Bloeddruk opnemen in de supermarkt

Omdat het op het werk van Leon niet zo lekker liep, is hij woensdagmorgen gaan werken. Wij zijn met oma en Eric naar de supermarkt geweest. Oma Wiesje keek zich de ogen uit. We hebben ook nog even haar bloeddruk opgemeten, want dat is iets wat je hier dus gewoon tussen de boodschappenrekken zelf kunt testen. In Nederland moet je hier een afspraak voor maken bij de huisarts, hier ga je gewoon zitten en doe je het zelf. Misschien werkt dit wel een stuk relaxter dan dat je naar de huisarts moet. Ik denk dat je je dan onbewust toch weer drukker maakt, en dat je bloeddruk dan iets hoger is dan normaal. Ik vind het nog niet zo’n slecht idee dat je het zelf kunt testen op je gemak. We hebben 3 uur gewinkeld (in dezelfde winkel), maar hadden nog niet alles gehad. Je kunt hier wel een hele dag rondlopen, maar daar had ik zelf eerlijk gezegd niet zo’n zin in. Nu kunnen ze zich wel een beetje een voorstelling maken, als ik zeg dat ik boodschappen moet gaan halen. Ze weten nu, dat ik dit niet in 10 minuten kan doen.

Na het eten zijn we naar downtown Albany gereden. We reden ook door de zeer arme buurten. Oma kon het maar niet begrijpen dat er nog mensen waren die in zo’n huizen moesten leven. Ja, het is helaas realiteit. Een hele hoop armoede is er in Albany. Om dit soort wijken met ogen te zien, zet je toch wel weer aan het denken hoe goed dat je het eigenlijk hebt. Zelf heb ik echt compassie met dit soort mensen, maar ik kan ze helaas niet helpen. Dat is een druppel op een gloeiende plaat. Later hebben we nog door Albany gelopen. Er zijn ook hele mooie gebouwen te zien. Het contrast is erg groot in deze stad. Je kunt het je bijna niet voorstellen dat Albany de hoofdstad is van de staat New York. Als je ziet wat de stad New York te bieden heeft, en wat Albany te bieden heeft is een wereld van verschil.

Donderdag hebben we het een beetje rustig aan gedaan. We zijn pas ‘s middags op pad gegaan. Oma Wiesje heeft nog eerst met Diny geskypt. Ze was al een paar dagen aan het kijken, wanneer dat er iemand online was. We zitten natuurlijk met het tijdsverschil. Ze hebben elkaar steeds hierdoor gemist, maar nu was het dus eindelijk gelukt. Ze heeft weer eventjes kunnen bijkletsen, maar de rest van de verhalen zal ze wel vertellen als ze weer thuis is. We hoorden wel dat het in Reuver warm was. Nou, dat kunnen wij nog niet zeggen hier. Het heeft zelfs ‘s morgens een beetje gesneeuwd. Het weer is helaas nog niet zo denderend.

Zaterdag zijn we gaan bowlen. Een gebouw met 32 bowlingbanen. We konden nog een uurtje bowlen en toen moesten we stoppen omdat er wedstrijden gingen beginnen. Wij zijn blij als we in het hele wedstrijdje 1 strike kunnen gooien, maar in een wedstrijd met professionals wordt de een na de andere strike gegooid. Wat een geweld wordt hiervoor gebruikt. Leuk om eens een keertje te zien. Maar goed dat wij het niet zo goed kunnen, want dat houdt dus in dat je bijna dag en nacht op zo’n bowlingbaan staat. Het is leuk voor een keertje, maar om dit iedere dag te doen, nee dank je wel.

1e paasdag hebben we een ontbijtje gehad, zonder gekleurde eitjes, die kennen ze hier niet. Ik had natuurlijk wel wat eitjes gekookt. Gelukkig maar dat Leon niet meer in alle vroegte uit de veren hoeft om de paaseieren te verstoppen, want ik denk dat er dan geen paaseieren meer hadden gelegen. We hebben namelijk 2 vossen in de tuin, en die lusten ook wel een eitje denk ik zo.
Na het eten hebben we nog eventjes met Jens geskypt, hij werd 10 jaar, dus Jens, vanaaf noe bus se unne tiener. Ze zaten zover als we het konden zien allemaal lekker in het zonnetje met een kopje koffie. Na het skypen moesten Bibi en Lars nog Nederlandse les volgen. Helaas gaat dit gewoon door, dus ook met Pasen.

’s Middags zijn we gaan wandelen rond Moreau Lake. Op ons gemak langs het meer gewandeld. Heerlijk rustig, en genieten van alles wat je ziet. Oma Wiesje had eigenlijk geen zin om mee te gaan, maar heeft het uiteindelijk toch maar gedaan. Ze kan niet meer zo goed lopen, maar als je op je gemak wandelt moet dit toch nog wel kunnen. Achteraf vond ze het toch wel mooi en was ze blij dat ze mee was gegaan. Gelukkig maar.

Na het weekend was voor Bibi en Lars de vakantie voorbij. In Amerika kennen ze geen 2e paasdag, dus moesten ze weer naar school. Oma en opa in Reuver wilden graag skypen, maar wisten niet dat Bibi en Lars naar school waren. De vakanties lopen net iets anders dan in Nederland. Leon had Eric om 6.00 uur ’s morgens naar de trein in Albany gebracht en is vervolgens naar het werk gereden. Eric ging in z’n uppie naar New York. Eigenlijk hadden we dit vorige week samen willen doen, maar met het slechte lopen van oma Wiesje was dit bij nader inzien geen goed plan. Eric heeft nu het rijk voor zich alleen en kan doen en laten wat hij wil. We zullen de verhalen wel horen.

Toen ik aan het koken was, ging de deurbel. En jawel hoor. De ipad’s werden gebracht. Eindelijk, hier heeft Bibi lang op moeten wachten. De ipad moest natuurlijk a la minute uit de verpakking om er mee te kunnen spelen.




Janny, gefeliciteerd mit dien lintje. Wat een verrassing. Veur haope det geur unne sjoene daag hubt gehad.

Cynthia, dich auch nog gefeliciteerd met de verjeurdig. Noe bus se net wie Jens auch unne tiener.

Els, leuk zo’n concertje nog op de valreep.