Welcome to the neighborhood

Toen ik maandagmorgen skype aan het opstarten was, zag ik dat ik een chat berichtje van Hellen Hettinga had gekregen. Hellen is een “oud” klasgenootje van de Mavo. Zij woont met haar gezin in Jakarta. Ik had een berichtje naar haar teruggestuurd om op een bepaalde tijd online te zijn, maar dit is op de een of andere manier mis gelopen. Dat is ook niet zo gek met 11 uur tijdsverschil. Het gaat zeker nog lukken deze week.

Om half 11 moest ik bij de tandarts zijn. Ze zouden aan mijn kronen gaan beginnen. Zoals gewoonlijk helpt bij mij 1 verdoving niet, dus huppekee, nog een spuit erbij, met als gevolg dat ik verdoofd was van mijn mond, neus, oren tot achter in mijn nek. Dit is niet fijn kan ik zeggen, maar ja, om dit zonder verdoving te laten uitvoeren vind ik ook geen optie. Na anderhalf uur was ik klaar, en mocht ik een nieuwe afspraak maken voor de andere kant. Dit staat voor mei gepland.

Toen ik thuis was en op skype keek, zag ik dat er 2 nieuwe contactverzoeken waren. Eentje was van Eric een collega van Leon. Hij komt met zijn gezin in augustus in Clifton Park wonen. Leon had van Eric al een mailtje ontvangen met een paar vragen. Uit eigen ervaring weet ik dat iedere hulp die je kunt krijgen welkom is. We hebben dus voorgesteld dat ze ons moesten toevoegen via skype. Je kunt elkaar dan sneller en beter te woord staan dan met de mail. Het andere contactverzoek was van mijn “oude” buurjongen Rob Houwers (voor de meeste van jullie denk ik bekend als Rob van Lea en Peter van ut Centrum). Wat een verrassing. Ik heb gelijk een chat berichtje gestuurd dat het praten op dat moment een beetje moeilijk ging vanwege mijn mond die verdoofd was (ut zuut un bietje stom oet as de zeiver dich bienao oet de mondj lupt onger ut praote). Ik kreeg gelijk een berichtje terug dat we op een later tijdstip met elkaar zouden kletsen. Dat hebben we dan ook gedaan. Als vanouds waren we al snel een uur verder. Echt heel erg leuk.

Dinsdag moesten Leon en ik naar de huisarts voor onze bodycheck. Eerst kwam de assistente om je te wegen, te meten en de bloeddruk op te nemen en dan wordt er nog een hartfilmpje gemaakt. Vervolgens komt dan de huisarts die je nog vragen stelt, en krijg je een vervolg onderzoek. Als laatste kreeg ik nog een tetanusspuit. Dit is iets wat ze hier standaard om de 10 jaar moeten doen, dus geen uitzondering, wij moesten dus ook.

’s Middags had ik Esther op skype, mijn wekelijkse kletsmiddag. Ondertussen dat wij aan het kletsen waren was ik de groenten alvast aan het snijden, want die avond zou Leon een collega meenemen voor te eten (Wendy, alweer eine veur te aete, ut liekt waal of we nieks angus daon hie). Toen ik met Esther aan het praten was hoorde ik de bel van de voordeur. Wij zeiden nog tegen elkaar, doa zal dur waal weer eine van Jehova aan de deur staon. Ik maakte open, maar wat bleek, het was de buurvrouw met haar zoon. Ze heette ons van harte welkom in de buurt. Ze verontschuldigde zich dat ze dit eigenlijk veel eerder had moeten doen. Ze had een lekker coffee cake voor ons gebakken. Hij zat nog ik de bakvorm en was nog heerlijk warm. Ze stelde zich voor en zei dat als het weer wat beter was, we eens een keertje moesten afspreken. Nou, dat zullen we zeker een keertje doen.

Na dat ik Bibi van de atletiek had gehaald, ben ik snel verder gegaan met koken. De groenten waren al aangebakken, en ik had Lars gevraagd om in de tussentijd dat ik Bibi moest halen, er af en toe in te roeren zodat het niet zou aanbranden. Hij had prima zijn best gedaan. Snel, snel alles verder afmaken en de oven in. Toen ik net alles klaar had belde Leon om te zeggen dat zijn collega niet mee kwam omdat die verschrikkelijke last had van een jetlag en dus op tijd naar bed wilde. Eigenlijk niet zo slim want zo kom je er nooit vanaf. Maar ja, maakt niet uit, dan eten wij gewoon twee dagen lasagna, of wie weet vraagt Lars weer of hij iets van eten mee naar school mag nemen.



Suzanne (Vullers), de mottebel zien weer oet ut pak gehoald, en ut sezoen is weer begos om langs de deure te schjoeje.

Els (van de Yoga), Leuk voorzitster van de pr club van de camping. Kan ik alle Amerikanen naar jullie camping sturen. Ze hebben wel heeeeel veel plaats nodig, want de campertjes hier zijn een beetje groter dan in Nederland.

Eef ( en Riks), geur ziet mich ein paar sjlumkus. Geur ziet al vanaaf daag ein toegevoegd op skype. Eef, det zal waal aan de zjwangerschaps hormoone ligge, dao waers se vergaetechtig van.

Esther (Frijsinger), de coffee cake waas heerlik. Det moog die duker komme bringe, no problem