The birthday of the United States of America

Afgelopen zaterdag wat het mooi weer, dus tijd om de BBQ eens aan te zetten. We zijn vroeg begonnen omdat je hier niet buiten kunt zitten als de zon onder gaat in verband met de muggen. Dit is echt geen pretje kan ik jullie vertellen. We smeren ons helemaal gek met deet. Het helpt een beetje, maar volgens mij zijn de muggen in Clifton Park hier ook bijna immuun voor geworden. Het plan was om na de bbq nog naar de film te gaan, maar daar is niks meer van gekomen. We hadden na het eten eigenlijk alle 4 geen zin meer om ons op te frissen en naar de bioscoop te rijden. We hebben dit dus voor een andere keer op het lijstje staan.

Zondag waren we bij Paul, Tammy en Sammy uitgenodigd op de camping. Toen we ’s morgens wakker werden regende het zo hard, dat ik eigenlijk al geen zin meer had om te gaan. Altijd als wij naar de camping gaan regent het. Uiteindelijk zijn we na de middag toch aangereden richting Sacandaga Lake. Volgens de weerberichten zou het mooi weer worden. Het is van ons uit een uurtje rijden. Toen we eenmaal bij de camping waren, kwam Paul ons al halen bij de ingang omdat we niet wisten waar we moesten zijn. Je mag gewoon met je auto de camping op, iets wat in Nederland toch niet helemaal normaal is. Daar moet je de auto op een aparte parkeerplaats neerzetten. Iedere caravan in Amerika, heeft ook z’n eigen golfwagentje voor de deur staan. Dus niks lopen, nee alles met het golfwagentje. Een heel maf gezicht vind ik zelf. Wat me ook opviel was dat alle caravans dwars stonden en niet zoals in Nederland met de deur naar de weg/weide. Dit is natuurlijk ook om zoveel mogelijk plaatsen te kunnen verhuren. Je kijkt dus als je buiten zit, tegen de achterkant van de caravan van de buren. Het is heel anders kamperen dan in Nederland. Doordat er auto’s mogen staan en overal golfwagentjes rondrijden, vind ik het zelf heel onrustig in plaats van rust die normaal op een camping heerst. De caravans (en auto’s) zijn natuurlijk ook veel groter dan in Nederland, dus dat komt er ook nog eens bij. Desondanks, hebben we het heel erg gezellig gehad samen. Paul en Tammy hadden nog meer bezoek, en we hebben gezellig kunnen kletsen. Af en toe kwam er een flinke bui, maar later op de middag werd het gelukkig beter en hebben we nog een wandeling over de camping gemaakt. Je moet goed uitkijken dat niemand je van de sokken rijdt met zo’n karretje. Paul had twee kano’s gekocht, maar doordat het weer te wisselvallig was met onweersbuien, hebben ze er geen gebruik van kunnen maken. Jammer, want het is een prachtig mooi meer, waar zeer veel watersport beoefend wordt. Het was een mooie dag, en rond middernacht waren we thuis.

Maandag was de grote dag van Amerika. The 4th of July oftewel Independence Day. Zelf noemen ze het the birthday of the United States of America. Het is DE dag van het jaar. Om 12.00 uur begon de parade. In eerste instantie had ik geen zin om te gaan. Ik dacht, alweer de brandweerwagens van Clifton Park, de politie, de welfare club, de breiclub, de veteranen, de burgemeester en weet ik niet allemaal wie nog meer, maar uiteindelijk zijn we toch gegaan. Je moet het tenslotte toch meegemaakt hebben. En achteraf moet ik eerlijk toegeven, dat het toch een hele andere parade was dan de vorige die we gezien hadden. Ut ken natuurlik neet tippe aan de vastelaovend optocht in Ruiver, maar ut waas leuk. Er werd weer vanalles gegooid, tassen, frisbees, snoep, vrijkaarten voor minigolf, formulieren voor je aan te melden bij een club (trouwens een goeie tip vond ik zelf, gelijk leden werven, slim), potloden, pennen en zelfs waterijsjes. Geweldig. De kinderen waren aardig aan het rapen. Langs me stonden twee jongens die een kussensloop hadden meegenomen om alles in te doen. Daar zou ik nog niet aan gedacht hebben moet ik eerlijk bekennen. We hadden zelf natuurlijk weer geen zak bij ons. Weten wij veel. Ik zal er de volgende keer aan proberen denken. De optocht duurde ongeveer een uur, en zijn vervolgens naar huis gereden om spullen te pakken die we mee moesten nemen naar Jim Waddel. Deze keer geen arretjescake, maar ik had saté met satésaus gemaakt, dit viel ook in de smaak gelukkig. Tegen vijf uur zijn we naar huis gereden, en hebben Leon, Bibi en Lars nog eventjes een duik in het zwembad genomen. Toen ze waren opgefrist zijn we naar de Common gereden. We hadden afgesproken met de rest van de groep om ergens voor het podium weer bij elkaar te komen. Er waren optredens van bands (voor ons natuurlijk helemaal niet bekend), en rond 22.00 uur zou er vuurwerk zijn. Het is niet de bedoeling dat je zelf vuurwerk afsteekt. Misschien ook wel voor de veiligheid, want de huizen zijn hier allemaal van hout, en dat wil wel branden denk ik zo. Helaas voor Lars, hij had hier naar uitgekeken en dacht dat hij eindelijk zelf kon gaan afsteken, jammer dan, maar hij krijgt in december nog een kans in Reuver. Daar kan hij zijn hartje weer ophalen voor wat betreft het vuurwerk.

Toen we daar zaten op onze stoeltjes, en aan het genieten waren van de drukte om ons heen, kwam er een vrouw naar me toe. May I ask you something. Are you Maud. Yes, I’am. Ze begon te lachen en zei, ik ben Monique. Ik dacht al dat ik je net zag lopen. Nou, ik was helemaal perplex kan ik jullie vertellen. Hoe kan dit nu, dat je uit duizenden mensen mij eruit plukt. Ik heb geen Hollandse kaaskop, want ik heb zwarte haren. Maar Monique had me herkend van de foto’s op onze site. Knap hoor. Dit zou mij echt niet gelukt zijn. Het toeval was, dat ze nog geen 5 meter van ons vandaan zaten. Hoe is het mogelijk, wat kan het toch gek lopen allemaal. We hadden s’morgens al via de telefoon afgesproken dat we elkaar het volgende weekend zouden zien, maar nu zie je elkaar dezelfde dag al. Grappig he. Nu moet ik alle nieuwsgierige mensen onder jullie (en dat zijn er nog al wat, nee grapje) natuurlijk vertellen wie Monique is.

Monique is een vrouw uit Venray, die samen met haar man Frank en zoon Kelvin sinds een week of 6 in Clifton Park wonen. We hadden dit via Youri en Femke gehoord, en Youri heeft ervoor gezorgd dat we elkaars mailadressen hebben gekregen. In het weekend kreeg ik een mailtje van Monique, dat ze het leuk zou vinden om een keertje af te spreken om kennis met elkaar te maken. Natuurlijk zeggen we hier geen nee op. Het is altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Ik heb zondagmorgen op haar mail gereageerd, en nog geen 10 minuten later ging de telefoon. Monique. We hebben anderhalf uur aan de telefoon gehangen, dus dat zit wel goed denk ik. Een paar van jullie zullen dit wel herkennen, anderhalf uur bellen. Het is fijn om je ervaringen en belevenissen met iemand te delen. Monique loopt ook tegen bepaalde dingen aan, en dan is het fijn om elkaar te kunnen helpen. En vooral natuurlijk des se plat kens kalle.

Toen we eventjes snel met elkaar kennis hadden gemaakt, zijn wij weer bij onze groep gaan zitten, en Monique, Frank en Kelvin weer bij hun buren. Ik blijf het frappant vinden dat het zo kan lopen. Later op de avond toen het donker was, kwam dan eindelijk het vuurwerk. Schitterend. Het was echt geweldig mooi. We hebben er lang op moeten wachten, maar het was zeker de moeite waard. Het was een geslaagde 4th of july.

Dinsdagmorgen zaten we om 7.30, Leon was al op het werk, met z’n drieën rechtop in bed. De eigenaar was ons vergeten te zeggen dat het huis in de steigers kwam te staan. Met 4 mensen waren ze de hele voorkant van het huis aan het strippen. Dit moest gebeuren omdat we in de winter een lekkage hadden gehad. De schilderijtjes en fotolijstjes bij Lars op de slaapkamer vlogen van de muur af. Nou, slapen doe je dan ook niet meer. Fijn is dat. Ik snap dat je het huis niet kunt repareren als het regent, maar om nu zonder iets te zeggen, met alleman je huis half af te breken als je nog ligt te slapen, is minder fraai. De overburen konden ons nog net niet zien liggen in bed, maar dat had niet veel meer gescheeld of ze konden ons wel zien. Hopelijk is het allemaal snel voor elkaar, want om nu midden in een verbouwing te zitten, daar hebben we eerlijk gezegd geen zin in.




Tilla, Inderdaad die foto, do höbbe we ut toevallig vurige waek euver gehad (en al dökkur), maar op de ein of angere manier kumpt die dör maar neet op te schjtön. Veur zulle probere om zoe schjnel mugelik een nieje dör op te zitte, want verlange nao de winter doon ich op dit moment nog neet. Bibi en Lars gaon vanaaf volgende waek nao summerschool. Dit waerd geregeld vanoet de ESL klas (ingels als twiede taal). Veur weite neet precies wat dao allemaol geit gebeure, maar veur laote os verrasse. 10 waeke vakantie is waal erg lang, en sterker nog, volgend jaor haet Bibi 12 waeke vakantie want den zit ut op de high school.

Esther, gelökkig haet alles good gegaon. Det guf dich weer een hiele gerusstelling.

Roland en Sandra, fijn det alles get baeter geit mit Pim. Blief maar vaöl kangaroeen, det is veur alle 3 hiel erg good. Laot uch maar lekker verwenne in het R. mac.Donald hoes, dao zien die veur.

Jens, weer unne bandj dor bie mit judo. Gefeliciteerd. Wat un schjoen kleur det oranje, echt Nederlands. Höbbe ze dör auch eine mit 13 streepe en 50 sterkus? Det zoel leuk zien.

Stan, doe mos uns get ieder gaon slaope, bus se nog mit mich aan ut chatte om 00.30 oer via de skype. Maar good det pap en mam det neet wiste.

Esmeralda, hiel aaf en toe laes ich ruiver.nl om een klein bietje op de huugte te blieve van de ruiver, en noe zeen ich des se weer 2 medalies haes gewonne. Abnormaal mit dich, dae priezekas zal toch waal ongerhandj te klein zien gewaore. Gefeliciteerd, dao kens se weer trots op zien.

Marc, wat mot ich huure. Bus se alweer aan ut kieke nao een ticket New York. Dit kier de Big Apple zelf. Geweldig, det is ech totally awesome. Ich weit zeker des dich det auch zo belaefs auch al bus se eigelik unne natuur miens.

Bas en Tim (Fogl) ich gaon veur uch op zeuk. Det kumpt hielemaol good.