Etentje op school

Woensdag rustig aan gedaan. Ik had een stijve arm van de spuit die ik kreeg bij de huisarts. Koken hoefde ik niet meer te doen, want we hadden nog lasagna van gisteren over. Ik heb wel nog met Bibi en Lars een arretjescake gemaakt voor de school. Donderdag hebben we namelijk eten op school, met alle buitenlandse kinderen en hun ouders. Iedere ouder moet dan iets meenemen om te eten, dus dat wordt leuk. Kunnen we eens proeven hoe de curry uit India smaakt, of de couscous uit Marokko. Ik ben benieuwd wat iedereen bij zich heeft.

Donderdag ging om 7.15 uur al de telefoon, Mien en Sjra oet Neel. Hier begon de morgen pas en in Nederland was het al middag. Ik had mijn tjamtjam nog aan, en maar haren stonden nog recht op mijn hoofd, maar what the heck. We hebben eventjes kunnen kletsen, en toen moest ik maken dat ik de boterhammen van Bibi en Lars ging smeren. Zij stonden namelijk op het punt om opgehaald te worden voor naar school te gaan. Lars moest de wafelpan en het Nederlandse keuken weegschaaltje meenemen, want op school gingen ze vandaag de Dutch Waffels from Lars bakken. Ze hadden het heel leuk gevonden, en de wafels waren prima gelukt. Lekker veel van de deeg gegeten, dus er bleef niet meer veel over om wafels van te bakken. Maar wat maakt het uit, als ze maar plezier hebben gehad. Lars heeft het in ieder geval leuk gevonden.

Donderdagavond hadden we met alle kinderen die ESL (English as Second Language) hebben, en hun ouders een etentje op school. Iedereen moest iets meenemen uit zijn eigen land. Het was niet alleen de ESL klas van Bibi en Lars, maar van de hele campus. Een paar weken geleden moesten we al doorgeven wat we mee zouden nemen. We hadden een zak drop, stroopwafels, peperkoek en natuurlijk weer een arretjescake (ik heb er nog nooit zoveel gemaakt als de afgelopen paar weken) meegenomen. We waren iets na 18.00 uur (Ruivers kwarteerke) op school. Wij dachten dat het bij Koda was, de school waar Bibi en Lars zitten, maar nee dus. Toen gingen we maar naar Gowana , ook niet. We werden verwezen naar Karigon, en vervolgens naar Tesago. Er was geen ESL klas te vinden. Ondertussen was het al kwart voor zeven en wij liepen nog te zoeken waar we moesten zijn. Pien aan de veut van ut laope had ich ongertusse. De school is ook zo groot. Er zitten 7000 leerlingen, dus ga maar eens zoeken waar je moet zijn. Uiteindelijk kwamen we erachter dat we op High School West moesten zijn. Net voor zeven uur kwamen we met onze spullen aan kakken. Jammer dat we het niet wisten, maar de juf was vergeten te zeggen dat het op de High School was. De andere kinderen die er zaten wisten dit nog van voorgaande jaren. Foutje, jammer, weer een les voor de volgende keer.

We konden dus meteen aanvallen, er stond nog voldoende. We hebben onze eigen spullen op de tafel neergezet, en ze vlogen er wie de hunderkus bovenop. Alsof ze nog niks te eten hadden gehad. De stroopwafels en de arretjescake waren meteen de toppers. De peperkoek vonden ze niet zo lekker (had ik ook wel gedacht) en de dropjes vonden vooral de Japanners heel lekker. Leuk om dit te zien. De juf kwam naar me toe en zei: This is the most delicious cake I ever ate in my life. Ze vroeg aan me of ze het recept kon krijgen. Er kwamen allerlei moeders naar me toe om te vragen waar wij vandaan kwamen, en hoe ik die cake toch gemaakt had. Wat zit er toch allemaal in? You have the best food taken today. (ja dames, als het maar chocolade is). Nou, kom ik hier even lekker makkelijk mee weg. Ik was in een kwartiertje klaar. Er stonden naar mijn idee, heel veel lekkere dingen op tafel. Heerlijke noodles, groenten (zelfs zoermoos), sushi, pasta’s, pudding, baklava, koekjes, snoepjes, teveel om op te noemen dus. Het was een geslaagde avond, erg leuk. We horen natuurlijk van Bibi en Lars wel eens verhalen thuis, maar nu weet je ook over wie ze het hebben. Bibi heeft het vaker over een Japans meisje (ik ben even haar naam kwijt), dat ze haar zo leuk vind, maar dat ze zo verlegen is. Ik denk dat dit niet verlegen is, maar heb het idee dat dit gewoon de aard van de Japanners is. Toen ik haar op die avond zag, vond ik het wel meevallen met de verlegenheid. In de auto zeiden Bibi en Lars tegen ons, dat het Japanse meisje nu heel anders was dan in de klas. Ze was minder verlegen. Gelukkig maar.



Anita en Jeroen, leuk det geur os verhaole volgt. Geur krieg trouwens de groete truuk. Mirthe, doe geis een waanzinnig mooie stad bekieke samen mit diene ome Barry en Gé. Geniet dur van, ut is iets was se nooit mier geis vergaete. Missjien komme we dich nog waal teage (kleine kenske heur want ut is unne speld in de huiberg) want veur goan rondj dea tied auch noa NY, same mit mien mam en mien broor Eric. Hiel vuul plezeer in the States.

Angelique, loat effe get weite of ich nog een kaertje bie mot boeke veur Michael. Det zoel gaaf zien as se kos komme.

José, ich hub dich gemis afgelaope woensdig bie Nel, of bun ich noe in de boene

Wendy fijn weekend mit die van Jan Linders. Ich hoap det geur goot waer hub.