New Orleans and Destin

Chicago, Memphis en Graceland zitten er alweer op, dus door naar onze volgende bestemming New Orleans. Het is de minst Amerikaanse stad van de VS. Dit eigen karakter heeft met de geschiedenis van de stad te maken. Je kon het overal aan merken. De mensen, het accent, het eten, de reuk, de huizen, de muziek etc etc.
We zijn door French Quarter gelopen. Er waren veel mooie straatjes en steegjes met luxe winkeltjes en kunst galerijen. Erg mooi, maar helaas als je de bocht om liep, kwam je in hele andere straatjes, die door onze ogen gezien erg smerig waren. Het verschil vond ik erg groot. Op elke hoek staat wel een muzikant. Soms erg goed, maar vaak ook niet om aan te horen. Ze staan er om wat geld bij elkaar te krijgen om vervolgens linea recta naar de dealer te gaan om hun troep te scoren.

We hadden gelezen, dat als je in New Orleans was, je in Café du Monde een warm beignet moest gaan eten. Aangezien we wel trek hadden, zijn we daar dus naartoe gegaan. Van ver af konden we al zien dat het erg druk was. Ik heb nog nooit zoveel personeel gezien. Het was bijna één op één. Eenmaal aangekomen keken we ons alle vier aan, en zeiden we tegen elkaar dat we daar géén beignet gingen eten. Verschrikkelijk wat een rotzooi. De tafels waren smerig, en de duiven stonden op de stoelen, tafels en grond te pikken aan de restjes die er lagen. Daar gaan wij dus echt niet zitten, geen denken aan. Die beignet kon ons gestolen worden. We besloten om op zoek te gaan naar Central Grocery. Deze zaak stond bekend om z’n muffuletta sandwiches. Het was maar een klein stukje lopen, maar eenmaal aangekomen bleek de zaak op zondag en maandag gesloten te zijn. Jammer. Uiteindelijk hebben we een “redelijk” proper restaurantje gevonden waar we een Pooboo gegeten hebben, oftewel een stokbroodje.
Na onze luch zijn we nog over de French Market gelopen. Alles made in China. We hadden het dus snel gezien. Van de markt uit zijn we via de hoofdstraat richting haven gelopen. Daar hebben we eventjes lekker kunnen zitten met uitzicht over de Mississippi. Rond 5 uur hadden we het wel gezien. We zijn via Bourbon Street richting auto gelopen. Ja, wat valt er te vertellen over Bourbon Street. Het is de beroemdste straat van New Orleans, maar zeker niet de mooiste. Het is niks anders dan het redlight district. Wat is daar zo bijzonder aan? Niks. De meiden staan aan de deur, de pooiers staan ernaast en het is een grote louche bende. Je ziet veel travestieten, de een nog ordinairder dan de ander. Het hoort bij deze buurt. Ik kan me voorstellen dat er voor preutse Amerikanen een wereld voor hun open gaat en het the place to be is, maar voor nuchtere Nederlanders is dit een heel ander verhaal.

Op dinsdag morgen zijn met Swamp People meegegaan. Met een airboot door de moerassen op zoek naar alligators. GEWELDIG. Echt een super ervaring. De airboot vliegt met grote snelheid over het water. Zelfs zo hard, dat de zonnebril van Lars van z’n hoofd vloog. Je komt op de meest mooie plekjes in het moeras. Onze gids wist ontzettend veel te vertellen, niet alleen over de alligators, maar ook over de natuur zelf. Bibi, Lars en Leon hebben nog een 2 jaar oude alligator vast gehad. De gids had de alligator onder de stoel van Bibi in een bak zitten, zonder dat zij er iets vanaf wist. Ik heb het beest niet aangeraakt, ik ben niet zo’n dierenvriend. Van een afstand vind ik het leuk, maar van dichtbij vind ik het monsters. De tocht was reuze interessant. Het was echt een geweldige ervaring, die we niet hadden willen missen.

Na de alligator tocht zijn we richting Florida gereden. Het zou een weekje uitrusten worden op het strand. Jullie lezen het goed, ZOU. Ook dit jaar hebben we onze reis weer eerder moeten afbreken in verband met een hurricane. Nu was het niet Irene, maar was het Isaac. In het hotel was 24/7 een uitzending op de televisie die info gaf over de hurricane. Ieder uur was er een update, en de orkaan kwam steeds dichter bij. We hebben dus besloten om twee dagen eerder te vertrekken dan de bedoeling was. Uiteindelijk zijn we dus 5 dagen in Destin geweest. Destin ligt aan de golf van Mexico. Het is een mooie plaats waar veel te beleven is. De stranden zijn fantastisch. Over wit zand gesproken. We hebben nog nooit zo’n wit zand op een strand gezien als hier. Abnormaal. We moesten een zonnebril op omdat de zon weerkaatste in het zand (het is ook nooit goed). Wat trouwens heel fijn was, was dat het zand niet warm was onder je voeten. Je kon er gewoon overheen lopen. Het voelde aan alsof je door verse sneeuw liep. Het kraakte onder je voeten. We zijn 5 dagen naar het strand geweest. Bibi en Lars hebben kunnen skimmen, bodyboarden en snorkelen. Voor te snorkelen is het trouwens niet de meest ideale omgeving. Er is een behoorlijke stroming, en de vissen zijn niet zo mooi als bij de Keys, waar we vorig jaar waren. Jammer voor Lars, want hij had z’n GoPro meegenomen, om onder water foto’s te kunnen maken.
Toen we de laatste dag van het strand naar het hotel reden, zagen we dat de mensen hun ramen van de huizen en winkels aan het dichttimmeren waren en overal voorzorgsmaatregelen aan het nemen waren voor hurricane Isaac. Het ziet er toch heel anders uit, als alles dicht getimmerd is. Het lijkt dan meer op een spookstad dan op een vakantieparadijs.

Maandag om 8 uur zaten we in de auto en zijn we via de katoen plantages van Alabama richting Virginia gereden. We hebben een overnachting gehad in Dublin en zijn dinsdag via de Skyline Drive van Shenandoah State Park terug gereden. Het was een gewelig mooie route door de bergen van 3,5 uur. We dachten er eerst nog aan om ergens anders een paar dagen de verblijven, maar toen we eenmaal op de terugweg waren en onze stal konden ruiken, wilden we ook gewoon naar huis. Bibi kon dan nog naar de open dag van haar nieuwe school en we moesten ook nog het een en ander aan schoolspullen halen. Dit konden we nu dus lekker op ons gemak doen. Dinsdag avond om 12 uur ’s nachts waren we thuis. We hebben de spullen in de auto laten staan en zijn linea recta het bed ingedoken. De vakantie is dus iets eerder geëindigd dan gepland, maar dat maakt niks uit. We hebben weer ontzettend veel mooie en interessante dingen gezien. Het was de moeite waard.