Presentatie op school

Zo net voor het weekend hadden we de birthday party van Peg (Engels lerares). Ze werd 75 jaar en wilde dit met de klas van Clifton Park en Saratoga samen vieren. We zijn gaan lunchen bij Lake Side Farm. Kumi vroeg me of ik iets eerder wilde komen om mee te helpen met de tafels, stoelen en versiering. Dat is natuurlijk geen probleem. We waren met 23, een paar hadden er af moeten zeggen, en sommige zaten in het buitenland. We hadden onze lunch al online besteld, dus dat was lekker makkelijk. Het was erg gezellig, en iedereen moest in zijn eigen taal een verjaardagsliedje zingen. De japanners en chinezen zijn met meerdere, dus die kunnen in een koortje zingen, maar helaas ben ik de enige Nederlander en heb ik alleen lang zal ze leven moeten zingen. Ik had ze van tevoren al gewaarschuwd dat mijn zangkunsten niet op die van Beyonce leken, maar dat maakte niet uit. Ik kwam er dus niet onderuit en moest zingen. Pfff, was ik blij dat het achter de rug was. Verschrikkelijk om voor een groep te zingen. Na drie uurtjes is iedereen weer naar huis gegaan. Het was een geslaagde middag.

’s Avonds hadden we een algemene ouderavond van de ESL (English as a Second Language) klas waar Bibi en Lars inzitten. Het was voor alle buitenlandse ouders met hun kinderen die op Shenendehowa zitten. Toen we binnen kwamen, waren ze al een half uur bezig. We hadden ons vergist in de tijd. Het begon om 18.00 uur ipv 18.30 uur. We waren dus snel klaar. Lekker makkelijk. Ik denk dat met name de nieuwe studenten met hun ouders er veel aan hebben gehad, maar wij weten na 10 maanden wel ongeveer hoe het systeem in elkaar zit op Shen. Voor ons was er dus niet zo heel veel nieuws te vertellen. Het is toch leuk om te gaan, want je ontmoet weer nieuwe mensen. Ik zag er een paar van de Engelse les, die ik al langere tijd niet gezien had. Ik heb natuurlijk gelijk iets afgesproken om elkaar te zien. Dit gaat over twee weken gebeuren bij ons thuis. Gezellig.

Vrijdag morgen, al vroeg belde iemand van school op. Ze willen Bibi een klas hoger zetten met Spaans. Ze belden me op om toestemming te vragen. Ik heb hun gezegd dat we dit in principe oké vinden, maar dat we niet weten of Bibi dit wel zo leuk vind. Ze kan het niveau waarschijnlijk wel aan, maar ze vind haar Spaans klas juist zo leuk vanwege de jongens en meisjes die daar zitten. Het is dus een beetje dubbel. Shen gaat nu met haar praten, en we zullen zien wat de beslissing wordt.

Vrijdag moest ik een presentatie geven over Nederland tijdens de Engelse les. Wie had dat gedacht, dat ik in Amerika nog eens voor lerares ging spelen. Het eerste wat ik te vertellen had, was dat Nederland géén Holland is. Bij lange na niet. Iedere keer als er een nieuwe leerling komt, en ik moet vertellen waar ik vandaan kom, zeg ik The Netherlands. Je ziet ze dan kijken alsof ze het in Keulen horen donderen (alsof ze weten waar dat ligt?). De meeste hebben nog nooit van The Netherlands gehoord. Als ik dan zeg Holland, dan is het, Ooohh, Yes I know were it is. I was there a few years ago, in Kopenhagen. Sorry hoor, maar dan ben je toch echt in een ander land geweest. Kopenhagen is geen Nederland. Als ik goed heb opgelet tijdens de aardrijkskunde lessen, geloof ik toch echt dat Kopenhagen bij Denemarken hoort. Ik heb foto’s laten zien van hoe buitenlanders Nederland in gedachten hebben. Flowers, wooden shoes, Amsterdam en noem maar op. Ik had ook foto’s van dropjes, ontbijtkoek, hagelslag, kaas en stroopwafels en heb dit laten proeven. De stroopwafels en ontbijtkoek waren na één keer knipperen met mijn ogen, verdwenen. De dropjes vonden vooral de Japanners erg lekker, en de hagelslag viel bij iedereen in de smaak. De cheese was delicious. Natuurlijk komen bij de Japanners dan weer de Nikon’s, Sony en Minolta’s uit de handtas tevoorschijn. Ze maken werkelijk overal foto’s van. Een pak hagelslag moet op de foto. Een pak stroopwafels, moet op de foto. Dropjes, het moet allemaal op de foto. Niet normaal meer. Ze vroegen me al of ik volgende week weer een presentatie wilde houden. Prima, geen probleem, dan kan ik stamppot laten proeven. Ik denk dat ik dan nooit meer een presentatie hoef te houden. Ik kan me niet voorstellen dat Japanners en Brazilianen dit lekker vinden.
’s Middags had Lars zijn laatste wedstrijd van cross country. Hij had super goed gerend, en pikte nog net de laatste medaille mee. Ik denk dat er in totaal toch wel zo’n 200 kinderen van verschillende scholen mee deden aan de wedstrijd. De afgelopen 2 maanden heeft hij deze sport, 5 dagen in de week, beoefend na school. Helaas is het nu afgelopen en moet hij wachten tot hij kan gaan snowboarden. Lars heeft er wel ontzettend veel zin in om weer te gaan snowboarden, maar hij zal nog eventjes (gelukkig) moeten wachten totdat de eerste sneeuw valt.

Zaterdag heeft Leon samen met een paar collega’s de Great Pumpkin Challenge gerend in Saratoga Springs. Lars was meegegaan om aan te moedigen en Bibi en ik zijn thuis gebleven. Henk Teesink, een collega van Leon uit Veldhoven, zou namelijk naar ons toekomen. Henk zit op dit moment voor zijn werk in Wilton (Connecticut), en wilde graag in het weekend naar ons toekomen. Natuurlijk kan dat, gezellig, we keken er dus naar uit. Uiteindelijk was Leon toch op tijd thuis, want ze hadden niet gewacht op de prijsuitreiking. Leon dacht dat hij niks had gemaakt, maar bleek achteraf toch nog een verrassende 3e plek te hebben. Henk was rond de middag bij ons en we hebben natuurlijk eerst een hoop met elkaar moeten vertellen. Henk had nog spullen voor ons meegenomen uit Nederland. Na de lunch zijn we met z’n allen eerst een ronde over het schoolterrein van Shenendehowa gaan maken. Na dat we Shen gezien hadden, zijn we richting de Universiteit van Albany gereden waar Leon werkt. Als laatste zijn we naar Crossgate Mall gereden. Henk had al aan Leon laten weten dat hij voor van alles en nog wat wilde kijken. De mannen zijn naar de sportwinkels gegaan en Bibi en ik hebben door het winkelcentrum gelopen. Na een tijdje kwamen we elkaar weer ergens tegen. Henk was goed geslaagd. Hij had nieuwe golf- en renschoenen, twee jassen, shirts, golfhandschoenen en nog veel meer (wat komt me dit toch bekend voor). Leon was trouwens ook geslaagd met winkelen. Hij had zich nieuwe skies gekocht. Volgens mij is hij de eerste koper van dit seizoen die skies koopt. We zijn samen nog ergens een hapje gaan eten en toen naar huis gereden waar we nog een tijdje met elkaar over koetjes en kalfjes zitten babbelen.

Zondag morgen zijn Leon met Henk gaan golfen. Leon had van een collega een golfset kunnen lenen, zodat Henk mee kon gaan. Om 9.00 uur hadden ze de baan gereserveerd. Rick en John waren er ook. Het was prachtig weer, een beetje fris, maar voor te golfen is dit niet zo erg. Het waren een paar gezellige uurtjes. Zondag middag kwam Robert van Poppel (ook een Veldhovense collega van Leon) naar ons toe. Hij is zaterdagavond in Wilton aangekomen, en had Leon gemaild dat hij een bezoekje aan ons wilde brengen. Dat was natuurlijk geen probleem, maar we hadden met Henk al afgesproken dat we zondagmiddag naar de outlet van Lake George zouden gaan. Robert vond dit niet erg en is met ons meegegaan. Bibi en Lars zijn thuisgebleven. Henk heeft weer aardig inkopen gedaan. Zoals hij zei, had hij plaats genoeg in het koffer, maar ik ben er bang voor, dat hij nu toch bijna moet gaan passen en meten. Na het eten zijn zowel Henk als Robert weer richting Wilton gereden. Het is toch nog een behoorlijk tripje van zo’n 3 uur rijden. Het was leuk om Henk en Robert weer eens gezien en gesproken te hebben.







Jack en Eshter, alles is mit ope erm ontvange. Thanks.
Jules, bedankt veur dien kaertje

Maurice Op ’t Veld, bedankt det se de koerier deenste tusse Ruiver en Veldhove zoe good höbs geregeld. Dankjewel

Ella en Jessie, ut kumpt dus toch nog good.

Marij Verlinden, dankjewel. Esther haet ut euvergebrach.