Laptop kapot

STRESS, de laptop is kapot, dus ik ben helemaal aangewezen op de laptop van Leon in de avonduren, of de ipad van Bibi, maar dat is me te compact allemaal. Ik ben het helemaal niet gewend om met een ipad te werken, dus het is allemaal heel onhandig voor me.
Leon heeft al contact gehad met de winkel in Nederland waar we onze laptop gekocht hadden, en volgens deze mensen moeten we de sotftware opnieuw instaleren. We hebben deze week eens in de winkel naar nieuwe software gekeken, maar van die prijzen wordt je niet vrolijk.

De afgelopen week is het vrij rustig geweest. Ik heb veel binnen gezeten want het weer was verschrikkelijk slecht. Regen, regen en nog eens regen. En hoe. Het kwam met bakken uit de hemel. Voor Bibi en Lars is de zomervakantie dus slecht begonnen. Ze hebben nu 10 weken vakantie, en over 3 weken komt Yvette. We horen hier iedere dag hoeveel dagen dat het nog duurt voor dat Yvette komt, dus Bibi kijkt er echt naar uit.

Woensdag ben ik maar wafels gaan bakken. Eigenlijk niks voor in de zomer vond ik zelf, maar als je naar buiten keek, leek het wel herfst. Bibi was thuis met Chezmine, een meisjes die hier een paar deuren verder woont. Ze hebben samen in de kelder tafeltennis gespeeld, en wat op de bank gehangen met de ipad en films gekeken. Lars was met Evan en Dalton aan het spelen, in de bossen achter in onze tuin. Het regende behoorlijk, maar ze wilde perse buiten spelen. Prima, ik word niet nat, dat worden jullie. Ze gingen op kikkers jagen, die zitten hier met de bosjes. Toen Lars thuis kwam leek het wel een verzopen kat. Klets en klets nat was hij. Hij heeft de kleren bij de deur uitgedaan, en is gelijk onder de douche gesprongen. Ik heb de kleren inclusief de schoenen gelijk in de wasmachine gestopt, want ik geloof niet dat ik het anders nog schoon zou krijgen.

Donderdagavond had Bibi een party bij Madison, een meisje bij haar uit de klas. Ze werd om vijf uur verwacht, maar laat ons nu net op dat tijdstip een afspraak bij de tandarts hebben, dus de party begon voor Bibi een uur later. We moesten naar de tandarts voor controle van Bibi en Lars, om te checken of ze kunnen beginnen met een beugel. En jawel hoor. Beide zijn de klos (niks nieuws eigenlijk). Komende woensdag mogen ze zich weer melden bij de tandarts, voor de eerste behandeling van een lang traject. Dat wordt een paar dagen gemalen eten maken denk ik, of pudding. Toen we Bibi naar Madison hadden gebracht zijn we met Lars ergens een klein hapje gaan eten. Voor hem was de vakantie nu ook begonnen. Leon zei onder het eten nog dat hij waarschijnlijk komende week nog niet naar Belgie hoeft. De mannen in Belgie hadden de machine nog niet klaar, dus Leon kan er nog niks gaan doen. Woensdag krijgt hij te horen wat er nu gaat gebeuren, we zijn benieuwd. Het verandert iedere dag, dan wel, dan weer niet, of toch weer wel. Ach ja, zo gaat dat wel vaker bij hem op het werk. Ik ben het ondertussen gewend. Ik vind alles prima als hij 16 juli maar in Amerika is, want dan komt Yvette.

De volgende dag hadden zowel Bibi als Lars een party, het hangt hier van party’s aan elkaar heb ik het idee. Bibi bij Chezmine, en Lars bij de broers Chris en Cody. Toen ik thuis kwam van de Engelse les, waren ze tot mijn verbazing allebei al thuis. Bibi vond er niks aan, en Lars stond bij Chris en Cody aan een gesloten deur. Mooie party. Lars was beteuterd, en ergerde zich eraan dat hij twee keer voor niks aan de deur had gestaan. Ik kon er niks aan doen, maar kreeg de wind van voor, en Lars was de hele middag sikkeneurig. Sorry hoor, misschien hebben we het verkeerd begrepen allemaal. I don’t know. Om het leed een beetje te verzachten hebben we zelf maar een party gehouden thuis en een zak chips opengetrokken. Ook lekker.

Zaterdagmorgen is Leon om 7.00 uur al met Paul, Rick en Sang-In (ASML-collega’s) gaan golfen. Ze hadden afgesproken om op tijd te gaan, zodat ze dan ook weer op tijd terug zouden zijn (not). Ik heb ’s morgens tussen de buien door het zwembad schoon gemaakt, en Bibi heeft haar kamer gepoetst. Lars heeft lui op de bank gehangen, en moest de vaatwasmachine leeg maken. Ieder had zijn taak. Als dit iedere dag zo was, zou me dat een hoop werk schelen, maar daar hoef ik niet op te tellen. Verder zijn we op zoek geweest naar een frietketel. Ook dit is gelukt. Ik heb af en toe zo’n zin in een frietje met satesaus, maar dat is iets wat ze hier niet kennen. Nu kan ik zelf friet bakken en satesaus maken. Heerlijk. Als je hier alleen friet wilt bestellen voor thuis op te eten, dan kijken ze je als een botsauto aan. Dat is een vraag die ze hier niet kennen. Only french fries, without a burger? Yes, only french fries, without a burger. That’s right. Deze vraag krijgen ze echt nooit, want ze vragen je gelijk welke burger, en wat voor drinken je erbij wil hebben. Nu hoeven we deze vraag niet meer te stellen, en kan ik heerlijk een frietje met satesaus eten. Ik verheug me er al op, en de rest van de family ook. Misschien moet ik de volgende keer maar eens satesaus meenemen naar de party, dit vinden ze waarschijnlijk erg lekker, want ze smijten je om de oren met peanutbutter, maar satesaus, daar hebben ze nog nooit van gehoord.



Margareth, ich meld mich weer as de laptop ut weer duit.

Sandra, Roland en Meike gefeliciteerd mit Pim. Ich haop det snel alles good is, zoe det geur kent geniete van uch kleine menke.

Anja, Lars zou het vet gaaf vinden (wij trouwens ook)