New York, here we come

Sorry dat ik een paar dagen later ben dan wat jullie waarschijnlijk verwacht hadden. Ik had mijn verhaaltje helemaal klaar, en toen ging het fout, alles weg, balen, ik had geen zin meer om het ’s avonds om 22.00 uur opnieuw te gaan typen. Vandaar dus enige vertraging.

Vrijdag begon voor Bibi en Lars met uitslapen. Leon moest op het werk nog eerst een vergadering leiden, dus we konden pas na de middag naar New York. Dat wisten we, dus we konden op ons gemak het koffer inpakken. Tussen de bedrijven door is Leon ook nog op theorie examen geweest voor het NY rijbewijs. Hij is geslaagd, met de hakken over de sloot zoals ze dat zeggen, maar dat maak niet uit. Leon had zoiets van, ik ga er naar toe en probeer het gewoon. Dit heeft dus voor hem goed uitgepakt, nu ik nog.

Rond 2 uur zijn we dan vertrokken richting The Big Apple. Heerlijk rustig op ons gemakje, 2,5 uur over the high way gereden. We hadden het Hilton geboekt in New Jersey. Ik had gelezen dat dit een goed hotel was en dat the city prima met het openbaar vervoer te bereiken was. En inderdaad. Rond half 5 waren we in het hotel, even inchecken, koffers op de kamer, snel nog even naar de wc en dan met de bus die voor het hotel stopt naar NY City. Helaas, we zaten natuurlijk midden in de spits. Een ritje waar je buiten de spits 20 minuten over doet, kost je in de spits anderhalf uur. Maar dat vonden we helemaal niet erg, we hadden namelijk genoeg om te zien. De bus stopt midden in de stad op Time Square, dus wat wil je nog meer. Als je eenmaal buiten het busstation bent en buiten komt, heb je gelijk het Wow!-effect. What the hell is this. Oh my god, awesome. Je moet dit eerst eventjes op je in laten werken. Het ene gebouw is nog hoger dan het ander, en dan hebben we het nog niet over de lichtreclames gehad. Je weet gewoon niet waar je het eerste moet kijken. We zijn maar eens langzaam richting Broadway en de 42nd street gelopen. Uiteraard hebben we op de rode trap gestaan, de plek waar de clip van Alicia Keys, New York, is opgenomen. Wat een uitzicht, schitterend. Dit is volgens mij het ultieme New York gevoel. Op de drukste plek van New York, omringd door hoge gebouwen, vele lichtreclames, duizenden mensen en natuurlijk de yellow cabs. Iedereen zou dit op z'n minst één keer in z'n leven meegemaakt moeten hebben.
We zijn nog langs Rockefeller Center, St. Patrick Cathedral, Trump Building, 5th ave tot aan Central Park,en the Apple Store geweest, en toen moesten we maken dat we bij de bus kwamen, want het was ondertussen al 23.00 uur, en we hadden tenslotte nog 2 hele dagen voor ons. Dus op naar het hotel, wassen en naar bed, en zaterdag weer vroeg op.


Om 7.00 uur opgestaan, gedoucht en lekker ontbijtje gepakt. Om 9.00 uur dachten we de bus te hebben, maar die hadden we gemist, dus het werd een uurtje later. Bibi en Lars hebben in het hotel eventjes achter de computer gezeten en Leon en ik hebben nog een kopje koffie gedronken. Al met al waren we dus rond 10.30 uur in NY. Vandaag hadden we op het programma het Vrijheidsbeeld staan. Dat is iets wat we alle 4 graag zouden willen zien. We hebben dit hele stuk gelopen, dus geen metro gepakt. Op de weg er naartoe, kom je langs vele mooie gebouwen en plekjes zoals het flatiron Building (bekend van de film Spiderman), Madison Square Garden (Angelique en Esther, als Michael Bublé kumt optraije den mot geur ech komme), Ground Zero (erg aangrijpend), het 9/11 Memorial, Brooklyn Bridge, City Hall, Wall Street, en Battery Park. We zijn met de boot naar Staten Island gevaren, en dan kom je langs het vrijheidsbeeld. Dit zie je duizenden keren op televisie of in boekjes, en nu vaar je er zelf langs. Mooi. Staten Island hebben we deze keer niet bezocht. We hadden al te veel gelopen die dag, we hebben ons nog iets gedronken en toen hebben we een half uurtje later de boot terug genomen. Vanaf Staten Island zie je de mooi skyline van Lower Manhattan. Toen we weer aan de overkant waren hebben we nog een klein stuk gelopen en vervolgens de metro gepakt naar Grand Central Station. Wauw, wat mooi, hoe kan een station waar een half miljoen mensen per dag komen, er zo mooi uitzien. Waanzinnig. (Jack, doe kieks dich hie de uig oet). Ondertussen was het al laat en zijn we op zoek gegaan naar iets te eten. Je zou het bijna vergeten hier, met alles wat je ziet. Om 22.00 uur waren we terug in het hotel. Bibi zei al, ich mot ut effkus allemaol verwerke in miene kop. En inderdaad, daar kon ik me helemaal bij aansluiten. Zoveel indrukken deze dag, maar zeker de moeite waard.

Zondag zijn we vroeg gaan ontbijten. We wilden de bus van 9.00 uur hebben zodat we voor 10.00 uur bij The Empire State Building waren. Collega’s van Leon hadden ons al gezegd dat we of ’s morgens vroeg of ’s avonds laat naar het Empire moesten gaan. Als we dit niet deden stonden we 2-3 uur in de rij voor binnen te komen. Hier hadden we geen zin in natuurlijk. We waren rond 10.00 uur bij de Empire, en daar kreeg je een beetje het Efteling effect. Zigzaggen door de gangen. Maar het was gelukkig nog niet druk. We zijn tot de 86th verdieping gegaan, dit is hoog genoeg. Wat een uitzicht. Dit kan ik eigenlijk niet beschrijven. Ik zal er een paar foto’s van op de site zetten, maar jullie zouden het met eigen ogen moeten zien. GEWELDIG. Dit is het hoogste gebouw van NY. Als je je bedenkt dat de Twin Towers nog hoger waren, en dat die naar beneden zijn gekomen, dat moet toch echt een horror film zijn geweest. Dit kun je je helemaal niet voorstellen. Dit is ondenkbaar, maar helaas toch echt gebeurd. We hebben er zeker een uur gestaan en foto’s gemaakt. Je wil hier wel een hele dag blijven, maar op een gegeven moment kregen we het toch koud, dus hebben we besloten om naar onder te gaan. Het was echt de moeite waard. Misschien dat we een andere keer nog eens naar boven gaan, maar dan als het donker is. Lijkt me ook wel mooi.

Nadat we weer met onze benen op de grond stonden zijn we richting Chinatown gelopen. Bibi wilde heel graag naar Chinatown. Zelf vond ik het er echt smerig. Als je stond te wachten voor een stoplicht, stonden ze langs je de neus op te halen en te kleeken op de grond. Nou, daar ga ik van over mijn nek. Ik vond het allemaal een beetje grillig daar. Ten opzichte van de rest van de stad, is dit een compleet andere wereld. Je denkt bijna dat je in China zelf aan het wandelen bent. De pekingeenden hangen voor de ramen, en de rode lantaarntjes hangen door de hele straat. Voor goedkoop een souveniertje te kopen moet je hier natuurlijk zijn (made in China, ha ha), maar voor de rest, geef mij maar een andere wijk.

Van Chinatown zijn we richting Little Italy gelopen. Hier vond ik het wel weer mooi. We hebben ons ergens een overheerlijke pasta gegeten (voor een habbekrats) en hebben vervolgens nog even door de buurt gelopen en toen de metro gepakt richting Time Sqaure. Lars had nog een kleinigheidje gezien bij Toys ‘R’ us, de grootste speelgoedwinkel van de wereld. Binnen in de winkel staat een reuzenrad van 20 meter hoog. Niet normaal meer, wat daar verkocht wordt. Bibi wilde nog graag langs een paar winkeltjes, want dat hadden we nog niet eens gedaan dit weekend. Niet te geloven, ben je in NY, heb je nog geen tijd om te gaan shoppen. Na dat we dan toch nog een klein uurtje gewinkeld hadden, hebben we de bus terug naar het hotel gepakt. We moesten tenslotte nog 2,5 uur naar huis toe rijden. Om 20.00 uur waren we thuis. Moe, maar het was een super mooi weekend, dat we zeker nog een keertje over gaan doen (nu we er toch zijn).


Ria en Angeliek, nim uch wanjelschoon maar mit as geur komt. Doe lups dich hie blaore onger de veut. Ut schjilt det Ria en ich mit de blaore waal road weite (ken ich nog uns oefene) Ut is namelik lang geleeje det ich een paar veutjes in de handj hub gehad.

Meneer Weijers (Joep), we zien weer hielemaol bie gekald. Toet de volgende waek. Is ut nog gelökt mit Sanne zien skype?

Riks en Eef (os buurtjus oppe Ruiver) wannier ziet geur uns online?

Ria (Pollen), Har haet noe toch genog tied om uns achter de computer te gaon zitte, of neet? Maar good det dur zon goeije secretaresse haet.

Jack, Esther en Jules (Frijsinger), hup geur de jonges van de zondigmorge renklup good aangemoedigd van os afgelaupe zondig bie de Venlaup. Ich geluif ut waal, want ze hubbe allemoal super goeije tieje neergezatte. Veur hubbe hie in NY effkus noa de wedstried geloesterd. Leon waas zich al druk aan ut maake det se laater gestart waare. En den zien ze eindelik gestart, goan ze muziek dreije. Wat een slechte timing zek. Jules (en natuurlik Jack en Esther), doe mos echt komme, veur hubbe dich zoveul te laote zeen hie, det geis doe zeker geweldig vinje

Angelique (Pollen) wat unne super tied zek bie de Venlaup. Onger ut oer. Jeroen zal waal trots op dich zien. Volgend joar New York?

Karin (Reinders) en Linda (Thijssen), geur ziet drosbokse. Geur mot neet zo lang wachte mit inschrieve veur de Venlaup. Joamer det geur um gemis hubt. Den maar volgend jaor, maar den waal de 21 km.

Eric, smakelik eate zoaterdig.

Wendy (Winkel), ich hub Hellen (Hettinga) gevonje in Jakarta veur op skype. Misjien det ich um dees waek uns bel, ich mot nog effe kieke wat ut tiedverschil is.

Patricia (Serpenti), fijne verjurdig morge.

Jules, veur dich natuurlik auch donderdig.

Angelique wat hub se een schjoen kado gekrege mit diene verjurdig. Doa hub ich zelfs nog get aan. Ich waas bienao dien stum vergaete, noe kenne we elkaar gelukkig weer huure.