zijn, dus ik ben zo’n beetje gelijk met Lars de deur uit gegaan. Alles bleek goed te zijn. Ik had trouwens niet anders verwacht want ik heb zo goed als nergens last van. De enige domper die ik kreeg was, dat ik in januari waarschijnlijk een tweede keer onder het mes moet. Hier had ik natuurlijk niet op geteld. Dit viel me wel tegen, maar wie A zegt moet ook B zeggen. We wachten dus maar af.
’s Middags heb ik Bossche bollen gemaakt en een arretjescake. Trouwens, die cake is alweer lang geleden vond ik zelf. Paul en Tammie hebben ons uitgenodigd voor Thanksgiving met hun te komen vieren en Paul vroeg of ik voor die dag Bossche bollen wilde maken. Dat komt dus voor de bakker.

Donderdag zijn Leon, Lars, en ik samen met Rick en Julia naar Schenectady gegaan. Ze hadden daar een 5 km ren wedstrijd. Het begon al om 9.00 uur, dus we moesten al vroeg uit de veren. Het was Thanksgiving (Turkey day), dus aan de start zag je mensen in de gekste pakjes verkleed. Ze hadden zich verkleed als een kalkoen, of met een muts op het hoofd dat leek op een gebakken kalkoen, als een rendier en nog veel meer. Helaas had ik geen fototoestel bij me. Het was wel erg grappig om te zien hoe gek ze zich verkleden. Niemand is in de prijzen gevallen. Leon moest trouwens rustig aan doen, want hij is geblesseerd aan zijn knie en kuit.
Toen wij gingen lag Bibi nog in bed, en toen we thuis waren was ze naar de Macy’s parade op de televisie aan het kijken. Dit is ieder jaar te zien. Het is een soort van carnaval optocht met geweldig mooi groepen en wagens. In die optocht treden ook grote artiesten uit Amerika op. Het is een optocht van 3 uur (zonder gaten erin).

’s Middags zijn we naar Paul en Tammie gegaan. Het was voor ons de eerste keer dat we zagen dat er geen winkels open waren en geen restaurant. Een raar gezicht, want dat is iets wat je hier echt nooit ziet. Bij het huis van Tammie aangekomen was Paul nog druk bezig met de voorbereiding. Rond 16.00 uur zijn we gaan eten en natuurlijk eet je met Thanksgiving turkey. Pfff, wat een stuk vlees. We waren met 13 eters, maar na het eten was er zoveel over van de kalkoen, dat je nog wel een keertje met 13 mensen kon eten. Paul en Tammie hebben zich aardig uit zitten sloven, maar het was heerlijk. Voor ons viertjes voelde het als een vervroegde kerstdag. Na dat we hadden afgewassen en opgeruimd, kwam er nog een dessert. Natuurlijk weer veel en veel te veel. We konden geen boe af bah meer zeggen. Het was te veel.

De andere gasten van Paul en Tammie gingen vroeg naar huis, want ze gingen zich voorbereiden op het grootste shopping event van het jaar. Om 00.00 uur gaan namelijk de winkels open voor Black Friday. Het is een grote heksenketel, waar ze ons zeker niet zullen zien. Ik kan er nog niet aan denken. Toen wij bij Tammie en Paul wegreden en langs Crossgate Mall reden stond er al een grote rij voor de deur te wachten. Om jullie een beetje een idee te geven hoeveel mensen er om 22.30 uur (dus nog anderhalf uur wachten voor de winkels opengaan) stonden te wachten. Als je in Roermond het retailpark hebt, dan staan er dikke rijen met mensen van de AH deur tot helemaal rond om het hele gebouw, dus inclusief alle andere winkels die op het retailpark zijn. Ik weet niet hoe het is als het echt 00.00 uur is, maar het was complete waanzin. Abnormaal. Ik kan me nu voorstellen dat er inderdaad veel ongelukken gebeuren door het getrek en geduw. Het is een compleet koopgekke meute, die alleen nog maar oog heeft voor bepaalde aanbiedingen en die dan ook moeten kopen, kosten wat kost. Ze lopen en rennen gewoon over je heen als je valt.





Frans, veural mooi jao (uhm), ich dach ut toch van neet. Trouwens det renne van Leon geit neet wie dör wilt. Hae haet afgelaupe waek een blessure opgelaupe onger ut renne en haet weer väöl las van de kuut en ut kneen. Dit is een blessure wao dör mit regelmaot las van haet.

Els ich laef nog.

Angelic, ich wis neet ens det dör een nieje manege in Ruiver waas.

Astrid, tuurlik zeen veur os in december.