Orlando, de speeltuin van Florida

Donderdag morgen zijn we al om 6.00 uur opgestaan. Om half 8 zaten we in de auto richting Orlando. Net na de middag waren we bij Cape Canaveral. We zijn naar het Kennedy Space Center geweest. Leon en Lars hadden zich hier op verheugd. Het was ook voor Bibi en mij de moeite waard. We werden met een bus naar twee verschillende plekken gebracht, dicht bij de lanceerplatforms. Ik vond het wel allemaal heel geheimzinnig. Op de weg er naartoe staat helemaal niets. Het hele gebied is van de Nasa. Het ligt heel afgelegen, en in de middle of nowhere. Rond om het Space Center is natuurgebied. We hebben er zelfs vanuit de bus krokodillen gezien. Die verwacht ik niet op Cape Canaveral, maar ze zitten er echt. Het was een hele interessante en indrukwekkende middag. Het is zeker de moeite waard om hier een kijkje te nemen. Na dat we iets hadden gegeten zijn we richting het huis gereden. Helaas hebben we ons flink verreden, 50 miles maar liefst, maar och, wat zegt ons afstand nog (pffff) na 8 maanden USA. Rond 22.00 uur waren we dan toch op plaats van bestemming. We zitten op dit moment in Reunion Resort in Florida. Hier komt zelf Tiger Woods golf spelen. Had Leon nu maar zijn golfspullen meegenomen, dan had hij nog een wedstrijdje kunnen spelen, maar helaas, het paste niet meer in de auto. We hebben een schitterend appartement met 3 slaapkamers, 3 badkamers. Vanaf het balkon kijken we uit op de golfbaan. Het is geweldig, echt waar.
Vrijdag zijn we eerst boodschappen gaan doen om de koelkast te vullen. Lekker, weer een weekje zelf ontbijt klaar maken. Het ontbijt in het hotel ben ik echt beu. Ze hebben in ieder hotel hetzelfde ontbijt, dat wil zeggen, vooral veel cornflakes en andere granen voor in de melk, jam, eieren en bacon. Nou, na een week komt het mij de oren uit en verlang ik naar mijn eigen ontbijtje. Het heeft ons dan ook alle vier goed gesmaakt. Omdat we gisteren een drukke dag hadden, hebben nu een relax dagje. We hebben in het Resort aan een van de vele zwembaden gelegen. Lekker lui op een ligbed en jullie geloven het niet, maar ik ben in het water geweest. Het water in het zwembad is hier net zo warm als dat ik normaal in de badkuip zou hebben. Ik moet eerlijk bekennen, dat het niet echt verfrissend is met zo’n warm weer, maar ik kan hier wel zonder dat ik een uur verder ben, omdat ik het water de te koud vind, inlopen. Na een middagje zwembad hebben nog zelf gekookt. Het plan was om na het eten nog ergens naartoe te lopen, maar aangezien we een flinke onweersbui kregen, hebben we gewoon voor de tv gehangen.
Zaterdag zijn we naar Sea World gegaan. Dit is het park dat Lars gekozen heeft. Bibi moet nog een keuze maken, maar ziet door de bomen het bos niet meer. Je hebt hier (te) veel keuzes, en alles is leuk, dus wat het uiteindelijk gaat worden is nog een verrassing. Om 9.00 uur waren we bij Sea World. We hebben een dagkaartje gekocht, en tot onze grote verbazing, mogen we een tweede dag (binnen 7 dagen) nog een keertje terug komen. Dat is nog eens een deal. We zijn als eerste begonnen in de Manta. Dit is een achtbaan, die je het gevoel moet geven, hoe een Manta zich in het water verplaatst. We zijn er met z’n vieren ingeweest. Je gaat hangend de achtbaan in. Verschrikkelijk, wat gaat dit loei hard. Ik heb niks gezien, want ik heb de hele rit de ogen dicht gehad en was blij dat ik weer met beide voeten aan de grond stond. Of course, de rest vond het geweldig, dus die gingen nog een keertje. Verder hebben we prachtige shows gezien, met dolfijnen, orka’s, zeeleeuwen en zeehonden. Het was echt super. We hebben de dolfijnen kunnen aanraken. De mooiste show was natuurlijk met Shamu. Dit is de orka waar het park om bekend staat. De shows waren adembenemend. Hoe is het mogelijk dat een mens een dier zo kan trainen. Schitterend. De mensen werden gewaarschuwd als ze een zitplaats vooraan hadden. Je zou nat kunnen worden, maar met 35 graden is dit niet zo heel erg. En jawel hoor, je werd nat tot op je onderbroek. Een paar rijen voor ons zat een omaatje, met haar haartjes mooi in de lak, maar daar was niks meer van over. Ze zag eruit als een verzopen kat. Ik kwam niet meer bij van het lachen (Esther, zoe wie veur hobbe gelache in de trein, det zot dur niet wiet vanaaf, doa had se bie motte zien, det had se motte zeen). Ze had een paraplu bij zich, maar volgens mij zag Shamu, dat ze juist haar nat moest maken. Ik had de tranen over mijn wangen lopen, wat hebben we gelachen. Och, een half uurtje door het park lopen en je bent weer droog. Het is fijn dat er ook attracties binnen in een gebouw zijn waar ook airco is. Af en toe een attractie binnen en je bent weer afgekoeld. Het is een fantastisch park, waar we gelukkig nog een keertje naartoe kunnen deze week. Het is de moeite waard. Om 22.00 uur waren we thuis. Helemaal aan de pin. Wat is dit vermoeiend zo’n dag slenteren in de zon.

Vandaag zijn we naar Clearwater Beach gereden in Tampa. Bibi heeft via hyves contact met een vriendin waar ze samen mee op het Valuas heeft gezeten. Ze hebben op het Valuas veel met elkaar opgetrokken, maar helaas kwam hier verandering in toen we gingen verhuizen naar Amerika. Via de hyves kregen we te horen dat Loekie met haar familie deze zomer naar Amerika kwam. We hadden het telefoonnummer gekregen. We wisten dat ze redelijk in de buurt zaten en vanmorgen heeft Bibi gebeld en hebben we met elkaar afgesproken bij Clearwater Beach. Wij hebben vandaag dus, samen met Venloose minse, aan het strand gezeten in Florida. Wat is de wereld toch klein zeiden we al tegen elkaar. Erg leuk voor Bibi dat ze Loekie nog eens heeft gezien. Giel, het broertje van Loekie heeft zich goed geamuseerd met Lars. Het was een hele gezellige middag, en heel misschien zien we elkaar deze week nog een keertje, want zowel wij, als Loekie en haar familie gaan naar Miami toe. We houden contact met elkaar, en als het net zo uitkomt dat we redelijk dicht in de buurt zitten, spreken we zeker nog een keertje met elkaar af.