RUST in de tent

Zondag 16 januari

na dat Leon terug was van het rennen zijn we naar Lake George gereden. We hebben geen wandeling gemaakt, maar zijn naar het outlet geweest. Het Walhalla kan ik zeggen. De Tommy Hilfiger en Ralhp Lauren vliegen je hier om de oren, voor een prijs waar ik in Reuver bij Zeeman nog niks voor kan vinden. Great, fantastic. We hebben voor Lars een winterjas gevonden, Bibi heeft een leuk vestje en een soort van colbertje, Leon een vest en ik een spijkerbroek. Helemaal happy.

Maandag (17 januari) hebben we niet veel gedaan. Eventjes relaxen. We hebben een paar hectische weken achter de rug en dat komt er op de een of andere manier toch een keertje uit. Het was een nationale feestdag. The Martin Luther King day. Dat betekend een vrije dag op school en op het werk. Dat laatste klopt niet helemaal, want Leon heeft weer moeten inbellen, in Nederland is namelijk geen vrije dag en gaat het werk gewoon door. En omdat er problemen aan de machine zijn, wordt er veel heen en weer getelefoneerd.

Dinsdag zouden Bibi en Lars eigenlijk de eerste schooldag hebben. Maar jullie raden het natuurlijk al. Er is die nacht weer veel sneeuw gevallen. Ik was om 7.00 uur al opgestaan om in te loggen op de site van de school en daar stond inderdaad op dat er geen school was vanwege de sneeuwval. Ik ben dus weer naar boven gelopen om dat tegen Bibi en Lars te zeggen, maar Bibi stond al onder de douche. Ze had dus eigenlijk nog lekker kunnen blijven liggen. Helaas, volgende keer beter. Lars was wel opgelucht dat hij niet naar school hoefde te gaan, want hij had kriebels in de buik. Bibi en Lars waren de hele dag erg druk, dus het wordt hoog tijd dat ze naar school kunnen gaan. Ze zijn al vanaf de kerstvakantie niet meer naar school geweest dus het is wel welletjes nu. Leon was rond 19.00 uur thuis. We moesten eerst van Leon mee komen naar de garage om naar de auto te kijken. Het had geijzeld. De auto zat echt waar helemaal onder een dikke laag ijs. Zeker wel 1 cm dik. Zoiets hadden we nog nooit gezien. Het was net of de auto in een dikke laag plastic was verpakt. Best een comische gezicht eigenlijk. Na het eten hebben we nog samen eventjes naar de tv gekeken. Ik geloof dat we wel meer dan 700 zenders hebben. Wat moet je in hemelsnaam op de tv zetten. Dacht ik dat ik eindelijk van die vervelende tv serie van Zack en Cody af was, hebben ze die hier ook. Vreselijk. Dat zijn van die serie's waar ze iedere keer in lachen op momenten dat ik er zelf helemaal niet om hoef te lachen. Niet om aan te horen, maar helaas vind Lars deze serie wel leuk. Hopenlijk vind hij nog een andere serie, want er is keuze genoeg.

woensdag. Eerst maar eens eventjes ingelogd op de school site. En jawel hoor ZE MOETEN NAAR SCHOOL. YES. Eindelijk gaat het dan gebeuren. Het is natuurlijk wel allemaal super spannend. Het is een beetje een dubbel gevoel. Van de ene kant hebben ze er heel veel zin in en van de andere kant is het ook een beetje akelig. Om 8.20 zaten we samen in de auto, op weg naar school. We werden weer heel hartelijk ontvangen en we kregen een hoop info. We werden in twee groepjes gesplitst. Leon ging met Bibi mee en Lars met mij. Hij werd voorgesteld aan de klas. De counsler ging de klas in (15 leerlingen ongeveer) en zei dat Lars het nieuwe jongetjes was. Alle ogen waren natuurlijk op hem gericht. Dat is iets waar Lars geen raad mee weet. Hij moest eventjes aan een tafeltje gaan zitten. Toen zei ze dat Lars uit Nederland kwam. Ze vroeg of iemand wist waar Nederland lag, en er staken 3 leerlingen de vinger omhoog. En jawel, het antwoord was nog goed ook. Inderdaad Nederland ligt in Europa. Vervolgens kreeg Lars de code van het kluisje. Na 10 minuten hadden we de kluis nog niet open. Wat een gefriemel en gedoe. Ze hadden ons hier al voor gewaarschuwd dat het eventjes zou duren voor je hier wat meer handigheid in zou hebben. Voor mijn gevoel heb ik dat na een jaar nog niet open. Een jongetje (Dylan) bij Lars in de klas, heeft het ons moeten wijzen. Hij heeft naast Lars zijn kluisje dus als hij het niet meer weet moet Dylan hem helpen. Omdat ze er nog handigheid in moeten krijgen, hebben ze nu zolang een tweede kluisje gekregen. Dit is met een sleutel gelukkig. Als ze de codes onder de knie hebben moeten ze deze sleutel weer inleveren. Dus Bibi en Lars weten wat ze in de pauze kunnen gaan oefenen. Inderdaad, het kluisje proberen open te krijgen. Ze krijgen allebei een buddy die zegt welk lokaal, welke les en welke bus etc. ze moeten hebben. Ze komen straks met de bus terug naar huis. De counsler en buddy zorgen ervoor dat ze in de goeie stappen. Het zal nog wel allemaal wennen zijn want er staan voor mijn gevoel wel meer dan 100 bussen op een rij. De eerste stap is dus gemaakt. Als vandaag maar eens allemaal goed verloopt, dan gaan ze morgen wat relaxter naar school en hopenlijk zonder kriebels. (en wij ook, want wij vinden het natuurlijk net zo spannend)