Een Award voor Bibi

Donderdag begon met een heerlijk weertje. Het zonnetje scheen lekker en de temperatuur was perfect. Maar in de namiddag kwam er een fikse regen/hagel/onweersbui met als gevolg een power dip. Geen stroom meer. Voor Bibi kwam dit op het meest ongunstigste moment van de dag, want zij stond net onder de douche om zich klaar te maken voor de Koda 8th Grade Moving-up & Awards Ceremony. Dus, haren nat, maar geen föhn en stijltang. Paniek. Gelukkig was ze op tijd begonnen, dus voor dat de ceremony begon, waren de haren wel droog, maar natuurlijk niet zoals Bibi het eigenlijk wil. Koken kon ik ook niet, dan maar snel een boterham, deze waren nog in de diepvries, dus snel de broodrooster gebruiken, Helaas, stom, ook die doet het natuurlijk niet. Dan maar wachten tot de boterham ontdooit is, snel snel naar binnen werken en naar school. Eenmaal in de garage aangekomen keken Leon en ik elkaar aan. De auto stond in de garage, maar de poort was dicht en geen stroom, dus die moesten we proberen handmatig open te krijgen. Het is Leon gelukt. Zo zie je maar waar je overal tegenaan loopt als je geen stroom hebt. Op weg naar school deden de verkeerlichten het natuurlijk ook niet, dus het was een beetje chaotisch hierdoor op de weg. We kwamen langs McDonalds, Friendly’s, Wendy’s, Ruby Tuesday, en nog veel meer van dit soort fastfood restaurants. Nergens was licht, het personeel was op de parkeerplaats aan het baseballen of met een frisbee aan het spelen. Dit is eens iets anders dan hamburgers bakken. Het was wel grappig om te zien.

Op school aangekomen, bleek dat ze daar gelukkig wel stroom hadden. Als dit niet het geval was, dan hadden we ons kunnen omdraaien, want er is geen beginnen aan om zonder microfoon in een zaal te moeten praten zo groot als de Maaspoort. De ceremony begon met het binnen komen van alle 240 8th grade studenten. Dit zijn de leerlingen die de middle school verlaten en die in het nieuwe schooljaar naar de highschool gaan. De directeur vertelde nog het een en ander, en na de speech kwamen alle leraren aan de beurt. Die pikken een aantal studenten eruit die een extra waardering krijgen, doordat ze 3 jaar lang goeie punten hebben gehaald, of die in het zonnetje worden gezet voor hun doorzettingsvermogen. Het is dus heel anders dan in Nederland. Als laatste op die avond werd er nog een award uitgereikt aan 10 leerlingen. Het is het Certificate of Exemplary Citizenship for outstanding character and cooperation, of te wel, Certificaat van voorbeeldig gedrag, buitengewoon karakter en samenwerking. Het zijn alle leraren en leraressen van Koda, die bepalen wie dat die award krijgt, en ik kan jullie melden dat Bibi die heeft ontvangen. SUPER. We waren oprecht trots op haar, dat heeft ze toch maar eventjes gekregen in de 5 maanden dat we hier in Amerika wonen. Jammer dat de familie dan ver weg woont, ik heb zelf een traantje moeten weg pinken, zo trots was ik. We zijn blijer met deze award, dan dat ze goeie punten heeft. Natuurlijk zijn de punten op school belangrijk, maar wij vinden het zeker zo belangrijk dat je sociaal bent, en goed kunt samenwerken met anderen. We zeggen dit thuis zo vaak, en nu wordt ze er voor beloond. Geweldig. De punten van Bibi liegen er trouwens niet om. Ze staat een 9,7 gemiddeld voor alle vakken. Waar hebben we het nog over. Jullie lezen dus dat het geweldig goed gaat, en daar zijn we trots op. Ze doen het toch maar effe allebei, in een vreemd land met een andere taal. Hier neem ik mijn petje voor af.

Toen de ceremony was afgelopen hebben we nog heel eventjes bij de ouders van Silvy gestaan en zijn toen naar huis gegaan. We waren benieuwd of er ondertussen stroom was. We hadden alle 4 nog honger, dus zijn bij de Burger King nog een hamburger gaan eten. De rest van de restaurants waren gesloten. Dat is geen normale situatie in Amerika, het gaat hier 24 uur per dag gewoon door. Zo'n vette hap smaakt trouwens overheerlijk als je honger hebt. Thuis aangekomen hadden we gelukkig weer stroom. Het heeft alles bij elkaar bijna 3 uur geduurd. Dat is toch wel lang. Het blijkt hier trouwens met regelmaat voor te komen hoorden we van collega’s van Leon. Dit komt natuurlijk ook omdat de elektriciteit boven de grond loopt ipv onder de grond. We zijn dus gewaarschuwd.

Vrijdag heeft Lars met Aven, Naethan, Dylan en nog een paar kinderen van school gespeeld en hij vond het helemaal geweldig. Lars had afgesproken dat hij rond 19.00 uur weer bij het huis van Aven zou zijn. Hij kan hier zelf naartoe lopen, ik hoef hem dus niet te brengen. Hij hoeft maar een klein stukje door het bos in onze achtertuin en dan staat hij bij het huis van Aven. Lekker makkelijk dus. Maar helaas, dat ging niet door. Lars werd van het een op het andere moment ziek. Zo uit het niets. Hij was echt verschrikkelijk beroerd, zo wit als een laken, hoofdpijn en hij heeft een paar keer boven de wc moeten hangen. Nou, dat wordt dus eventjes bellen naar Aven, dat hij niet komt. Misschien voor Aven niet geloofwaardig, maar zo was het wel. Lars lag om 19.00 uur te slapen op de bank in plaats van te klimmen in de bomen. Heel af en toe heeft hij hier last van. Ik denk dat Lars af en toe een migraine aanval heeft. Ik weet precies hoe je je dan voelt, hondsberoerd, en maar hopen dat het met slapen over gaat. Gelukkig was dat ook zo, want de volgende dag was hij weer kipfit.



Fleur Serpenti en Noud Huiben, gefeliciteerd met jullie verjaardag.

Els, Dat is wel heeeeel relax yoga geven, 1 cursist. Jullie zijn toch niet in slaap gevallen he?

José, Ich vinj ut prima des se det wils inväöre. Det schjaelt unne haop werk (nae grapje). Wat euver is moog geur weer mei truuk nao hoes nimme, maar det zal waal neet väöl mier zien. Alles is resloos op waarschienlik.

Monique, waarschienlik is dör veur “sneukelen” genne tied. Als ut door geit, wilt Leon waal eine daag nao Reuver gaon.

Jack, gelökkig kens se vandaag weer in dien eige bed slaope in plaats van in de klamme tent bie Pinkpop. Ich haop det geur ut leuk höb gehad, maar dao twiefel ich neet aan. Ut waas in idder geval nieks veur mich.

Daan en Karlijn, nog effe, As ich ut good höb onthaaije, den krieg geur woensdig de oetschjlaag of neet? We huure ut waal. Maak uch maar gen dieke bein.