Benieuwd hoe het de 1e schooldag was

De eerste schooldag is (gelukkig) achter de rug. Om 16.00 uur kwamen ze met de bus terug naar huis. Ik stond natuurlijk met het fototoestel klaar, maar Bibi en Lars wilde niet op de foto (mam doot neet zoe dom). Lars was helemaal blij en opgelucht dat de 1e dag voorbij was en Bibi was iets minder enthousiast. Eerst maar eens naar binnen een kopje thee drinken en dan komen de verhalen vanzelf wel. Lars konden ze wel peppillen gegeven hebben zoveel had hij te vertellen. Hij had al een kadootje van een meisje bij zich. Een of andere roze knuffel beer. Een jongen had dit van het meisje aan Lars moeten geven. Er zat nog een briefje bij waar op staond Welcom to America. Er stonden ook nog een paar vragen bij. Bibi had het niet zo leuk gevonden. Vooral duits niet. Daar werd alleen maar engels gesproken volgens haar en spelletjes gedaan. De juf had de les helemaal niet onder controle en het was een grote bende. Bibi heeft duits als extra vak. Ze kan ook kiezen voor een andere taal. Het duits dat ze hier krijgt is voor haar natuurlijk gesnede koek (en al helemaal als limburger zijnde), maar voor de Amerikanen is het abracadabra. We moeten het maar eens eventjes aan zien en anders moet ze gewoon een andere taal kiezen. Als dat het probleem is, dan is het zo opgelost. Shenendehowa is natuurlijk geen Valuas. Daar had ik haar al voor gewaarschuwd. Hopenlijk gaat het morgen een stuk beter.

Donderdag 20 januari.
Vandaag gaan ze met de bus naar school. Bibi met frisse tegenzin en Lars helemaal blij. Stipt op de afgesproken tijd worden ze gehaald. Toen hier iedereen de deur uit was ben ik eerst de mail gaan checken. Altijd een verrassing natuurlijk wie er heeft gereageerd. Vervolgens ben ik me gaan douchen en ben ik maar eens begonnen met poetsen. De bedden afgehaald, de douche gepoetst (wat een vreselijk werk hier), gewassen, gestreken, gezuigd en noem maar op. De malle molen zoals het in Reuver ging zo gaat het in Amerika gewoon door. Ik heb hier dus echt geen vakantiegevoel zoals sommige misschien denken. Tussen de bedrijven door heb ik nog eventjes met Margareth geskypt. We zijn weer helemaal up to date. Ik had afgelopen week ook nog met Nathalie en Frank Ramakers geskypt. Die zitten in England. We hebben zeker een uur gekletst. Moet kunnen. Monique, heb je nu nog steeds geen skype!

Om 16.00 uur stond ik natuurlijk alweer te popelen om de verhalen van Bibi en Lars te horen. Gelukkig was Bibi vandaag enthousiaster dan gisteren. Zo te merken heeft ze het vandaag wel leuk gehad. Lars was weer helemaal happy. De juffrouw zou ons nog bellen. En inderdaad ze heeft gebeld. De juf komt uit nederland, dit is echt super voor ons. Ze zei dat Bibi en Lars in de pauzes al allebei aardig mee aan het kletsen waren. Fijn om zoiets te horen, dan voelen ze zich ook thuis. Zij houd voor ons een oogje in het zeil. Dit is voor ons wel een fijn gevoel, want wij zijn er natuurlijk op school niet bij. Leon heeft bijna een uur met haar aan de telefoon gehangen. Van het een kwam het ander. We hebben allerlei tips gekregen, en zij gaat voor ons nog het een en ander uitzoeken op school waar we vragen over hadden. De eerste contacten zijn gelegd, we werden al gelijk uitgenodigd voor een kopje koffie te komen drinken. Dit gaan we dan ook zeker een keertje doen.

Ik zag bij de reacties op mijn weblog dat Dennis Fraters (scopias) ons ook heeft weten te vinden. En dat vanuit Berlijn. Zo zie je maar dat niet iedereen in het limburgse land blijft. Carolien je bent goed bezig met rennen. Zet hem op. Je gaat tot wel de 21 km doen of niet soms. Voor jou een kippetje natuurlijk. Ruud en Suzanne Vullers, deze afspraak staat. We komen jullie zeker een keertje bezoeken. We hadden jullie site al bekeken, ziet er fantastisch uit. Complimenten.