Afscheid nemen bestaat niet

De laatste week "oppe Ruiver" stond voornamelijk in het teken van afscheid nemen. Een heftige week vind ik zelf. Ik heb de hele week met dikke ogen rond gelopen omdat ik iedere keer opnieuw moest huilen. Afscheid nemen is niet mijn sterkste punt. Maar dat maakt niks uit, dat hoort er ook bij. '

Zondag ben ik om 6.00 uur opgestaan om het laatste kleine wasje weg te strijken. Om 8.00 uur stonden de vriendinnen van Bibi op de stoep om voorlopig voor de laatste keer bij elkaar te zitten en afscheid te nemen. Om 9.00 uur was het dan zover, na dat we van iedereen afscheid genomen hadden zijn we richting Amsterdam vertrokken. Eenmaal aangekomen moesten we helaas in een lange rij staan, omdat we niet op de "normale" manier konden inchecken. Dat kwam door het visum. Na wat problemen met het ticket van Lars konden we dan toch nog eventjes bij elkaar zitten en nog wat drinken. Jammer dat dit een beetje hectisch ging, maar het was helaas niet anders. Om 13.15 uur moesten we dan toch echt afscheid gaan nemen van iedereen. Mam, Eric, Jan, Anny, Esther Jack en Jules Frijsinger, Nicole Hutjens en Yvette Brands waren met ons mee naar Schiphol gegaan om ons uit te zwaaien. Een zwaar moment, je ziet het wel eens op tv, maar nu was het in het echt. Verschrikkelijk, niet leuk. Dit is een van de redenen om NIET te gaan, maar er zijn ook duizenden redenen te bedenken om WEL te gaan. Ik heb op dat moment maar aan een van die duizenden redenen gedacht, dus ik ben gegaan. Na een lange reis met een tussenstop in Minneapolis, lagen we om 00.00 uur (amerikaanse tijd, dus voor jullie 6.00 uur 'smorgens) in bed. We moesten al weer vroeg uit de veren want tussen 8.00 uur en 12.00 uur kwamen ze voor de aansluiting van PC, TV en telefoon. Toen die weg waren zijn we boodschappen gaan doen, want we hadden nog geen kruimel brood in huis. De supermarkten zijn totaal anders als in Nederland, en ik moet hier duidelijk mijn draai nog in vinden. Verder zijn we die dag nog naar het werk van Leon gereden om daar zijn nieuwe mobiel op te gaan halen. We hebben de auto nog geruild voor een iets kleinere, want we hadden bij aankomst een grote auto waar al onze koffers in moesten. We zijn nog eventjes door de shopping centre gelopen, en Lars is al naar de kapper geweest. We hebben daar door al dat geregel in nederland geen tijd meer voor gehadt, dus dat moest hier gebeuren. Ik vond het wel een beetje griezelig, maar ik moet zeggen dat het goed gelukt is. Verder hebben we al wat koffers uitgepakt. Nog niet allemaal, want we moeten de slaapkamers van Bibi en Lars nog gaan omtenten. Bibi krijgt een ander bed, en Lars krijgt een andere kamer. Dit gaat in de loop van de week gebeuren. De dinsdag staat weer volgeboekt met dingen waar we naar toe moeten. Voor woensdag melden ze trouwens een sneeuwstrom. We zullen zien, en laten ons verrassen. Ik hou jullie op de hoogte van onze avonturen, maar ik ga nu naar bed. Het is pas 21.00 uur, maar mijn kleppen vallen bijna dicht. (Over een jetlag gesproken) Welterusten.