Op weg naar Florida

Zaterdag was de afscheidsdag van Yvette. We hadden de dag ervoor al het koffer ingepakt, en gewogen. Gelukkig paste het er net allemaal in en was het gewicht net niet over de kilo’s die je mee mag nemen. Pfff, dat scheelt weer. Je koopt toch altijd meer dan dat je zelf denkt. Na het ontbijt hebben we de auto ingeladen en precies om half 11 zijn we richting New Jersey gereden. Het plan was om eerst nog eventjes langs Carlo’s Bakery te rijden. We waren namelijk nieuwsgierig hoe de bakkerij er in het echt uit zou zien. Carlo’s Bakkery komt in Amerika op televisie. In Nederland hebben we dit programma trouwens ook wel eens gezien. Het is geweldig om te zien, wat voor een taarten dat ze hier bakken. Het zijn complete kunstwerken. Bibi, Lars en ondertussen ook Yvette zijn helemaal fan van Buddy. Dit is de eigenaar van de bakkerij. Het is dus leuk om eens een kijkje te nemen. Helaas konden we vanwege tijdnood er alleen maar in vogelvlucht langs rijden, en hadden we geen tijd om in de lange rij te staan wachten tot we aan de beurt waren. Er stonden zeker 100 mensen buiten te wachten die naar binnen wilden gaan om gebak te kopen. Abnormaal. Wel leuk om eens te zien waar de opnames zich allemaal afspelen. Het is de moeite waard om eens terug te gaan, want de bakkerij ligt in een Italiaanse wijk, en zag er erg gezellig uit. Na dat we Carlo’s Bakkery hadden gezien zijn we zo vlug mogelijk richting het vliegveld gereden. Het werd toch nog haasje repje. Na het inchecken, hebben we nog eventjes rondgelopen op het vliegveld, maar na een uurtje werd het toch tijd om afscheid te nemen. Als je samen 3 gezellige en leuke weken hebt gehad, is het moeilijk afscheid te nemen. Ja Yvette, ik ben hier heel slecht in, maar ik zag dat dat ook voor jou geldt. Gelukkig ben ik dus niet alleen. We hebben het samen heel leuk gevonden dat je er was, en wie weet ..... volgend jaar weer? Toen Yvette eenmaal door de douane was hebben we nog een paar keer kunnen zwaaien maar op een gegeven moment is ze dan toch echt uit het oog verdwenen. Dat is heel raar.
Wij hebben toen de auto weer gepakt, en zijn richting het zuiden beginnen te rijden. Onderweg hadden we heel slecht weer, veel regen, en zoab wegen kennen ze hier niet, dus je hoeft niet hard te rijden want je ziet geen hand voor ogen. In de auto hebben we het nog vaak over Yvette gehad waar ze ergens zou zijn met het vliegtuig. We zijn via New Jersey richting Washington gereden. Omdat de rondweg in Washington altijd heel erg druk is, en wij op dat moment gelukkig konden doorrijden, hebben we ervoor gekozen om pas na Washington te stoppen. We hebben in de verte het Witte Huis nog gezien (wat is dit inmens groot, en dat nog wel van een afstand) en we zijn langs het Pantagon gekomen. Rond 21.00 uur zijn we gestopt en hebben een hotel in Stafford geboekt.

Zondagmorgen zijn we na het ontbijt verder afgezakt richting Pawleys Island (South Carolina). We hebben daar 2 overnachtingen gehad. Maandag hebben we aan het strand gelegen. Super mooi, en bijna niemand die er ligt. Het was wel broeierig warm, maar gelukkig heb je er aan het strand en in het water niet zo’n last van. We hebben ons goed vermaakt aan het water. Op het einde van de middag kwam Lars uit het water gerend. Hij kwam naar me toe en zei, mam, hie zitte haaije in ut water, ich h”ob al een paar kier unne vin gezeen. En inderdaad, wij zagen ook af en toe een vin. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het er maar niks op had, maar gelukkig, bij nader inzien waren het dolfijnen. Het was geweldig om te zien. We hebben een paar keer de dolfijnen boven water zien springen. Je ziet het in de dierentuin, maar nu zwemmen ze op nog geen 200 meter van je vandaan. Geweldig om dit te hebben gezien. Helaas hadden we het fototoestel net terug in de auto gelegd, dus we hebben het niet vast kunnen leggen. Jammer, maar we hebben het vastgelegd op onze eigen harde schijf, dit is ook voldoende. Misschien zien we deze vakantie nog wel eens een keertje dolfijnen voorbij zwemmen, en hopenlijk hebben we dan wel het fototoestel bij de hand. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij een Italiaan. Na het eten zijn we weer richting hotel gewandeld en zijn vroeg naar bed gegaan, want de volgende dag was het plan om vroeg in de auto te zitten. Van Pawleys Island (South Carolina) zijn we richting Savannah (Georgia, de staat die bekend is om de perzikken) gereden. Hier hebben we een hotel geboekt voor twee nachten. Het is een erg leuk stadje, en totaal anders dan de rest van wat we allemaal gezien hebben. Het lijkt wel of je in een film terecht bent gekomen. Het is een stadje met ontelbaar veel sprookjesachtige bomen en Victoriaanse huizen. Heel erg mooi om te zien. De mensen zijn bijzonder vriendelijk. We hebben een bustochtje door de stad gemaakt, en hebben vervolgens langs de Savannah River gewandeld en een paar knusse winkeltjes bezocht. We waren in een winkel waar ze Taffy’s deden maken. Dit zijn snoepjes die bekend zijn in deze streek. Je kan de Taffy’s een beetje vergelijken met de roze stokken die je op de kermis koopt. Heerlijk waren ze. De Taffy’s vlogen door de winkel, want het personeel gooide er behoorlijk mee. Ze waren zelfs nog warm. Verrukkelijk. We wilden gaan eten in een restaurant genaamd Mrs. Wilkes, waar ze Typical Southern Food serveren. Leon zei nog we gaan eten bij de vrouw van Piet Wilkes. Helaas was het restaurant gesloten.
De tweede dag in Savannah hebben we aan het strand van Tybee Island doorgebracht. Een mooi wit strand en gelukkig helemaal niet druk. Lars heeft de hele middag het skimboard gebruikt. Het bodyboard kon helaas niet gebruikt worden, want er waren geen hoge golven. Bij het restaurant waar we wilden gaan eten zag ik een man buiten zitten met een t-shirt van Mrs. Wilkes. Het bleek de man van Mrs. Wilkes te zijn. We hebben wel een half uur met deze man, en later zijn vrouw, buiten staan praten. Het bleek dat hun restaurant (geopend vanaf 1943) alleen ’s middags (tot 2 uur) open is.
Vanaf donderdag zitten we voor een week in Orlando. We hebben een huisje gehuurd en zitten dus dicht bij de speeltuin (zoals Paulien zegt). Jullie lezen onze avonturen wel op de site.



Paulien, missjien gaon we waal nao det park toe was dich os haes geschreve. Vanaaf donderdig zitte we in de buurt.

Eric en Janneke, ich huurde det de vakantie good waas gewaes in Italie.

Rens, leuk det veur dich toch nog efkus aan de lien hadde. Zoe te huure hob se unne leuke verjaordig gehad. Os kado krieg se in december. Cristien, fijn det veur dien stum weer uns gehuurd hobbe.