Happy St. Patrick's Day

De afgelopen week was het vrij rustig op het werk bij Leon. Alleen zondag toen we ergens een hapje aan het eten waren werd hij gebeld, en moest er een plan uit de kast getrokken worden hoe hij dit ging aanpakken. Hij heeft verschillende mensen moeten bellen, maar na 3 kwartier aan de mobiel te hebben gehangen is het dan toch gelukt. Voor ons natuurlijk niet leuk dat dit allemaal geregeld moet worden net als we in een restaurant zitten, maar helaas, het gaat hier 24 uur per dag door. Er is een plan gemaakt, en het kan weer allemaal doordraaien.

Op maandag ging Leon naar zijn werk, en hij had zoiets van laat me maar eerst langs de universiteit rijden (daar staat de machine, die Lucy genoemd wordt), om te kijken of alles goed verlopen is, en dan ga ik daarna naar kantoor. FOUT. Het plan van de dag ervoor was in duigen gevallen. De hele fab had een kortsluiting gehad s'nachts, waarschijnlijk door het slechte weer wat hier s'nachts was, dus de machine lag op z'n gat. Balen, maar dit is onmacht. Helaas zit er dan niks anders op dan het volgende plan maar uit de kast trekken, en daar heeft hij dan maar mee geholpen. Leon heeft dus geen kantoor gezien die maandag.

's Avonds komt hij snotterende en kuchend thuis. Geen carnaval gevierd maar toch de griep, geen Mexicaanse maar een Amerikaanse.

Bibi is deze week begonnen met Spaans. Dit vak krijgt ze nu ipv Duits. Ze hebben haar met Spaans in de 7th grade gezet, dus een klas lager. Nu mist ze dus maar een half jaar ipv 1,5 jaar. Ze krijgt waarschijnlijk nog wat bijles, en wie weet kan ze dan toch uiteindelijk terug naar de 8th grade. We zullen zien.

Woensdag heeft Leon eerder vrij genomen. Hij was beroerd vanwege de griep, en nadat hij een uurtje op de bank had geslapen, zijn we naar West Mountain gereden. Het was vandaag de laatste snowboard les voor dit seizoen, dus we wilde nog een kijkje gaan nemen. We moeten toch bekennen dat het echt heel erg goed gaat en dat ze er zin in hebben. Helaas voor Bibi en Lars is het seizoen toch echt bijna afgelopen. Jammer, maar volgende winter nieuwe kansen. Wie weet. Toen we 's avonds nog in de brievenbus keken zat er nog post in voor Lars. Hij had een kaartje gekregen van Tim Linssen, met de medaille erbij die prins Tim op de carnavalsavond van Scopias heeft mogen uitdelen. Heeeel erg leuk Tim, dat je nog aan Lars gedacht hebt. Hij was er echt oprecht heel blij mee, en de medaille hangt al op zijn kamer, en het kaartje staat op het nachtkastje. Hij schrijft je een keertje terug, beloofd.

Donderdag is de auto dan eindelijk officieel van mij geworden. Het duurt hier allemaal zo lang om een verzekering af te sluiten. Als buitenlander zijnde betaal je hier de hoofdprijs. Toen we donderdag bij de verzekeringsagent onze papieren hadden gekregen, moesten we ons nog melden bij de DMV. Daar moesten we de kentekenplaten van de vorige eigenaar inwisselen en kregen we onze eigen New York State kentekenplaten FLA 2564. Eindelijk is het dan gelukt. Ik mag me nu dan officieel eigenaar noemen van mijn subaru outback. Yes.

Vrijdag kreeg Leon via zijn mail een uitnodiging voor: Femke's Baby Shower BBQ. Dit is een kraamfeest zonder baby. O my god, wat is dit nu weer. Ik vind het zelfs een beetje griezelig om te feesten, en de baby moet nog geboren worden. Op de uitnodiging staat ook al dat het een jongetje is, we weten dus alleen nog niet de naam en hoe hij eruit ziet. Je krijgt op de uitnodiging de naam van een winkel, en daar kun je dan op inloggen en kan je zien wat de aanstaande vader en moeder leuk vinden om als kado te krijgen. Je ziet dan vanalles, wat ze zelf hebben uitgezocht, en je kunt dit dan kopen. Dit zijn toch echt wel Amerikaanse praktijken. Het is natuurlijk handig dat je vanuit je luie stoel een kado kan kopen, en dat je weet dat het in de smaak valt bij de aanstaande ouders, maar een persoonlijk tintje zit er niet meer aan hier.

We hadden zaterdag eigenlijk in de planning om naar New York te rijden, maar omdat Leon zich nog steeds niet zo lekker voelde hebben we er voor gekozen om dit een ander weekend te gaan doen. Om 8.00 uur stond de huiseigenaar met iemand van de verzekeing op de stoep. We hebben namelijk een lekkage in de wasruimte. Ze hebben het een en ander bekeken en nu staan er flinke vochtvreters en blazers in het washok. Maandag komen ze terug en gaan ze het nog eens bekijken waar de lekkage nu eigenlijk vandaan komt. Ik hoop dat het zo snel mogelijk wordt opgelost, maar volgens Rich (eigenaar) zal er waarschijnlijk het een en ander vervangen moeten worden. Ik hoop toch dat dit niet te lang duurt, want op een verbouwing zit ik niet te wachten in de tijd dat we in Amerika wonen.

's Middags zijn we naar Albany gereden. Daar werd St. Patricks Day gevierd. Dit is een Ierse Nationale feestdag, maar wordt ook veel in Amerika gevierd. Bijna iedereen is dan gekleed in groen en wit. Je begint dan met om 9.00 uur naar de kerk te gaan, en vervolgens van de kerk uit naar de kroeg. Dat was dan ook wel goed te zien, want toen wij om 13.30 uur gingen kijken naar de parade, waren er echt al mensen die werkelijk niet meer op hun eigen benen konden staan. Dan is het dus nog vroeg in de middag. Abnormaal. Ik zelf vind het walchelijk om te zien, hoe zat en ordinair mensen er dan bij kunnen "lopen", hangen, staan, zitten, of whatever. De parade zelf heeft ongeveer twee uur geduurd. Was wel leuk om een keer te zien, maar dat ik kan zeggen dat het spectaculair was, nee. Ik had meer het idee dat ik naar een veteranen defilé aan het kijken was. We hebben het dus gezien, maar het hoeft niet meer zonodig om het nog eens te gaan bekijken.

Oh, ik ben trouwens nog vergeten te zeggen, dat Lars vorige week met zijn klasgenootjes uit Reuver heeft geskypt. We hadden dit eigenlijk al een keer eerder willen doen, maar toen had onze laptop mankementen. We hebben dit dus de vorige week donderdag gedaan. Om half 8 zat Lars voor de laptop en hebben we met de klas gebeld. Het was voor de kinderen in de klas heel giechelachtig en onwennig. Ik denk dat de meeste ook nog nooit hebben geskypt. Het was wel heel erg leuk om iedereen een keertje te zien. In het begin liep het een beetje stroefjes, maar na dat ze een beetje gewend waren aan het idee kwamen de vragen. Lars heeft overal antwoord op kunnen geven, ook al was het af en toe alleen maar ja of nee.



Annemarie, ik hoap det de bruk neet iedere kier vas steid, ut zoel joamer zien as ut zwumklupke oet elkaar zoel valle door zo'n stom bruk. Det moog neet gebeure, zorg doa maar veur.

Wilma Fogl, ja, ut is gelökt. De volgende aafsproak steit alweer. Gaef mich nog effe get door, ich hub dich get op diene mail gezatte.

Monique, Bibi haet ut kaertje gekrege van uch. Bedankt nog hierveur, toch nog een bietje vastelaovend (mit ao wet se nog). Wouter, stage laope op de giepskamer, maar zelf de patient zien, waas neet de afsproak volgens mich.

Mieke, eindelik hub ich dien mail adres gekrege. Doe heurs van mich.

Sanne, Sam, Kjeld en Jeroen proficiat met jullie behaalde prestaties op het LK indoor. We hadden het in de krant gelezen hier in New York (de limburger digitaal).

Daan (Hermans) noe det ze get beloaf haes aan Bibi verwach ich natuurlik auch get. Doe wets waal wat ich bedoel.

Angelique leuk get te heure, ich zal probere om vriedig mit Ria en dich te skype als ich dur tied veur hub en ut neet vergaet. Ich schrief ut mich op.