giechel-missyoumuch-dankjewel-tranen

Dinsdag hebben we met z'n viertjes Happy Birthday gezongen voor Esther. We hebben een paar giechel-missyoumuch-dankjewel-tranen moeten wegpinken. Dit zijn van zo'n dagen dat je eigenlijk graag eventjes terug wil naar "huis". Raar om te zeggen, naar huis, want ons huis is nu eigenlijk hier in de VS. We hebben gelukkig nog heel even kunnen skypen. Het zag er naar uit dat dit niet zou lukken, omdat Jack en Esther de laptop moesten opsturen naar de fabriek. Ze hadden al een hele tijd problemen. Esther had de laptop van haar moeder kunnen regelen, zodat we toch onze wekelijkse skypesessie konden houden. We hadden helaas heel slecht contact, maar we hebben elkaar toch weer even kunnen zien en spreken. Achteraf blijkt dat onze laptop ook mankementen had. We hebben nu al 4 dagen geen skype, en waar het aan ligt, wisten we het maar. Leon heeft al vanalles geprobeerd, en ik heb Eric al gevraagd, maar alles zonder resultaat. Nu heeft Leon vandaag contact gehad met de winkel waar we de laptop gekocht hebben, en die hebben nog een tip gegeven. Dat gaan we nog proberen en anders moeten we morgenvroeg weer bellen en gaan ze op afstand proberen te repareren. We hopen dat het goed gaat komen. Het is trouwens goed om te horen dat Daan de plaats van Leon heeft ingenomen. Stel je voor dat jullie met de vlaai blijven zitten, zou toch jammer zijn. Esther, ik hoop dat je een fijne verjaardag hebt gehad.

Lars heeft dinsdag zo aan zijn tand liggen wiebelen, dat die ondertussen eruit is, dus we sparen ons weer een tripje naar de tandarts. Gelukkig maar, anders hadden ze dat kleine stukje eruit moeten trekken. Dat kan hij tenslotte toch beter zelf doen.

Woensdag hadden we een tjam tjam dag. Voor degene die niet begrijpen wat ik hiermee bedoel, dit is een pyama dag. We hebben dus gewoon helemaal niks gedaan. Lekker relaxen. Moet kunnen.

Donderdag zouden we eigenlijk met basisschool De Meander gaan skypen. Ik had met Jan Verfürth (de leraar van Lars) afgesproken dat Lars om 8.00 uur (onze tijd) zou klaar zitten achter de computer. Hij had zich er echt op verheugd, en ik denk de klasgenootjes van Lars ook, maar helaas kon dit dus niet doorgaan omdat we problemen hadden met skype. Ik heb nog en mailtje gestuurd met het slechte nieuws, en heb erin vermeld dat we ons weer melden als alles voor elkaar is. Hopenlijk kunnen we de volgende week een keertje contact hebben met school. We wachten maar af. Bibi had het druk met hyven en ik heb 's morgens nog samen met Lars tiramisu gemaakt. Eindelijk hadden we alle ingredienten die we moesten hebben bij elkaar gevonden. De grootste zoektocht waren de ladyfingers. Iets wat bij ons ieder baby al kent, maar iets wat in Amerika uit assortiment wordt gehaald omdat het niet goed genoeg verkoopt. Wat zullen baby's hier eigenlijk als eerste koekje krijgen, een brownie ipv een lange vinger? 's Middags ben ik samen met Bibi en Lars in ons tuttelfrutteltje op pad geweest op zoek naar een skatepark. Leon en ik dachten dat we er eentje hadden gezien redelijk dicht bij ons huis. Ik ben hier dus naar toe gereden, maar dat was dus helemaal fout. Dit was zeker géén skatebaan zoals Lars het zich had voorgesteld, dit was een skatebaan voor "mietjes" volgens hem. Je mocht hier alleen maar met de rollerskates skaten. Dat is niet ruig en stoer genoeg. We waren nog niet binnen of er werd al, Hey Lars, geroepen. Dit was een klasgenootje. Lars kon wel door de grond kruipen dat ze haar nu net op zo'n "simpele" baan moest tegenkomen. We zijn weer in de auto gestapt, Bibi heeft de garmin aangezet, en zijn naar de volgende skatebaan gereden. Deze lag in Albany zelf. We hebben dus eventjes in de auto gezeten, en toen we eindelijk op plaats van bestemming waren, leek het wel een uitgestorven dorp. Er stond welgeteld 1 auto op de parkeerplaats. Helaas, weer een teleurstelling. Hij moet nu maar eerst navragen waar de guys van school naar toe gaan. Die zullen het vast wel weten. Uiteindelijk hebben we nog een paar winkeltjes bezocht en hebben we frutsels voor op de slaapkamer van Lars gekocht. Om 20.00 uur kwam Mike nog op bezoek. Dit is een collega van Leon, die aanstaande zaterdag samen met zijn vrouw Trish naar Eindhoven vertrekt voor 2 jaar. Hij zag er heel erg moe uit. Ik zei nog tegen leon: zagen wij er ook zo uit op het laatst. Ik geloof het wel, als ik de foto's zie van onze laatste dagen, werd het voor ons ook de hoogste tijd dat we rust kregen. Het vreet echt energie zo'n verhuizing. Je wilt alles goed achterlaten als je vertrekt, maar je wilt ook dat alles goed geregeld is op de plaats waar je terecht komt. Je zit in een rollercoaster, en als die stopt heb je pas rust. Het was trouwens wel gezellig. Mike vroeg ons nog het een en ander over Nederland, en wij hebben hem een paar tips gegeven. Ik weet zeker dat ze het leuk gaan vinden in ons koude kikkerlandje. Ze hebben er in ieder geval veel zin in.

Vanmorgen was ik al vroeg wakker. Ik hoorde Leon met de auto wegrijden, en kon niet meer slapen. Ik ben dus maar opgestaan. Toen ik de trap afliep en naar buiten keek, dacht ik, NO, niet alweer, SNEEUW. Ik wordt er bijna kierewiets van. Gisteren dacht ik nog dat de lente eraan zat te komen, en nog geen 24 uur later ligt er weer een halve meter sneeuw. Leon had vanmiddag vrij genomen, maar helaas, hij heeft sneeuw moeten ruimen. Er was geen beginnen aan, dus heeft hij de snowblower van de buurman geritseld. Slim. Dit gaat iets sneller, en minder pijnlijk voor je rug. Hij is hier toch nog wel een uurtje mee bezig geweest. We hebben de buurman een lekkere reep chocolade mit neut gegaeve voor het lenen van de blower. Dit kon hij volgens ons wel waarderen. Kleine moeite groot plezier. Ik hoop toch echt dat het nu bijna stopt met al die sneeuw, en dat het voorjaar gaat beginnen zodat we het zwembad vol kunnen laten lopen.




Heren van lopersgroep Reuver/Belfeld, de windjbuujel hingt zoals beloaft. Die amerikane weite neet wat dit op de kous haet. Veur zien os belofte nao gekomme.

Jeroen Pollen gefeliciteerd mit dien geweldige prestatie. Een 4e plek bie de NK Cross. Super, doa moogs se trots op zien.

Corine van Vessem, nog bedankt voor je foto's.

Ria en Peter Gijsen gecondoleerd met jullie (schoon)broer. Sterkte.

Henny Theeuwen, zoe zit ze in eine kier op de stool bij ome Joep (Weijers) mit mig te skypen. En wat leuk det se dit geliek gedownload hes toen se thoes waas. Ich nim contact mit dich op zo gauw als hie de probleme zien opgelost aan de laptop. Beloafd.

Mieke Thijssen, ich bun dien email adres kwiet. Stuur mig ff een nie mailtje as ze tied hes

Frank, Nicole en Tim (Meusen) veul plezeer in Göteborg. Nim uch maar unne dieke jas mit want dao zal ut waal verrekkus kaat zien.

Miriam van Hans, ich had ut al van Esther gehuurt det geur uch getroffe had in Tegele. Sjoen det se get op mien site zits. Doot de groete dao

Marcel gefeliciteerd, en maak dur unne sjoene vastelaovend van.

Tilla, euver de vaccinaties dao motte veur 28 maart veur naor de hoesarts. Ich haop det ut allemaol neet hoof, maar ich dink det vur dor neet onger oet komme helaas. We motte dus effe aafwachte.

Eric, vur hubbe unne hiele tied aan de telefoon gehange. Ich haop det de raekening mit velt. Volgende kier duit skype ut weer.

Janet, ik heb je engeltje ontvangen. Thanks.

Kim van tante Truus en ome Cor. Veul plezeer in Zeeland, ich haop det ze neet wegweijs. Ein dink is zeker. De zonnebrandcreme kens ze toes laote.

Grietje van Janssen van ut pleintje (Margriet Hawinkels) det wat se schriefs toet gauw, det ken ich dich neet belaove. Veur zien namelik nog zeker 10 maondj in de VS. Mer veur det se ut wets ligge we weer op os metje bie de Yoga. Neet teveul tieje drinke en keukskus aete kommende woensdig.

José, bun maar neet bang, ich kom zeker truuk.

Mien en Sjra (oet Neel), geur gink nao de Huulbeik, veur ginge nao ut greunveldje. Is de naas al oet gedruppeld?

Ellen Verdellen, we koste neet mit de boet, ut waas bevrore. Ich hub trouwens vandaag sajoer beunkus gehad, wet se waal, wao veur ut dukker euver hubbe. Heerlik, ut waas weer lekker. Maar goot det ich die had laote verscheepe