Trots op onze Lars

Dinsdag is Leon samen met Marc de hele dag op pad geweest. Ze hebben twee wandelingen gemaakt, waarvan de laatste erg pittig was. Ze hebben 2 uur bergop moeten wandelen, maar het is wel de moeite waard geweest. Toen ze thuis kwamen zagen ze er aardig afgepeigerd uit, maar na dat ze gedoucht hadden, waren ze weer een beetje bekomen om het zo maar te zeggen. Bibi en Lars mochten van Marc uitkiezen waar ze wilde gaan eten. Ze hadden besloten om naar Nineteen nine te gaan, omdat daar de lekkerste spareribs worden gemaakt. Het was voor Marc alweer de laatste avond. De tijd vliegt hier echt om. Voor dat je het weet is er alweer een week voorbij. Het eten was heerlijk, maar natuurlijk zoals altijd veel te veel, dus hebben we nog een doggy bag meegenomen voor de volgende dag. Dat kwam trouwens goed uit, want we moesten de volgende dag al vroeg op school zijn. Ik hoefde dus niet te koken, alleen maar eventjes opwarmen in de magnetron en klaar is kees. Lekker makkelijk.

Marc heeft woensdagmorgen rustig aan gedaan. De dag ervoor was al vermoeiend genoeg, dus de laatste uurtjes in Amerika geen gekke dingen meer doen. Het vliegtuig zou om 3 uur de lucht in gaan en om dan nog iets te gaan ondernemen is bijna niet te doen. Marc en ik hebben wat zitten kletsen met een boterhammetje en koffie, en rond het middag uur is Marc richting vliegveld gereden. Helaas zat het er alweer op. We hebben een hele gezellige week gehad samen, veel gelachen en Marc heeft veel gezien. Hij zei al af en toe, het is net of ik al een maand hier ben zoveel heb ik al gezien en meegemaakt. Fijn toch, dat je in anderhalve week denkt dat je al een maand hier bent. Wie weet, zien we Marc nog een keertje terug in the States. Zo niet, dan zien we elkaar zeker via skype of anders in december, want dan komen we op vakantie naar Nederland (op vakantie in je eigen huis, hoe klinkt dat dan. Gek toch).

Leon moest woensdag met een collega naar een school om een presentatie te geven aan studenten. Het is de bedoeling, leerlingen warm te maken om de techniek in te gaan. Er wordt in Malta, hier 20 minuten vandaan, een nieuwe fab gebouwd, waar ze veel mensen voor zoeken. Dit is dus de ideale manier om zieltjes te winnen, om het zo maar te zeggen. Ik hoop dat het lukt.

Lars moest rond 18.00 uur op school zijn. Jullie geloven het niet, maar Lars was gevraagd door Mr. Murz, om een speech te houden voor de ouders en de nieuwe leerlingen die volgend jaar naar de middle school komen. Twee weken geleden zei Lars al tegen ons dat de leraar hem hiervoor had gevraagd. Hij heeft hier JA opgezegd, iets wat we echt niet van Lars verwacht hadden. Voor de school is het natuurlijk een opstekertje, dat iemand die pas een paar maanden in Amerika woont, al zo goed Engels kan praten. Lars is dus het perfecte voorbeeld voor de nieuwe leerlingen. Hij heeft zelf een speech moeten schrijven en een paar keer op school, met nog een paar kinderen moeten oefenen om in de microfoon te praten. We kwamen op de afgesproken tijd aan, en het bleef maar vollopen met kinderen en ouders. Alles bij elkaar waren het zo’n 400 mensen. Om 18.30 uur was het dan zover. Bruce, de directeur, begon een verhaal te vertellen over het reilen en zeilen van de school, en toen hij daar mee klaar was, waren de 5 kinderen, waaronder Lars , aan de beurt. Lars had ook nog de pech, dat hij als laatste aan de beurt was. Ik kon zien, dat hij toch wel een heel klein beetje zenuwachtig begon te worden, maar toen het dan eenmaal zover was, ging het helemaal perfect. Hij opende de speech met: Goede avond dames en heren, Oeps, excuses me, Good evening ladies en gentleman. Dit was dus een goeie openingszin, want iedereen begon al te lachen. Zijn verhaal ging erover, dat hij nerveus was om van Nederland naar Amerika te verhuizen, en dat hij bang was, dat hij geen nieuwe vrienden zou maken Lars zei ook nog iets over hoe graag hij naar school gaat, en dat hij het in het begin akelig vond om in de schoolbus te stappen. Hij was bang dat het de verkeerde bus zou zijn, omdat ze allemaal op elkaar lijken. Als laatste zin had Lars: For me, Shen is the best school in America. Een betere afsluitzin had hij niet kunnen bedenken. Hij kreeg een groot applaus, en we konden zien dat hij blij was dat het achter de rug was. We zijn SUPER trots op Lars, dat hij dit gedaan heeft. Zelf zou ik het echt niet durven. Ik ben goed in praten zoals de meeste van jullie wel weten, maar laat me niet in een zaal voor 400 mensen iets moeten vertellen, want ik schijt 400 kleuren stront.
Toen Lars klaar was zijn we met de hele bubs nog een ijsje gaan eten, samen met twee leraren en de ouders van de andere kinderen die ook iets hadden moeten voorlezen. Dit ijs hadden ze dik en dubbel verdiend.

Donderdag ben ik weer naar de les gereden. We hebben een rondleiding door de bibliotheek gehad, en uitleg gekregen hoe dat alles in z’n werk gaat. Na de les ben ik samen met Yanet en Karina nog eventjes achter de computer gaan zitten, om het huiswerk van vrijdag af te maken. Toen dat af was, ben ik samen met Yanet naar ons huis gereden, en hebben we weer gekookt. Nu stonden er echiladas op het menu. Ik kan jullie zeggen, het was weer heerlijk. Volgende week gaan we weer iets koken, zoals Yanet al zei, is het iets met kip. Ik laat me verrassen. We vinden het allebei leuk en gezellig om te doen. We koken allebei graag. Ik leer van Yanet en Yanet leert van mij. Mooi toch.

Bibi belde nog op, dat ze een atletiekwedstrijd had. Ze vroeg of wij Silvy na de wedstrijd naar huis konden brengen. Dat is natuurlijk geen enkel probleem, en dat doen we dus wel. Toen Lars uit school kwam zei hij: De directeur kwam naar me toe vandaag, om me een hand te geven en om me te bedanken voor de goeie speech. Het is maar een kleine moeite, maar wel iets wat je kunt waarderen. Mooi.




Hé Jolanda wat grappig dat je ons gevonden hebt. Zelfs in Duitsland word mijn weblog dus gelezen. Het moet niet gekker worden. Mijn haartjes missen je heel erg hoor. Ik zal blij zijn als ik weer eens bij je in de kappersstoel kan zitten. Kan ik afvast een afspraak maken voor december?

Diny, verschrikkelik dae vos bie uch in de haof. Ich krieg dur kiepevel van as ich ut laes (letterlik en fieguurlik)

Janny gefeliciteerd mit diene verjäördig. Maak dur unne sjoene daag van.

Marc, Lars haet dur waal nog aan gedach om de microfoon te teste, maar hae haet ut maar bie dinke gelaote. Dit is waarschienlik auch waal ut schlumste want ich dink det dur angers de schlappe lach had gekrege.
Det sprintje des se hubs motte trekke op ut vleegveld, steld natuurlik nieks mier veur vergeleeke mit de exercise die se hie de afgelaope waek gedaon haes. Missjien zeuke ze nog nieje trainers bie de atletiekvereniging Scopias. Get veur dich?
Bedankt veur de sjoene waek die we same hubbe gehad. Ut waas super.

Will hubs se al gereserveerd bie de chinees, op de Kemp in remunj? Laot ut uch smaake.

Math Gubbels, fijne verjäördig zoaterdig. Geur zult de hut waal weer vol hubbe mit fiejsgangers. Veul plezeer.

Eric van de Vinne, ik zoog des se jäörig waas, en volgens mig auch nog unne mijlpaal, of hub ich det fout. Gefeliciteerd.